Johann von Charpentier
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
geolog, glacjolog |
Johann von Charpentier także Jean de Charpentier (ur. 8 grudnia 1786 we Freibergu, zm. 12 września 1855 w Bex) – niemiecki inżynier górnictwa, geolog i glacjolog, działający głównie w Szwajcarii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Johann von Charpentier urodził się 8 grudnia 1786 we Freibergu w Saksonii w rodzinie Johanna Friedricha Wilhelma von Charpentiera (1738–1805) – inżyniera i geologa[1]. Brat Toussainta von Charpentiera (1779–1847) – geologa i entomologa[1].
Po ukończeniu szkoły Landesschule Pforta[2] studiował u Abrahama Gottloba Wernera na Akademii Górniczej we Freibergu[1]. Następnie pracował jako inżynier górnictwa na Śląsku[2]. W latach 1808–1812 budował kopalnie rudy żelaza w Pirenejach francuskich, co opisał w wielu artykułach, m.in. w wydanym w 1823 roku Essai sur la constitution géologique des Pyrénées[1]. Od 1813 roku aż do śmierci kierował kopalnią soli w szwajcarskim Bex[1]. Opracował i wdrożył lepsze metody wydobycia soli kamiennej, dzięki czemu zwiększył wydobycie, ratując kopalnię przed upadkiem[2]. W 1829 roku otrzymał tytuł Ehrenprofessor akademii w Lozannie[2].
Prowadził badania z zakresu geologii, botaniki i malakologii[2]. W okresie letnim do jego domu zjeżdżali europejscy przyrodnicy na spotkania „szkoły letniej”[2]. Wspierany przez Ignaza Venetza (1788–1859) rozpoczął badania szwajcarskich lodowców, głosząc tezy o zlodowaceniu i tworząc podwaliny dla współczesnej glacjologii[1]. W przeciwieństwie do innych współczesnych mu badaczy – Karla Friedricha Schimpera (1803–1867) czy Louisa Agassiza (1807–1873), uważał, że lodowce alpejskie powstały po wypiętrzeniu się Alp[1].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]Wybór za Neue Deutsche Biographie[1]:
- Essai sur la constitution géologique des Pyrénées, 1823
- Sur la cause probable du transport de bloc erratique de la Suisse, 1834
- Essai sur les glaciers du bassin du Rhône, 1841