HMS Rattlesnake (1886)
.jpg)
| |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
16 listopada 1885 |
| Wodowanie |
11 września 1886 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
maj 1887 |
| Wycofanie ze służby |
1910 |
| Los okrętu |
sprzedany na złom |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
559 t |
| Długość |
61,0 m |
| Szerokość |
7,0 m |
| Zanurzenie |
3,1 m |
| Napęd | |
| dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 2700 ihp | |
| Prędkość |
19,25 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata kal. 102 mm, 4 pojedyncze armaty 47 mm, cztery pojedyncze wyrzutnie torped kal. 356 mm | |
| Załoga |
66 |
HMS Rattlesnake – brytyjska kanonierka torpedowa będąca rozwinięciem wcześniejszego eksperymentalnego HMS „Swift”. Okręt[a] należał do budowanej jedynie przez krótki czas klasy kanonierek torpedowych (ang. torpedo gunboats), jednego z ostatnich ogniw postępu techniki wojskowej prowadzących do powstania współczesnych niszczycieli.
Wodowany w 1884 „Swift” był konstrukcją stosunkowo udaną, ale nadal zbyt małą, aby mogła operować we wszystkich warunkach pogodowych na pełnym morzu, i o zbyt małym zasięgu, aby towarzyszyć większym okrętom floty w dłuższych rejsach. W odpowiedzi na te wyzwania Nathaniel Barnaby zaprojektował zbudowany w stoczni Cammell Laird nowy okręt, „Rattlesnake”, który był powiększoną wersją „Swifta”[1][2]. Stępkę pod HMS „Rattlesnake” (ang. „Grzechotnik”) położono 16 listopada 1885, zwodowano go 11 września 1886, zaś do służby wszedł w maju w 1887[3]. Zamówienie związane było z grożącą w tym czasie możliwością wojny z Rosją[3]. Na podstawie planów „Grzechotnika” zbudowano trzy kolejne, bardzo podobne, lecz o nieco mniejszej wyporności (526 t), jednostki HMS „Grasshopper”, HMS „Sandfly” i HMS „Sandfly” (zazwyczaj określane jako typ Grasshopper), wybudowano w latach 1886-88 w stoczniach w Sheerness i Devonport[3].
HMS „Rattlesnake” był pierwszym okrętem Royal Navy, do napędu którego użyto maszyny parowej potrójnego rozprężania[2], była to zapowiedź późniejszego trendu wykorzystywania stosunkowo niedrogich niszczycieli do testowania nowych i eksperymentalnych technologii. Okręty tego typu, jako jedne z bardzo nielicznych torpedowców, kontrtorpedowców i im podobnych klas, posiadały opancerzenie – ich pokład pokryty był pancerzem o grubości 0,75 cala (19 mm).
„Rattlesnake” i pochodne mu koniki polne nie były konstrukcjami do końca udanymi, miały lepszą żeglowność i większy zasięg od poprzedzającego je „Swifta”, ale za to mniejszą prędkość maksymalną, wyraźnie niższą nie tylko od ich poprzednika, ale także od współczesnych im torpedowców.
Wszystkie cztery jednostki zostały wycofane ze służby i złomowane w latach 1903–1910. Najdłużej istniał wodowany jako pierwszy „Rattlesnake”, który w 1891 został wycofany do rezerwy, a w 1906 skreślony z listy floty. Otrzymał jednak nową rolę jako ćwiczebny cel dla okrętów podwodnych i według większości źródeł został ostatecznie złomowany w 1910. Niektóre źródła jednak sugerują, że był wciąż używany jako cel do eksperymentów z minami do 1914[4].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W oryginalnej klasyfikacji Royal Navy torpedowce i podobne jednostki były nazywane „łodziami” (ang. boats), a nie „okrętami” (ang. ships)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. J. Colledge: Ships of the Royal Navy: A Complete Record of All Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. US Naval Institute Press. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
- ↑ a b David Lyon, Rif Winfield: The Sail and Steam Navy List: All the Ships of the Royal Navy, 1815-1889. Naval Institute Press. ISBN 978-1-86176-032-6. (ang.).
- ↑ a b c Robert Gardiner (red.): Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905. London: 1979, s. 88. ISBN 0-85177-133-5. (ang.).
- ↑ Robert Gardiner (red.), Conway's All the World's Fighting Ships: 1906-1921. Annapolis: US Naval Institute Press, 1985, ISBN 0-87021-907-3, s. 19
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bernard Ireland: The Illustrated Guide To Destroyers And Frigates. 2009. ISBN 978-1-84681-336-8. (ang.).