Joachim Trier
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód | |
| Lata aktywności |
od 2006 |
Joachim Trier (ur. 1 marca 1974 w Kopenhadze) – norweski reżyser i scenarzysta filmowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodzenie
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w stolicy Danii, ale dorastał w Norwegii[1]. Pochodzi z filmowej rodziny[1] - jego rodzice oraz dziadek zajmowali się kręceniem filmów[2][3]. Jego dziadek Erik Lochen[3] był reżyserem, ale przestał kręcić filmy po II wojnie światowej[2]. Matka zrealizowała m.in. kilka filmów o emancypacji kobiet w Afryce[2]. Ojciec Jacob Trier był dźwiękowcem[2][3]. Młodszy brat zajmuje się kręceniem dokumentów, wcześniej zrobił również wiele teledysków muzycznych. Jest też autorem dokumentu o norweskich handlarzach bronią[2]. Jego siostra jest fotosistką na planach filmowych[2].
Początki
[edytuj | edytuj kod]Joachim jako nastolatek był skateboardzistą rywalizującym na kilku mistrzostwach w Ameryce Północnej[4], zaczął wtedy kręcić i produkować własne filmy na temat deskorolek[5].
Studiował w Danii (Filmhøjskolen) oraz w Londynie (British National Film and Television School w Beaconsfield)[1][6]. Realizował filmy reklamowe, a także krótkometrażowe: Pieta (1999), Still (2001), Procter (2002).
Pierwsze sukcesy
[edytuj | edytuj kod]W pełnym metrażu zadebiutował dobrze przyjętym komediodramatem Reprise. Od początku, raz jeszcze (2006), do którego był także współautorem scenariusza[3]. Jego bohaterami byli dwaj zaprzyjaźnieni od dziecka młodzi pisarze, próbujący opublikować swoje debiuty[3]. Za film ten Trier otrzymał wiele międzynarodowych nagród, w tym dla najlepszego reżysera na MFF w Karlowych Warach i nagrody Discovery na MFF w Toronto[1], jak również nagrodę Amanda[7]. W 2007 czasopismo "Variety" uznało go jednym z "10 reżyserów, których warto obserwować"[1][5].
Jego drugi film fabularny, Oslo, 31 sierpnia (2011), miał swoją premierę na 64. MFF w Cannes w ramach sekcji "Un Certain Regard". Następnie zaprezentowano go m.in. na MFF w Toronto i Sundance[1][8][9]. Film zdobył kilka międzynarodowych nagród i był nominowany do nagrody Cezara dla najlepszego filmu zagranicznego[1]. Obraz cieszył się dużym uznaniem krytyków i znalazł się na ich wielu listach najlepszych filmów 2011 roku[10][11].
Trier zasiadał w jury sekcji "Cinéfondation" na 67. MFF w Cannes (2014)[12], a później również w jury konkursu głównego na 75. MFF w Cannes (2022).
Dobra passa
[edytuj | edytuj kod]Następny film Triera został nakręcony w języku angielskim. W Głośniej od bomb (2015) wystąpili m.in. Jesse Eisenberg, Gabriel Byrne i Isabelle Huppert[13]. Obraz ten został wybrany do rywalizacji o Złotą Palmę na 68. MFF Cannes.
Czwarta fabuła Triera była połączeniem horroru i thrillera. Thelma (2017) została pokazana na MFF w Toronto[14] i została wybrana norweskim kandydatem do Oscara dla najlepszego filmu obcojęzycznego[15][16]. Ostatecznie film nie zdobył jednak nominacji.
Styl filmowy
[edytuj | edytuj kod]W swoich filmach skupia się na zagadnieniach takich jak tożsamość, dezorientacja, ambicja, przyjaźń[4][17]. Kino to dla niego sztuka formy pamięci[18], rekonstekstualizacja momentów uchwyconych[19]. Jak twierdzi, jest zainteresowany tworzeniem kina i odkrywaniem, czym może ono być[19]. Inspiracją są dla niego m.in. David Lynch, Ingmar Bergman, Federico Fellini, Woody Allen i Henrik Ibsen[18][17].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Reżyser
[edytuj | edytuj kod]Filmy fabularne
[edytuj | edytuj kod]- Reprise. Od początku, raz jeszcze (Reprise, 2006)
- Oslo, 31 sierpnia (Oslo, 31. august, 2011)
- Głośniej od bomb (Louder Than Bombs, 2015)
- Thelma (2017)
- Najgorszy człowiek na świecie (Verdens verste menneske, 2021)
Filmy krótkometrażowe
[edytuj | edytuj kod]- Fatal Strategies (1995)
- Neglection (1996)
- The Transparency Of Evil (1997)
- Passport (1998)
- Pietá (1999)
- Still (2001)
- Procter (2002)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Joachim Trier w bazie IMDb (ang.)
- Joachim Trier w bazie Filmweb
- Joachim Trier na Facebooku
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Joachim TRIER - Festival de Cannes 2018 [online], Festival de Cannes 2018 [dostęp 2018-03-02] (ang.).
- ↑ a b c d e f Mówi reżyser "Oslo, 31 sierpnia" [online], Stowarzyszenie Filmowców Polskich [dostęp 2018-03-02].
- ↑ a b c d e Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2018-03-02].
- ↑ a b Joachim Trier | Metal Magazine [online] [dostęp 2018-03-02].
- ↑ a b Commercials Reel [online], RSA Films [dostęp 2018-03-02] (ang.).
- ↑ Film director Joachim Trier [online], storbritannien.um.dk [dostęp 2018-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-03] (ang.).
- ↑ Trond Olav Svendsen, Amandaprisen [online], Store norske leksikon, 20 sierpnia 2017 [dostęp 2018-03-02] (norw.).
- ↑ Festival de Cannes - From 11 to 22 may 2011 [online], 15 maja 2011 [dostęp 2018-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-15].
- ↑ Cannes film festival 2011: The full lineup [online], the Guardian, 14 kwietnia 2011 [dostęp 2018-03-02] (ang.).
- ↑ 2012 Film Critic Top Ten Lists, „Metacritic” [dostęp 2018-03-02].
- ↑ Best of 2012, „CriticsTop10”, 7 grudnia 2013 [dostęp 2018-03-02] (ang.).
- ↑ PressTV - Abbas Kiarostami to preside over jury at Cannes film festival [online], 14 marca 2014 [dostęp 2018-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-14].
- ↑ Movie starring Jesse Eisenberg, Gabriel Byrne begins film preparations in Bayside - QNS.com, „QNS.com” [dostęp 2018-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-05] (ang.).
- ↑ Mike Fleming jr., Toronto Film Festival 2017 Unveils Strong Slate, „Deadline”, 25 lipca 2017 [dostęp 2018-03-02] (ang.).
- ↑ NRK, «Thelma» blir den norske Oscar-kandidaten, „NRK” [dostęp 2018-03-02] (norw. nynorsk).
- ↑ Elsa Keslassy, Joachim Trier’s ‘Thelma’ Chosen by Norway for Foreign-Language Oscar, „Variety”, 6 września 2017 [dostęp 2018-03-02] (ang.).
- ↑ a b An Interview with 'Thelma' Director Joachim Trier - Vague Visages • Wave Faces, „Vague Visages • Wave Faces”, 18 stycznia 2018 [dostęp 2018-03-02] (ang.).
- ↑ a b The Art Form of Memory: A Conversation with Joachim Trier, „The Criterion Collection” [dostęp 2018-03-02].
- ↑ a b Joachim Trier: Being a Film Director [online], A-BitterSweet-Life [dostęp 2018-03-02] (ang.).