Przejdź do zawartości

Juchym Zwiahilski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juchym Zwiahilski
Юхим Звягільський
Ilustracja
Juchym Zwiahilski w Doniecku podczas obchodów Dnia Zwycięstwa (2013)
Pełne imię i nazwisko

Juchym Łeonidowycz Zwiahilski

Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1933
Stalino

Data i miejsce śmierci

6 listopada 2021
Kijów

Premier Ukrainy (p.o.)
Okres

od 22 września 1993
do 15 czerwca 1994

Poprzednik

Łeonid Kuczma

Następca

Witalij Masoł

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Bohater Ukrainy „Orderu Państwa” Order Księcia Jarosława Mądrego IV klasy Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”
Juchym Zwiahilski przemawiający podczas uroczystych obchodów Dnia Zwycięstwa w Doniecku (2013)

Juchym Leonidowycz Zwiahilski (ukr. Юхим Леонідович Звягільський; ur. 20 lutego 1933 w Stalinie, zm. 6 listopada 2021 w Kijowie[1]) – ukraiński polityk i inżynier żydowskiego pochodzenia. W latach 1993–1994 pełniący obowiązki premiera Ukrainy, długoletni deputowany. Bohater Pracy Socjalistycznej (1986) oraz Bohater Ukrainy (2003). Członek tzw. starego klanu donieckiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie żydowskiego pochodzenia[2]. W 1956 ukończył Doniecki Instytut Przemysłowy (w specjalności inżynier górniczy). Pracował w kopalni nr 13, był tam kierownikiem zmiany, głównym inżynierem, a następnie dyrektorem kopalni. Uzyskał stopień doktora nauk technicznych. Był członkiem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Za swoją działalność zawodową otrzymał kilka wysokich radzieckich odznaczeń.

W 1990 został w wyborach parlamentarnych wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej z obwodu donieckiego, przekształconej w trakcie kadencji w Radę Najwyższą Ukrainy. Od listopada 1992 był przewodniczącym miejskiej rady narodowej w Doniecku i przewodniczącym komitetu wykonawczego. W czerwcu 1993 objął stanowisko wicepremiera, we wrześniu tego samego roku przejął tymczasowo obowiązki premiera Ukrainy. Urząd ten pełnił do czerwca 1994. Był wówczas osobą blisko związaną z prezydentem Łeonidem Krawczukiem. W wyborach w tym samym roku uzyskał mandat deputowanego.

Od listopada 1994 do marca 1997 pracował w Izraelu. Zarzucono mu wywiezienie z terytorium Ukrainy 300 milionów dolarów amerykańskich[3]. Po powrocie do kraju został przewodniczącym rady nadzorczej kopalni węgla kamiennego im Ołeksandra F. Zasiadki w Doniecku. Później stał się jednym z liderów Partii Regionów.

W wyborach parlamentarnych w 1998, 2002, 2006, 2007, 2012 i 2014 uzyskiwał mandat deputowanego do ukraińskiego parlamentu kolejnych kadencji. Po wydarzeniach Euromajdanu związał się z Blokiem Opozycyjnym[4]. W 2019 nie kandydował do ukraińskiego parlamentu[4].

Zmarł na skutek COVID-19 w okresie światowej pandemii tej choroby[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Помер нардеп багатьох скликань Юхим Звягільський [online], pravda.com.ua, 6 listopada 2021 [dostęp 2021-11-06] (ukr.).
  2. a b Звягильский Ефим Леонидович [online], warheroes.ru [dostęp 2021-01-12] (ros.).
  3. АГЕНТЫ-КАЗНОКРАДЫ [online], cripo.com.ua, 9 stycznia 2003 [dostęp 2021-01-12] (ros.).
  4. a b Перше засідання нової Ради відкриє 78-річний нардеп від ОПЗЖ Іоффе [online], lb.ua, 23 lipca 2019 [dostęp 2021-01-12] (ukr.).
  5. Указ Президента України № 144/2003 «Про присвоєння Ю. Звягільському звання Герой України» [online], rada.gov.ua, 20 lutego 2003 [dostęp 2021-01-12] (ukr.).
  6. Указ Президента України № 620/2009 «Про відзначення державними нагородами України» [online], rada.gov.ua, 18 sierpnia 2009 [dostęp 2021-01-12].
  7. Указ Президента України № 1184/2002 «Про присудження Державної премії України в галузі науки і техніки 2002 року» [online], rada.gov.ua, 7 grudnia 2002 [dostęp 2021-01-12] (ukr.).
  8. Кабінет Міністрів України: Постанова від 20 лютого 2003 р. № 178 «Про нагородження Звягільського Ю.Л. Почесною грамотою Кабінету Міністрів України» [online], rada.gov.ua, 20 lutego 2003 [dostęp 2021-01-12] (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]