Przejdź do zawartości

Język malezyjski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
bahasa Malaysia
Obszar

Malezja

Pismo/alfabet

łacińskie, arabskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy  Malezja
Organ regulujący Dewan Bahasa dan Pustaka
Kody języka
ISO 639-3 zsm
IETF ms-MY
Glottolog brak
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język malezyjski (malez. bahasa Malaysia) – określenie języka malajskiego używanego w Malezji[1]. Termin ten może określać standard języka malajskiego funkcjonujący w Malezji, pozwalając odróżnić ten wariant od odmian stosowanych w sąsiednich krajach, takich jak język indonezyjski[2]. Sformułowanie to podkreśla także, że narodowy język malajski należy nie tylko do Malajów, lecz do wszelkich grup etnicznych zamieszkujących kraj[3][4].

Zgodnie z art. 152 konstytucji Malezji funkcję języka narodowego i urzędowego pełni „język malajski” (bahasa Melayu)[5][6]. Bahasa Melayu to rodzima i tradycyjna nazwa języka[7]. Sporadycznie w użyciu oficjalnym w Malezji spotyka się termin bahasa Malaysia, czyli „język malezyjski”. Określenie to zostało wprowadzone w latach 70. XX wieku w celu podkreślenia, że malajski powinien być uważany za język nie tylko Malajów, ale również ludności chińskiej, indyjskiej i pozostałych grup etnicznych[8]. W 1986 roku powrócono do nazwy bahasa Melayu („język malajski”)[3][9]. W 2007 roku ponownie wprowadzono termin bahasa Malaysia, aby zaszczepić wśród różnych grup etnicznych poczucie związku języka ze wspólną tożsamością malezyjską[3][5]. W języku angielskim pozostał w użyciu termin (the) Malay language[9].

Standard języka malajskiego używany w Malezji jest bardzo zbliżony do odmian z Brunei i Singapuru[2][10]. Indonezja i Malezja również mają w dużej mierze wspólny język standardowy (od 1972 r. zapisywany przy użyciu jednej wersji ortografii)[11]. Standardowy malajski, wraz z indonezyjskim, uchodzi za produkt świadomych (i umotywowanych politycznie) działań o charakterze inżynierii językowej. Większe różnice i idące za tym słabsze poziomy wzajemnej zrozumiałości dotyczą natomiast potocznych odmian malajskiego, które są używane w kontaktach codziennych przez ludność różnego pochodzenia[12]. Regulacją standardowego języka malajskiego w Malezji zajmuje się instytucja Dewan Bahasa dan Pustaka[13].

W Malezji główny system pisma to alfabet łaciński. Sporadycznie używa się pisma jawi, czyli zmodyfikowanej wersji alfabetu arabskiego[14][15]. Pismo jawi wychodzi z użycia[16].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Laskowska 2013 ↓, s. 16.
  2. a b Tadmor 2009 ↓, s. 791.
  3. a b c Wong Chun Wai, Audrey Edwards, Back to Bahasa Malaysia [online], The Star, 4 czerwca 2007 [zarchiwizowane z adresu 2018-09-25] (ang.).
  4. Omar 1992 ↓, s. 403.
  5. a b Apakah istilah yang digunakan sekarang di antara 'Bahasa Malaysia' atau 'Bahasa Melayu'? (pytanie), [w:] Pusat Rujukan Persuratan Melayu [online], Dewan Bahasa dan Pustaka, 12 stycznia 2017 [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13] (malajski).
  6. Constitution of Malaysia. Wikisource. [dostęp 2024-03-09]. (ang.).
  7. Tadmor 2005 ↓, s. 644, 645.
  8. Jacobson 1992 ↓, s. 209.
  9. a b Lee 2022 ↓, przyp. 22, s. 32.
  10. Tadmor 2005 ↓, s. 644.
  11. Vikør 1993 ↓, s. 279.
  12. Gil 2001 ↓, s. 86.
  13. Jacobson 1992 ↓, s. 204.
  14. Tadmor 2009 ↓, s. 795.
  15. Tadmor 2005 ↓, s. 646.
  16. Mahbob Yusof, Juhaida Abd. Rahim, From Jawi to Rumi: The Preservation of Malay Manuscripts as a Cultural Heritage [online], International Federation of Library Associations and Institutions, 6 czerwca 2022 [dostęp 2023-12-05] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]