Przejdź do zawartości

Kazimierz Andrzejkowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Andrzejkowicz
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

4 września 1884
Szłapań

Data śmierci

19 lipca 1974

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

12 Pułk Ułanów

Stanowiska

kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Kazimierz Andrzejkowicz[a] (ur. 4 września 1884 we wsi Szłapań, zm. 19 lipca 1974) – major kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 września 1884 we wsi Szłapań[1], w rodzinie Wiktora[1][2].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej, jako chorąży rezerwy kawalerii[3]. Jego oddziałem macierzystym był 9 Bużański Pułk Ułanów(inne języki)[3]. Awansował na podporucznika[3].

Od 1919 pełnił nieprzerwanie służbę w 12 Pułku Ułanów Podolskich[4][5]. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami dowodząc szwadronem technicznym[6].

Jako osadnik wojskowy otrzymał działkę w Bereżcach[7]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[8], a 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 235. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[9]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy II dywizjonu[10]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 21. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11]. W kwietniu tego roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy szwadronu na stanowisko kwatermistrza[12][13]. Z dniem 30 września 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[14].

We wrześniu 1939 został powołany do czynnej służby i przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[15].

Po zakończeniu II wojny światowej jako żołnierz Polskich Sił Zbrojnych wrócił do kraju[2] i został zarejestrowany w jednej z rejowych komend uzupełnień[1]. Zmarł 19 lipca 1974. Cztery dni później został pochowany na cmentarzu Oliwskim. W tym samym grobie została pochowana Jadwiga Gisges ur. 3 września 1903 w Barninie, w rodzinie Wiktora Buttowt-Andrzejkowicza i Stanisławy z Różańskich, żona kapitana lekarza Tadeusza Gisges (1894–1944), więźniarka obozu koncentracyjnego Ravensbrück[16].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
rosyjskie
  • Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami – 12 września 1916[3]
  • Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 25 czerwca 1915[3]
  • Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami i kokardą – 17 maja 1915[3]
  • Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą – 25 lutego 1915[3]
  • Order Świętej Anny 4 stopnia – 25 lutego 1915[3]
  1. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Kazimierz Andrzejkowicz”, natomiast na nagrobku wyryto nazwisko „Buttowdt-Andrzejkowicz”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-13].
  2. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-13].
  3. a b c d e f g h Памяти героев ↓.
  4. Spis oficerów 1921 ↓, s. 255, tu podano, że urodził się 5 września 1884.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 563, 602.
  6. Turkiewicz 1928 ↓, s. 12, 18-19.
  7. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-13].
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920, s. 795.
  9. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 163, tu także podano, że urodził się 5 września 1884.
  10. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 623, 680.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 47.
  12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 301, 343, tu podano, że urodził się 6 września 1884.
  13. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, tu również podano, że urodził się 6 września 1884.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 2.
  15. Straty ↓, numer jeńca 32405.
  16. Straty ↓.
  17. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 623, w kolejnych Rocznikach Oficerskich z 1924 i 1928 podano, że był odznaczny Krzyżem Walecznych po raz pierwszy.
  18. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 405.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]