Język gyyz
Obszar | |||
---|---|---|---|
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
język urzędowy | Język liturgiczny w Erytrejskim Kościele Ortodoksyjnym, Etiopskim Kościele Ortodoksyjnym, Kościele katolickim obrządku erytrejskiego, Kościele katolickim obrządku etiopskiego i Felaszowie | ||
UNESCO | 6 wymarły↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-2 | gez | ||
ISO 639-3 | gez | ||
IETF | gez | ||
Glottolog | geez1241 | ||
Ethnologue | gez | ||
GOST 7.75–97 | гез 151 | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język gyyz (także: geez, ge’ez czyt. giz) – język z grupy etiopskich (etiosemickich), używany w królestwie Aksum w mowie i piśmie od IV wieku. Między XI a XIX wiekiem był to język literacki, obecnie jest jedynie językiem liturgicznym Ortodoksyjnego Kościoła Etiopskiego.
Tradycja etiopska wskazuje na jego pochodzenie od przybyłego z terenów królestwa Saby, posiadającego hegemonię w królestwie Aksum ludu Agazjan.
Ze współcześnie używanych języków największe podobieństwo do gyyz wykazuje język tigrinia, używany na terenach z grubsza pokrywających się z obszarem dawnego królestwa Aksum.
Wyróżnia się trzy okresy rozwoju języka gyyz w literaturze:
- język inskrypcji aksumskich (do ok. IV w. n.e.)
- język przekładów z greki (w tym Biblii) sprzed roku 1000
- język z okresu po roku 1000 – głównie w kronikach cesarskich
Pismo
[edytuj | edytuj kod]Fonetyka
[edytuj | edytuj kod]Spółgłoski
[edytuj | edytuj kod]wargowe | zębowe | boczne | twardo- podniebienne |
miękko- podniebienne |
labio- welarne |
języczkowe | gardłowe | krtaniowe | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
zwarte | bezdźwięczne | p | t | k | kʷ | ʾ [ʔ] | ||||
dźwięczne | b | d | g [ɡ] | gʷ [ɡʷ] | ||||||
emfatyczne | ṗ [pʼ] | ṭ [tʼ] | q [q, kʼ] | qʷ [qʷ, kʷʼ] | ||||||
szczelinowe | bezdźwięczne | f | s | ś [ɬ] | ḫʷ [χʷ] | ḫ [χ] | ḥ [ħ] | h | ||
dźwięczne | z | ʿ [ʕ] | ||||||||
emfatyczne | ṣ [ʦʼ] | ḍ [ɬʼ] | ||||||||
nosowe | m | n | ||||||||
półotwarte i płynne | w | l | y [j] | |||||||
drżące | r |
System spółgłoskowy gyyzu, podobnie jak innych języków etiopskich, wyróżnia się na tle języków semickich rozwojem spółgłosek labiowelarnych i glottalizowanych (emfatycznych). Charakterystyczny jest również brak [ġ] i [š].
Samogłoski
[edytuj | edytuj kod]Występuje 7 fonemów samogłoskowych: /a/, /u/, /i/, /ā/, /e/, /ə/, /o/. Nie ma dyftongów. Różnica między /a/ i /ā/ jest iloczasowa.
Akcent
[edytuj | edytuj kod]Rekonstrukcje systemu akcentowego gyyz są jedynie teoretyczne. Przyjmuje się, że czasowniki akcentowane były na przedostatniej, zaś rzeczowniki na ostatniej sylabie.
Gramatyka
[edytuj | edytuj kod]Rzeczowniki
[edytuj | edytuj kod]Większość rzeczowników tworzona jest od trójspółgłoskowego rdzenia przez zastosowanie określonego wzorca samogłoskowego i ewentualnie dołączenie afiksu. Np. wzorzec -a-ā-i służy do tworzenia nazw wykonawców czynności: nagādi „pielgrzym”, sakāri „pijak”.
Występują dwie liczby – pojedyncza i mnoga. Liczba mnoga jest tworzona przez sufiks (np. kāhən „kapłan” > kāhənāt „kapłani”) lub zmianę wokalizacji rdzenia (tzw. liczba mnoga łamana, łac. pluralis fractus np. dəngəl „dziewica” > danāgəl „dziewice”).
Istnieją dwa przypadki określane jako mianownik i biernik. Biernik tworzy się przez dodanie do mianownika końcówki -a.
Nie ma w gyyz kategorii określoności/nieokreśloności ani jej wykładników takich jak np. arabska nunacja.
Czasowniki
[edytuj | edytuj kod]Czasowniki gyyz odmieniają się przez liczby i osoby w trzech koniugacjach: dwóch prefiksalnych i jednej sufiksalnej np. nagarku „powiedziałem”, 'anaggər „będę mówił”, 'angər „obym mówił”.
Nie ma w gyyz czasów w indoeuropejskim rozumieniu. Czasowniki wyrażają raczej aspekt dokonany bądź niedokonany czy też jednoczesność lub wielokrotność czynności, a nie umiejscowienie na osi czasu.
Podobnie jak w innych językach semickich czasowniki można modyfikować przez dodanie prefiksu np. od gabra „czynić” mamy: tagabra „być uczynionym”, agbara „kazać zrobić”, astagabra „przykładać się do zrobienia”.
Składnia
[edytuj | edytuj kod]Zdania z orzeczeniem imiennym tworzone są przy użyciu kopuły wə'ətu o znaczeniu „on, ten”. Zdania proste z orzeczeniem czasownikowym mają szyk VSO.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold K. Brzuski. Gramatyka języka gyyz (etiopskiego klasycznego). Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego: Warszawa 1972.
- В. П. Старинин. Эфиопский язык. Изд. „Наука”: Москва 1967.