Przejdź do zawartości

Jerzy Czarniecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Czarniecki
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1904
Kielce

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1939
Brześć nad Bugiem

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

21 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

kampania wrześniowa (bitwa pod Osiekiem)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Jerzy Czarniecki (ur. 19 lipca 1904 w Kielcach, zm. 13 grudnia 1939 w Brześciu nad Bugiem) – założyciel i zawodnik klubu sportowego Lechia Kielce, oficer Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec Józef był współzałożycielem Kieleckiego Towarzystwa Cyklistów, pełnił także funkcję prezydenta Kielc w czasie I wojny światowej. Siostra Anna, pierwsza w mieście szybowniczka, była więziona podczas II wojny światowej w obozach koncentracyjnych. Brat Zbigniew był sportowcem i uczestnikiem bitwy o Monte Casino[1].

Jerzy Czarniecki uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego, w którym zdał maturę[2]. 20 sierpnia 1920 roku założył Klub Sportowy Młodzieży Lechia – pierwszy gimnazjalny klub w Kielcach. Ponadto Czarniecki uznawany był za najwszechstronniejszego sportowca miasta w okresie międzywojennym – uprawiał piłkę nożną, hokej na lodzie i lekkoatletykę. Grając w drużynie piłkarskiej Lechii należał do jej najlepszych strzelców[3]. Po II wojnie światowej w kieleckiej prasie ukazał się cykl artykułów pt. „Czarnieccy herbu Sport”, przedstawiający kariery sportowe Jerzego i jego siostry[4].

Po zakończeniu edukacji w Kielcach wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Uzyskał stopień podporucznika i został skierowany do 21 Pułku Piechoty w Warszawie. W 1933 roku awansował na stopień porucznika. Brał udział w kampanii wrześniowej; za męstwo w boju otrzymał Krzyż Walecznych i awans na stopień kapitana. Został ciężko ranny w nogę 11 września 1939 roku w bitwie pod Osiekiem. Zmarł 13 grudnia w szpitalu w wojskowym w Brześciu nad Bugiem, gdzie został pochowany[1].

Był żonaty, nie miał dzieci[4]. Jego symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Starym w Kielcach[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Z piłką nożną przez Kielecczyznę. Kielce: Słowo Kibica, 1998, s. 11–12. ISBN 83-909812-0-3.
  2. Jerzy Jerzmanowski: W starych Kielcach. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1984, s. 264. ISBN 83-218-0407-1.
  3. Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Świętokrzyski Leksykon Sportowy. Kielce: Słowo Kibica, 2002, s. 38–39. ISBN 83-909812-7-0.
  4. a b Teresa Krzyżanowska: Czarnieccy. spotkania-na-wschodzie.pl. [dostęp 2011-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)]. (pol.).
  5. Marek Maciągowski: Odkrywamy nieznanego dotychczas bohatera Kielc. To on stał na czele miasta, kiedy przebywał u nas Józef Piłsudski ze swoimi legionistami. echodnia.eu. [dostęp 2011-12-13]. (pol.).