Przejdź do zawartości

Guillermo Cañas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Guillermo Cañas
Ilustracja
Państwo

 Argentyna

Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1977
Buenos Aires

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1995

Zakończenie kariery

2010

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

8 (6 czerwca 2005)

Australian Open

4R (2004, 2005)

Roland Garros

QF (2002, 2005, 2007)

Wimbledon

4R (2001)

US Open

3R (2004)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

47 (15 lipca 2002)

Australian Open

3R (2002)

Wimbledon

1R (2008)

US Open

2R (2008)

Guillermo Ignacio Cañas (ur. 25 listopada 1977 w Buenos Aires) – argentyński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako junior był w szerokiej czołówce światowej, osiągając w 1995 roku ćwierćfinał juniorskiego Wimbledonu oraz miejsce nr 18. w rankingu światowym juniorów. W tym samym roku rozpoczął karierę zawodową, a kontynuował ją do 2010 roku.

W 1999 roku dotarł po raz pierwszy do finału turnieju cyklu ATP World Tour w Orlando, gdzie uległ w decydującym meczu Magnusowi Normanowi. Odniósł również pierwszy triumf w zawodach tej rangi w konkurencji gry podwójnej w Bostonie, w parze z Martínem Garcíą.

W 2000 roku Cañas odniósł kontuzję nadgarstka, która wyłączyła go z gry na kilka miesięcy. Powrócił do rywalizacji w następnym sezonie i poprawił pozycję w rankingu z 227. miejsca na 15. dzięki czemu otrzymał nagrodę ATP Comeback Player of Year (najbardziej udany powrót roku). Wygrał w 2001 swój pierwszy turniej ATP World Tour, w Casablance, po zwycięskim finale z Tommym Robredo, a także był w finale w Stuttgarcie, ’s-Hertogenbosch i Wiedniu. W Stuttgarcie został mistrzem w grze podwójnej wspólnie z Rainerem Schüttlerem.

W 2002 roku Cañas awansował do finałów w Casablance i Stuttgarcie, a także wygrał turniej w Ćennaju i zawody z cyklu ATP Masters Series w Toronto. Pokonał w drodze po tytuł Rogera Federera, Jewgienija Kafielnikowa, Marata Safina, Tommy’ego Haasa i w finale Andy’ego Roddicka. Ponadto osiągnął po raz pierwszy ćwierćfinał w turnieju wielkoszlemowym, podczas Rolanda Garrosa eliminując m.in. Carlosa Moyę i Lleytona Hewitta, a poniósł porażkę z późniejszym zwycięzcą Albertem Costą.

Kolejna kontuzja przerwała karierę Cañasa w 2003 roku. Nie występował od marca do września i utracił miejsce w światowej czołówce. Ponownie udało mu się powrócić do tenisa w 2004 roku, w którym wygrał rywalizacje w Szanghaju, Stuttgarcie i Umagu. Argentyńczyk dotarł także do finału w Wiedniu.

W 2005 roku był po raz drugi w ćwierćfinale Rolanda Garrosa, przegrywając w pięciu setach z Mariano Puertą. Tego roku Cañas został zdyskwalifikowany na 2 lata za używanie środków dopingujących, co wykryło badanie przeprowadzone w lutym na turnieju w Acapulco. Obok kary zawieszenia tenisista został zobowiązany do zwrotu nagród finansowych, uzyskanych w kolejnych miesiącach w imprezach zawodowych.

Po powrocie z zawieszenia Argentyńczyk w 2007 roku triumfował w zmaganiach w Costa do Sauípe oraz był w finale w rozgrywkach ATP Masters Series w Miami, gdzie po drodze pokonał m.in. Rogera Federera, i w Barcelonie. Doszedł także do ćwierćfinału Rolanda Garrosa.

W latach 1998–2008 Cañas reprezentował Argentynę w Pucharze Davisa. Rozegrał przez ten czas łącznie 14 meczów, z których w 9 zwyciężył.

W 2008 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Z rywalizacji singlowej został wyeliminowany w 2 rundzie, natomiast z turnieju deblowego, w którym tworzył parę z Davidem Nalbandianem, odpadł w 1 rundzie.

W rankingu gry pojedynczej Cañas najwyżej był na 8. miejscu (6 czerwca 2005), a w klasyfikacji gry podwójnej na 47. pozycji (15 lipca 2002).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Nazwa
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup
ATP Masters Series
ATP International Series Gold
ATP International Series

Gra pojedyncza (7–9)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 26 kwietnia 1999 Orlando Ceglana Szwecja Magnus Norman 0:6, 3:6
Zwycięzca 1. 15 kwietnia 2001 Casablanca Ceglana Hiszpania Tommy Robredo 7:5, 6:2
Finalista 2. 24 czerwca 2001 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Australia Lleyton Hewitt 3:6, 4:6
Finalista 3. 22 lipca 2001 Stuttgart Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten 3:6, 2:6, 4:6
Finalista 4. 14 października 2001 Wiedeń Twarda (hala) Niemcy Tommy Haas 2:6, 6:7(6), 4:6
Zwycięzca 2. 6 stycznia 2002 Ćennaj Twarda Tajlandia Paradorn Srichaphan 6:4, 7:6(2)
Finalista 5. 14 kwietnia 2002 Casablanca Ceglana Maroko Junus al-Ajnawi 6:3, 3:6, 2:6
Finalista 6. 21 lipca 2002 Stuttgart Ceglana Rosja Michaił Jużny 3:6, 6:3, 6:3, 4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 4 sierpnia 2002 Toronto Twarda Stany Zjednoczone Andy Roddick 6:4, 7:5
Zwycięzca 4. 18 lipca 2004 Stuttgart Ceglana Argentyna Gastón Gaudio 5:7, 6:2, 6:0, 1:6, 6:3
Zwycięzca 5. 25 lipca 2004 Umag Ceglana Włochy Filippo Volandri 7:5, 6:3
Zwycięzca 6. 3 października 2004 Szanghaj Twarda Niemcy Lars Burgsmüller 6:1, 6:0
Finalista 7. 17 października 2004 Wiedeń Twarda (hala) Hiszpania Feliciano López 4:6, 6:1, 5:7, 6:3, 5:7
Zwycięzca 7. 18 lutego 2007 Costa do Sauípe Ceglana Hiszpania Juan Carlos Ferrero 7:6(4), 6:2
Finalista 8. 1 kwietnia 2007 Miami Twarda Serbia Novak Đoković 3:6, 2:6, 4:6
Finalista 9. 29 kwietnia 2007 Barcelona Ceglana Hiszpania Rafael Nadal 3:6, 4:6

Gra podwójna (2–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 29 sierpnia 1999 Boston Twarda Argentyna Martín García Południowa Afryka Marius Barnard
Stany Zjednoczone T.J. Middleton
5:7, 7:6(2), 6:3
Zwycięzca 2. 22 lipca 2001 Stuttgart Ceglana Niemcy Rainer Schüttler Australia Michael Hill
Stany Zjednoczone Jeff Tarango
4:6, 7:6(1), 6:4

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]