Przejdź do zawartości

Ireneusz Załuski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ireneusz Załuski
Ilustracja
Portret Ireneusza Załuskiego (drzeworyt Feliksa Zabłockiego wg rys. Franciszka Tegazzo, 1868)
Herb
Załuski Hrabia
Rodzina

Załuscy herbu Junosza

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1835
Kłajpeda

Data i miejsce śmierci

20 maja 1868
Drezno

Ojciec

Karol Teofil Załuski

Matka

Amelia Załuska

Ireneusz Załuski herbu Junosza (ur. 10 sierpnia 1835 w Kłajpedzie, zm. 20 maja 1868 we Dreźnie) – polski rzeźbiarz

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie marszałka szlachty powiatu upickiego, jednego z przywódców powstania listopadowego na Litwie, odnowiciela uzdrowiska Iwonicz-ZdrójKarola Załuskiego (1794–1845) i matki Amelii Załuskiej z książąt Ogińskich (1805–1858). Uczył się rysunku w Krakowie u Wojciecha Stattlera, potem rzeźby w Szkole Sztuk Pięknych, następnie w Wiedniu i Rzymie. Wziął udział w powstaniu styczniowym. Walczył w bitwie pod Radziwiłłowem (zakończonej niepowodzeniem 2 lipca 1863). W okresie późniejszym służył w armii austriackiej, w randze porucznika pułku kirasjerów walczył pod Sadową. Zmarł od rany otrzymanej w pojedynku.

Miał czterech braci i cztery siostry; byli to:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wspomnienia o rodzinie Załuskich w XIX stuleciu. Kraków 1907
  • Baza Jerzego ks. Czartoryskiego
  • Łuszczyński, „Silva Heraldica”
  • Polski Słownik Biograficzny
  • J.S. Dunin-Borkowski, Rocznik Szlachty Polskiej 1883,
  • A. Kwilecki, Załuscy w Iwoniczu, s. 94–96