Przejdź do zawartości

Jelena Dokić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jelena Dokić
Ilustracja
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1983
Osijek
Jugosławia

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1998

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Borna Bikić

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6 WTA, 8 ITF

Najwyżej w rankingu

4 (19 sierpnia 2002)

Australian Open

QF (2009)

Roland Garros

QF (2002)

Wimbledon

SF (2000)

US Open

4R (2000, 2001)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 0 ITF

Najwyżej w rankingu

10 (4 lutego 2002)

Australian Open

3R (1999, 2000)

Roland Garros

F (2001)

Wimbledon

3R (1999 - 2001)

US Open

2R (2000, 2001)

Strona internetowa

Jelena Dokić, cyr. Јелена Докић (ur. 12 kwietnia 1983 w Osijeku) – australijska tenisistka, dawniej jugosłowiańska oraz serbsko-czarnogórska, wicemistrzyni French Open 2001 w grze podwójnej, półfinalistka Wimbledonu 2000 w grze pojedynczej, klasyfikowana w rankingu WTA na 4. miejscu w grze pojedynczej (2002) i 10. w grze podwójnej (2002), zdobywczyni Pucharu Hopmana 1999 wraz z drużyną Australii, reprezentantka Serbii i Czarnogóry oraz Australii w Pucharze Federacji, reprezentantka Australii na letnich igrzyskach olimpijskich. Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jelena Dokić rozpoczęła treningi tenisowe w wieku siedmiu lat, trenowana przez swojego ojca, Damira. W 1997 roku rozpoczęła występy w turniejach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W rywalizacji indywidualnej wygrała wielkoszlemowy US Open 1998 po finale z Katariną Srebotnik, była też w finale French Open 1998, gdzie przegrała z Nadieżdą Pietrową. W grze podwójnej triumfowała we French Open 1998 z Kim Clijsters (po finale z Diemientiewą i Pietrową). Według rankingów z dnia 31 grudnia 1998 zajmowała pierwsze miejsce na liście singlistek i siódme w klasyfikacji deblistek.

Status profesjonalnej tenisistki otrzymała w 1998 roku.

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]

W dotychczasowej karierze Jelena Dokić (stan na 29 sierpnia 2012) wygrała sześć singlowych imprez WTA. Najwyżej klasyfikowana była na czwartym miejscu światowego rankingu (19 sierpnia 2002).

Swój debiut w turnieju WTA odnotowała w listopadzie tego samego roku, kiedy to przeszła eliminacje w Pattaya. Pierwszy pojedynek rozegrała z Julie Halard-Decugis, przegrała 6:7(7), 6:4, 3:6. Na początku roku 1999 triumfowała w Pucharze Hopmana w parze z Markiem Philippoussisem, co do tej pory jest jedynym australijskim tytułem w tej imprezie. Otrzymała dziką kartę do wielkoszlemowego Australian Open i doszła tam do trzeciej rundy, przegrywając dopiero z Martiną Hingis, co było jej najlepszym wyczynem wielkoszlemowym w dotychczasowej karierze. Wiosną odnotowała dwa pierwsze ćwierćfinały w WTA Tour, w Kairze i Warszawie, pokonała tam między innymi Halard-Decugis. Do turnieju wimbledońskiego przystąpiła jako 129. tenisistka rankingu światowego. W pierwszej rundzie pokonała 6:2, 6:0 Hingis, została najniżej notowaną zawodniczką w erze open, która pokonała najwyżej rozstawioną uczestniczkę Wielkiego Szlema. Po raz trzeci w historii Wimbledonu tenisistka rozstawiona z numerem jeden odpadła w pierwszej rundzie. Dokić zatrzymała się dopiero na ćwierćfinale z Alexandrą Stevenson, w czwartej rundzie eliminując jeszcze Mary Pierce. Po tym turnieju awansowała na 37. miejsce w światowej klasyfikacji.

W czerwcu 2000 poprawiła swój londyński wyczyn, dochodząc do półfinału Wimbledonu. Była wówczas trzydziestą rakietą globu. Do półfinału doszła bez straty seta, w meczu o finał uległa Lindsay Davenport 4:6, 2:6. Została pierwszą półfinalistką Wielkiego Szlema z Australii od 1998 roku, kiedy Nicole Provis dostała się do najlepszej czwórki w Paryżu. We wrześniu awansowała do czwartej rundy US Open, a potem doszła do półfinału turnieju singlistek letnich igrzysk olimpijskich w Sydney. Przegrała w trzech setach z Jeleną Diemientjewą, a w meczu o brązowy medal musiała uznać wyższość Moniki Seles.

W 2001 roku zaczęła reprezentować Jugosławię. W maju zdobyła swój pierwszy profesjonalny tytuł. Dokonała tego w Rzymie, pokonując w dwóch ostatnich spotkaniach wyżej notowane Conchitę Martínez i Amélie Mauresmo. Po raz pierwszy została sklasyfikowana w czołowej dwudziestce rankingu WTA. Jesienią doszła do finału w Bahia (porażka z Seles) i Tokio (pokonała Arantxę Sanchez Vicario, drugi tytuł w karierze). W październiku okazała się najlepsza także w Moskwie i trafiła do grona dziesięciu najlepszych tenisistek świata. Została wicemistrzynią w Zurychu i Linzu i po raz pierwszy w karierze otrzymała prawo gry w Mistrzostwach WTA. W drugim meczu przegrała z Lindsay Davenport; została uznana sportowcem roku w swoim kraju.

W lutym 2002 zagrała w finale w Paryżu, ale zmuszona była poddać walkowerem mecz o puchar przeciwko Venus Williams z powodu kontuzji. Do sprawności powróciła w kwietniu, zdobywając trzeci w karierze tytuł w Sarasocie po finale z Tatjaną Panową. W maju doszła do finału w Strasburgu, przegranego z Silvią Fariną Elią, a wkrótce zameldowała się w ćwierćfinale wielkoszlemowego French Open. Poległa w trzysetowym starciu z Jennifer Capriati. W czerwcu wygrała swój czwarty indywidualny turniej WTA, tym razem w Birmingham, w finale z Anastasiją Myskiną. Była też w finale w San Diego (porażka z Venus Williams) i ćwierćfinale Mistrzostw WTA. Latem awansowała na najwyższe w karierze, czwarte miejsce w światowym zestawieniu singlistek.

Wraz z początkiem sezonu 2003 zerwała współpracę ze swoim ojcem, który coraz częściej był karany za niepoprawne zachowanie w miejscach publicznych, także na arenach tenisowych. Jej nowym trenerem został Chorwat Borna Bikić. Jej najlepszy wynik z tego roku to finał w Zurychu, przegrany z Justine Henin oraz półfinał w Warszawie, gdzie lepsza okazała się Amelie Mauresmo. W międzyczasie Dokić ponownie zmieniła barwy narodowe, gdyż w wyniku rozpadu Jugosławii powstało kilka nowych państw i tenisistka zaczęła reprezentować Serbię i Czarnogórę. Rok 2004 upłynął jej pod znakiem walki z kontuzją łokcia, która skutecznie zredukowała jej występy. W lutym osiągnęła półfinał w Tokio, ale potem seryjnie przegrywała kolejne mecze i w efekcie wypadła z czołowej setki rankingu WTA. W 2005 pojechała do Serbii, by odnowić swoje kontakty rodzinne, zakończyło się to jednak niepowodzeniem i w grudniu zdecydowała, że znów chce reprezentować Australię.

Federacja Australijska przyznała jej kilka dzikich kart do międzynarodowych turniejów WTA, ale Dokić ich nie wykorzystała, odpadając w pierwszych rundach. W efekcie w czerwcu 2006 była notowana nawet na 681. miejscu światowej listy. Dodatkowo zmagała się z problemami osobistymi - jej ojciec podał do mediów informację, jakoby została porwana przez własnego chłopaka. Zatrudniła nowego trenera, Nikolę Pilicia i trafiła do jego akademii. Miała nawet podpisać z akademią kontrakt, by pozostać tam na rok, ale ostatecznie zdecydowała się powrócić do swojego poprzedniego trenera, Borny Bikicia, gdyż Pilić oferował jej niesatysfakcjonujące warunki kontraktu. Dokić niemalże nie pojawiała się w oficjalnych turniejach, w 2007 wystąpiła tylko raz i przestała być klasyfikowana w rankingu WTA.

Powróciła zimą 2008, przeszła eliminacje i doszła do drugiej rundy w Hobarcie. Utracone punkty nadrabiałam skutecznymi startami w zawodach Międzynarodowej Federacji Tenisowej i pod koniec roku była już w drugiej setce światowych notowań. W styczniu 2009 awansowała do ćwierćfinału wielkoszlemowego Australian Open, pokonując po drodze Annę Czakwetadze, Caroline Wozniacki i Alisę Klejbanową, zatrzymując się dopiero na Dinarze Safinie. Po tym starcie powróciła do czołowej setki rankingu WTA singlistek. Została czwartą kobietą w erze open, która jako uczestniczka z dziką kartą dotarła do ćwierćfinału Wielkiego Szlema (po Pierce w Paryżu 2002, Hingis w Melbourne 2006 i Zheng w Wimbledonie 2008, do listy dołączyła później Clijsters w Nowym Jorku 2009). Do końca 2009 i w 2010 występowała w zawodach Międzynarodowej Federacji Tenisowej, również w Wielkich Szlemach, ale bez większych sukcesów.

W lutym 2011 po przejściu kwalifikacji weszła do ćwierćfinału zawodów w Paryżu, pokonana przez Kim Clijsters. Dwa tygodnie później wystąpiła w Kuala Lampur, a start ten przyniósł jej szósty w karierze wygrany turniej WTA i pierwszy od 2002 roku. W pierwszej rundzie odprawiła najwyżej notowaną Francescę Schiavone, a w finale ograła Michaëllę Krajicek. Był to jednocześnie jej pierwszy tytuł, który wywalczyła jako reprezentantka Australii. W czerwcu wystąpiła w finale w ’s-Hertogenbosch, gdzie uległa Robercie Vinci i powróciła do czołowej pięćdziesiątki rankingu WTA. Do końca roku wygrała już tylko jeden pojedynek - z Wolhą Hawarcową w pierwszej rundzie US Open.

W pierwszej części sezonu 2012 zmagała się z kontuzją nadgarstka, co umożliwiło jej wygranie zaledwie trzech spotkań i doprowadziło do rezygnacji z występów we French Open i Wimbledonie.

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]

W dotychczasowej karierze Jelena Dokić (stan na 29 sierpnia 2012) wygrała cztery deblowe imprezy WTA. Najwyżej klasyfikowana była na dziesiątym miejscu światowego rankingu (4 lutego 2002).

W rozgrywkach tych zadebiutowała podczas Australian Open 1999, w parze z Åsą Svensson. W pierwszej rundzie wyeliminowały rozstawione z numerem sześć Conchitę Martínez i Patricię Tarabini; doszły do trzeciej rundy. Ten sam etap osiągnęła Dokić w Wimbledonie u boku Tini Pisnik. Jesienią awansowała do pierwszego finału w rozgrywkach WTA w tej konkurencji; miało to miejsce w Tokio, a partnerowała jej Amanada Coetzer. Przegrały z Martinez i Tarabini, pokonując wcześniej Lindsay Davenport i Corinę Morariu. Tytułu z Japonii nie obroniła; rok później odnotowała tam najlepszy wynik w sezonie - półfinał razem z Morariu.

Jej współpraca z Conchitą Martinez wiosną 2001 roku zaowocowała zdobyciem wicemistrzostwa wielkoszlemowego French Open; przegrały wówczas walkę o puchar z Virginią Ruano Pascual i Paolą Suárez. Z Nadieżdą Pietrową zostały finalistkami w New Haven, a potem triumfowały w Linzu, co było dla Dokić pierwszym wygranym turniejem deblowym WTA w karierze.

Na dziesiąte miejsce w klasyfikacji gry podwójnej dostała się w lutym 2002 po tym, jak w styczniu w Tokio doszła do półfinału. W kwietniu dodała do swojej kolekcji drugi tytuł, wywalczony w Sarasocie w parze z Jeleną Lichowcewą. Z Kim Clijsters zwyciężyła latem w Los Angeles, a swój czwarty tytuł przywiozła z Linzu. W międzyczasie wystąpiła w finałach w Moskwie i Zurychu. Wiosną 2003 zagrała w finale w Rzymie (z Pietrową), a w następnych latach zredukowała swoje występy do tego stopnia, że wypadła z rankingu WTA. Przyczyną była nękająca ją kontuzja łokcia.

W 2009 roku z Alisą Klejbanową wzięła udział we French Open. Panie ograły Petrę Cetkovską i Carlę Suárez Navarro, ale potem oddały walkowerem spotkanie z najwyżej rozstawionymi Carą Black i Liezel Huber - Australijkę zmusił do tego uraz pleców. W 2010 doszła do finału turnieju ITF w Contrexeville.

Gra mieszana

[edytuj | edytuj kod]

W 2001 roku w parze z Nenadem Zimonjiciem osiągnęła ćwierćfinał Australian Open w grze mieszanej. Para jugosłowiańsko - australijska przegrała wówczas z Coriną Morariu i Ellisem Ferreirą.

Występy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Dokić reprezentowała zarówno Australię, jak i Serbię i Czarnogórę w rozgrywkach o Puchar Federacji. W 1999 i 2000 miała okazję grać w Grupie Światowej (dla Australii). Jej bilans wszystkich spotkań w tym turnieju wynosi 15-3.

W 1999 zdobyła Puchar Hopmana wraz z drużyną Australii w parze z Markiem Philippoussisem. W fazie grupowej pokonali Francuzów (Sandrine Testud, Guillaume Raoux) i Hiszpanów (Arantxa Sánchez Vicario, Carlos Moyá), a przegrali z reprezentacją Republiki Południowej Afryki (Amanda Coetzer, Wayne Ferreira). W finale już po meczach singlowych okazali się lepsi od Szwedów (Åsa Svensson, Jonas Björkman). Jest to jedyne zwycięstwo Australijczyków w historii tego turnieju.

W 2000 roku zajęła czwarte miejsce w letnich igrzyskach olimpijskich w Sydney w grze pojedynczej, przegrywając walkę o medal z Monicą Seles. W grze podwójnej razem z Rennae Stubbs odpadły w drugiej rundzie po meczu z Holenderkami, Kristie Boogert i Miriam Oremans.

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mistrzyni Świata Juniorów ITF (1998)
  • Sportowiec Roku Jugosławii według Jugosłowiańskiego Komitetu Olimpijskiego (2001)

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jelena Dokić urodziła się w Osijeku, wówczas na terenie Jugosławii, obecnie Chorwacji. Jej rodzice to Damir, pochodzący z Serbii i Liliana, pochodząca z Chorwacji. Ma młodszego o osiem lat brata Savo. Mieszkali w Osijeku do czerwca 1991, ale z powodu trwającej wojny przeprowadzili się do Sombor w Serbii, a w 1994 wyemigrowali do Australii i zamieszkali w jednej z dzielnic Sydney. Tenisistka mieszkała również w Stanach Zjednoczonych i Monako. Obecnie związana jest z Tinem Bikiciem

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 14 (6-8)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 20 maja 2001 Rzym Ceglana Francja Amélie Mauresmo 7:6(3), 6:1
Finalistka 1. 16 września 2001 Bahia Twarda Stany Zjednoczone Monica Seles 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 2. 23 września 2001 Tokio Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 3. 7 października 2001 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Jelena Diemientjewa 6:3, 6:3
Finalistka 2. 15 października 2001 Zurych Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 3:6, 1:6
Finalistka 3. 22 października 2001 Linz Twarda (hala) Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 4:6, 1:6
Finalistka 4. 4 lutego 2002 Paryż Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Venus Williams walkower
Zwyciężczyni 4. 7 kwietnia 2002 Sarasota Ceglana Rosja Tatjana Panowa 6:2, 6:2
Finalistka 5. 25 maja 2002 Strasburg Ceglana Włochy Silvia Farina Elia 4:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 5. 16 czerwca 2002 Birmingham Trawiasta Rosja Anastasija Myskina 6:2, 6:3
Finalistka 6. 29 lipca 2002 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 2:6, 2:6
Finalistka 7. 13 października 2003 Zurych Dywanowa (hala) Belgia Justine Henin-Hardenne 0:6, 4:6
Zwyciężczyni 6. 6 marca 2011 Kuala Lumpur Twarda Czechy Lucie Šafářová 2:6, 7:6(9), 6:4
Finalistka 8. 18 czerwca 2011 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Włochy Roberta Vinci 7:6(7), 3:6, 5:7

Gra podwójna 10 (4-6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 26 września 1999 Tokio Twarda Południowa Afryka Amanda Coetzer Hiszpania Conchita Martínez
Argentyna Patricia Tarabini
7:6(5), 4:6, 2:6
Finalistka 2. 28 maja 2001 French Open Ceglana Hiszpania Conchita Martínez Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
2:6, 1:6
Finalistka 3. 20 sierpnia 2001 New Haven Twarda Rosja Nadieżda Pietrowa Zimbabwe Cara Black
Rosja Jelena Lichowcewa
0:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni 1. 28 października 2001 Linz Dywanowa (hala) Rosja Nadieżda Pietrowa Belgia Els Callens
Stany Zjednoczone Chanda Rubin
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 2. 7 kwietnia 2002 Sarasota Ceglana Rosja Jelena Lichowcewa Belgia Els Callens
Hiszpania Conchita Martínez
6:7(5), 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 3. 11 sierpnia 2002 Carson Twarda Belgia Kim Clijsters Słowacja Daniela Hantuchová
Japonia Ai Sugiyama
6:3, 6:3
Finalistka 4. 6 października 2002 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Nadieżda Pietrowa Rosja Jelena Diemientjewa
Słowacja Janette Husárová
6:2, 3:6, 6:7(7)
Finalistka 5. 14 października 2002 Zurych Twarda (hala) Rosja Nadieżda Pietrowa Rosja Jelena Bowina
Belgia Justine Henin-Hardenne
2:6, 6:7(2)
Zwyciężczyni 4. 27 października 2002 Linz Dywanowa (hala) Rosja Nadieżda Pietrowa Japonia Rika Fujiwara
Japonia Ai Sugiyama
6:3, 6:2
Finalistka 6. 12 maja 2003 Rzym Ceglana Rosja Nadieżda Pietrowa Rosja Swietłana Kuzniecowa
Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
4:6, 7:5, 2:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1998 Francja French Open Ceglana Rosja Nadieżda Pietrowa 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 1998 Stany Zjednoczone US Open Twarda Słowenia Katarina Srebotnik 6:4, 6:2

Gra podwójna (2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1998 Francja French Open Ceglana Belgia Kim Clijsters Rosja Jelena Diemientjewa
Rosja Nadieżda Pietrowa
6:4, 7:6
Finalistka 1998 Stany Zjednoczone US Open Twarda Australia Evie Dominikovic Belgia Kim Clijsters
Dania Eva Dyrberg
6:7, 4:6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]