Przejdź do zawartości

Józef Kobyłecki (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Kobyłecki
Ilustracja
Józef Kobyłecki (przed 1934)
pułkownik pułkownik
Pełne imię i nazwisko

Józef Feliks Kobyłecki

Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1894
Grabno

Data i miejsce śmierci

30 października 1969
Londyn

Przebieg służby
Lata służby

1914–1947

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

20 Batalion Graniczny
78 Pułk Piechoty
13 Pułk Piechoty
Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich

Stanowiska

dowódca batalionu granicznego
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku piechoty
dowódca półbrygady

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa o Narwik
kampania francuska 1940

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Józef Feliks Kobyłecki[1] (ur. 13 sierpnia 1894 w Grabnie, zm. 30 października 1969 w Londynie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, w 1966 mianowany generałem brygady przez Prezydenta RP na uchodźstwie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Wacława, właściciela ziemskiego, i Józefy ze Stawiskich[2]. W czasie I wojny światowej służył w Armii Imperium Rosyjskiego, a od listopada 1917 do maja 1918 w I Korpusie Polskim w Rosji[3].

W listopadzie 1918 roku został przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do 23 pułku piechoty we Włodzimierzu Wołyńskim[3]. Dowodził w nim II batalionem. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 763. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 11 grudnia 1924 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy II baonu na stanowisko kwatermistrza pułku[5][3].

W styczniu 1925 roku przeniesiony został do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[3]. 3 maja 1926 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 77. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6].

5 maja 1927 roku otrzymał przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 20 batalionu granicznego w Nowych Święcianach[7][3]. 24 grudnia 1929 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8][9]. W marcu 1931 roku wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy 78 pułku piechoty w Baranowiczach[10][3].

14 listopada 1935 objął dowództwo 13 pułku piechoty w Pułtusku. Na pułkownika awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 23. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9][11]. Od października 1938 roku do września 1939 roku był zastępcą szefa Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP.

Płk Józef Kobyłecki w 1940
Prezydent Ignacy Mościcki i pracownicy Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP; płk Józef Kobyłecki 2 z lewej; 1938 r.
Uroczystość wręczenia sztandaru Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich - Malestroit, 1940-04-10

Po kampanii wrześniowej przez Rumunię przedostał się do Francji. Od lutego do czerwca 1940 dowodził 2 Półbrygadą Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Walczył w kampanii norweskiej pod Narwikiem i w kampanii francuskiej. Z tego okresu, w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, zachował się wniosek podpisany przez gen. bryg. Zygmunta Bohusza-Szyszkę o nadanie mu, po raz kolejny, Krzyża Walecznych z następującym uzasadnieniem: „W trudnych warunkach bojowych, będąc otoczony przez niemieckie oddziały pancerne zdołał wyprowadzić oddziały swoje z broną w ręku na pd. wybrzeża Bretanii (...) i przedarł się z nimi do pn. nieokupowanej części Francji”.

Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii przebywał w obozie Peebles, w Szkocji. W styczniu 1941 został zastępcą dowódcy 8 Brygady Kadrowej Strzelców. W lipcu tego roku przeniesiony został do 3 Brygady Kadrowej Strzelców, w której objął dowództwo Oddziału Wydzielonego „Arbroath”, a 20 października wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy brygady. Po rozformowaniu brygady został zastępcą dowódcy I Oficerskiego batalionu szkolnego. W styczniu 1942 powierzono mu pełnienie obowiązków komendanta Centrum Wyszkolenia Piechoty. W czerwcu 1944 został szefem Wydziału Personalnego Inspektoratu Zarządu Wojskowego, a w lutym 1946 szefem Wydziału Personalnego Inspektoratu do Spraw Cywilnych. Po demobilizacji osiedlił się w Londynie. Prezydent RP August Zaleski mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dniem 11 listopada 1966 roku w korpusie generałów[11][12].

Zmarł 20 grudnia 1969 roku w Londynie. Jego prochy zostały złożone w rodzinnym grobie na Cmentarzu parafii św. Wacława Męczennika w Grabnie (sektor A-13-88)[13].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W 1935 dokonano zmiany imienia z Józef na Józef Feliks. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 56, 1 czerwca 1935. 
  2. a b Kolekcja GiO ↓, s. 36.
  3. a b c d e f Kolekcja GiO ↓, s. 39.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 50.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 129 z 11 grudnia 1924 roku, s. 724.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 137.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 439.
  9. a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 465.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 122.
  11. a b Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 112.
  12. Dembiński 1969 ↓, s. 1.
  13. Józef Kobyłecki - Cmentarz parafii św. Wacława Męczennika w Grabnie [online], InnyWymiarStron [dostęp 2021-06-02] (pol.).
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 990.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 10 czerwca 1922 roku, s. 413.
  16. Kolekcja GiO ↓, s. 38.
  17. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  18. M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  19. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 239.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]