Przejdź do zawartości

Karabin AR-10

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
AR-10
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Fairchild ArmaLite, Artillerie-Inrichtingen

Rodzaj

karabin automatyczny

Historia
Prototypy

1955

Produkcja

lata 60. XX wieku

Wyprodukowano

ok. 10 000

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 × 51 mm NATO

Magazynek

20 nab.

Wymiary
Długość

1050 mm

Długość lufy

521 mm

Masa
broni

4,05 kg (rozładowany)
4,65 kg (załadowany)

Inne
Prędkość pocz. pocisku

820 m/s

Szybkostrzelność teoretyczna

700 strz./min

Szybkostrzelność praktyczna

100–110 strz./min (tryb aut.)
50 strz./min (tryb półaut.)

AR-10amerykański karabin automatyczny, zaprojektowany w latach 50. XX wieku przez Eugene Stonera, pracującego dla Armalite, należącego wówczas do przedsiębiorstwa Fairchild Aircraft Corporation. Karabin opracowany został z myślą o zastąpieniu przestarzałych karabinów samopowtarzalnych M1 Garand. Na AR-10 oparte zostały późniejsze konstrukcje AR-15 i M16.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy prototyp broni wyprodukowano w 1955 roku, zbyt późno, by wziął udział w testach, mających wyłonić nowy karabin dla Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych. Na uzbrojenie przyjęty został bardziej konwencjonalny karabin M14, którego produkcja rozpoczęła się w 1957 roku. W tym samym roku, ArmaLite sprzedała licencję na produkcję AR-10 holenderskiemu przedsiębiorstwu Artillerie-Inrichtingen z Hembrug.

Karabiny AR-10 zostały zakupione przez siły zbrojne Birmy, Gwatemali, Kuby, Portugalii, Sudanu i Włoch. Łącznie wyprodukowano około 10 000 egzemplarzy broni.

Armalite AR-10 (współczesna wersja cywilna)

W latach 90 XX w. ArmaLite rozpoczęła produkcję karabinu AR-10B, przeznaczonego na rynek cywilny i będącego zmodyfikowaną wersją oryginalnej konstrukcji.

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Karabin działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych przez boczny otwór w lufie i cienką długą rurkę. Posiada mechanizm spustowo-uderzeniowy kurkowy z przełącznikiem rodzaju ognia połączonym z bezpiecznikiem. Zasilany amunicją z magazynka pudełkowego o pojemności 20 nabojów. Podstawę celownika przeziernikowego przerzutowego o nastawach 0–300 i 300–500 m. zainstalowano w uchwycie transportowym. Karabin AR-10 produkcji holenderskiej wyposażono w tłumik służący również jako nasadka do miotania granatów karabinowych. Dźwignię napinającą zamek w kształcie języka spustowego umieszczono w górnej części komory zamkowej. Stała kolba, chwyt typu pistoletowego i osłona lufy są wykonane z tworzywa.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 12. ISBN 83-86028-01-7.