Przejdź do zawartości

Jerzy Farensbach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Farensbach
Ilustracja
Herb
Farensbach
Data urodzenia

1551

Data i miejsce śmierci

18 maja 1602
Fellin

Ojciec

Wolmar Farensbach

Jerzy (Jürgen) Farensbach herbu Farensbach (ur. 1551, zm. 18 maja 1602) – wódz wojsk polskich, hetman szlachty inflanckiej, starosta karkuski, laudański, rujeński, tauruski[1].

Pochodził z niemieckiego rodu Farensbachów(inne języki) herbu Farensbach z Inflant. Służył wojskowo w Szwecji, Francji, Holandii, Niemczech i Rosji. W służbie duńskiej był gubernatorem Ozylii, a w 1577 dowodził duńskimi posiłkami dla Gdańska. Dwa lata później przeszedł do służby w armii Rzeczypospolitej. Jako dowódca rajtarii brał udział w kampaniach Batorego przeciw Rosji. W 1583 został hetmanem inflanckim. W 1587 dowodził piechotą niemiecką broniącą Krakowa przed arcyksięciem Maksymilianem. Poseł na sejm koronacyjny 1587/1588 roku z Inflant[1].

Pod Byczyną dowodził rajtarią. W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[2]. W 1598 dowodził wyprawą Zygmunta III do Szwecji, w tym samym roku został wojewodą wendeńskim. W roku 1600 kierował obroną Inflant przed najazdem szwedzkim. Śmiertelnie ranny podczas oblężenia Fellina w 1602. Należał do wybitniejszych dowódców jazdy polskiej przełomu XVI i XVII wieku.

Jego synami byli Wolmar (1586–1633) i Jan (zm. 1627).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 310.
  2. Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 238.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]