Przejdź do zawartości

Karabin maszynowy FN MAG

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mitrailleuse d'Appui General (MAG)
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Projektant

Ernest Vervier

Producent

Fabrique Nationale de Herstal

Rodzaj

uniwersalny karabin maszynowy

Historia
Prototypy

lata 50. XX wieku

Produkcja

1958 – do chwili obecnej

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 x 51 mm NATO

Taśma nabojowa

taśma rozsypna typu amerykańskiego lub taśma ciągła, pojemność odcinka taśmy 50 nabojów

Wymiary
Długość

1260 mm

Długość lufy

545 mm

Masa
broni

20,35 kg (na podstawie trójnożnej)

karabinu właściwego

10,85 kg

podstawy

10,5 kg

lufy

3 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku

~840 m/s

Energia pocz. pocisku

3417 J

Szybkostrzelność teoretyczna

600 – 1000 strz./min

Zasięg maks.

1200 m

Zasięg skuteczny

800 m (z dwójnogu)
1200 m (z trójnogu)

Mitrailleuse d'Appui General (MAG) – belgijski uniwersalny karabin maszynowy, jeden z najbardziej rozpowszechnionych karabinów maszynowych tej klasy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W latach 50. XX wieku w belgijskich zakładach Fabrique Nationale w Herstal w Belgii rozpoczęto prace nad nowym karabinem maszynowym. Nowa konstrukcja miała zastąpić ręczne i ciężkie karabiny maszynowe. Do zasilania nowej broni wybrano nabój 7,62 x 51 mm, który miał stać się standardowym nabojem NATO.

Konstruktor nowej broni Ernest Vervier konstruując nową broń postanowił oprzeć się na sprawdzonych wzorach. Sposób ryglowania oparł na produkowanym także w zakładach FN amerykańskim rkm-ie BAR, mechanizm zasilania i taśma amunicyjna były wzorowane na niemieckim ukm-ie MG 42. W rezultacie otrzymano broń solidną i bardzo niezawodną.

Produkcję nowego karabinu maszynowego rozpoczęto w 1958 roku. Z czasem MAG został zakupiony przez armie ponad 80 krajów świata, oficjalnie do uzbrojenia został przyjęty w 25, a jego produkcję poza Belgią prowadzono między innymi w Indiach, Izraelu, Szwecji, Wielkiej Brytanii i USA.

W latach 90. XX wieku karabin maszynowy MAG został przyjęty do uzbrojenia United States Armed Forces jako M240 (zastąpił ukm M60)

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

MAG jest zespołową bronią samoczynną, działającą na zasadzie odprowadzania gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Broń wyposażona jest w czteropołożeniowy regulator gazowy. Ryglowanie ryglem dźwigniowym. Mechanizm spustowy umożliwia tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe, lewostronne. Taśma rozsypna M13. Karabin posiada lufę szybkowymienną zakończoną szczelinowym tłumikiem płomienia. Lufa jest na stałe połączona z komorą gazową i dwójnogiem. Przyrządy celownicze składają się z muszki stałej i celownika nastawnego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07784-3, OCLC 233499382.
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 73. ISBN 83-86028-01-7.