Przejdź do zawartości

Guido Marini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Guido Marini
Ilustracja
Guido Marini (2024)
Herb duchownego Emitte Spiritum Tuum
Ześlij Ducha Twego
Kraj działania

Watykan, Włochy

Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1965
Genua

Biskup diecezjalny tortoński
Okres sprawowania

od 2021

Mistrz papieskich ceremonii liturgicznych
Okres sprawowania

2007–2021

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

4 lutego 1989

Nominacja biskupia

29 sierpnia 2021

Sakra biskupia

17 października 2021

podpis
Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Chrystusa
Strona internetowa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 października 2021

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Franciszek

Współkonsekratorzy

Marco Tasca
Vittorio Viola

Guido Marini (ur. 31 stycznia 1965 w Genui) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, mistrz papieskich ceremonii liturgicznych w latach 2007–2021, biskup diecezjalny tortoński od 2021.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 31 stycznia 1965 w Genui[1]. Po zdaniu matury w Liceo Colombo(inne języki), studiował w seminarium duchownym w Genui, gdzie zdobył tytuł licencjata teologii. 4 lutego 1989 przyjął święcenia kapłańskie[1] z rąk kard. Giovanniego Canestri[2]. Uzupełniał potem wykształcenie na Papieskich Uniwersytetach: Laterańskim – w zakresie prawa kanonicznego i cywilnego (JUD), przygotowując rozprawę na temat problemów stosunków państwo-kościół na początku XX wieku[1][2] i Salezjańskim – w dziedzinie psychologii środków społecznego przekazu[1]. W 2007 roku uzyskał dyplom z psychologii komunikacji[2][3].

W latach 1988–2003 był osobistym sekretarzem arcybiskupów Genui: kardynałów Giovanniego Canestriego, Dionigiego Tettamanziego i Tarcisia Bertonego. W latach 2003–2007 był też mistrzem ceremonii liturgicznych dwóch ostatnich metropolitów archidiecezji, a także kolejnego – kard. Angelo Bagnasco[1][3][4].

W latach 2003–2005 kierował archidiecezjalnym Urzędem ds. Wychowania i Szkoły, ze szczególnym uwzględnieniem nauczania religii katolickiej. W latach 1996–2001 był także członkiem Rady kapłańskiej, w latach 2004–2007 był kierownikiem duchowym seminarium w Genui, a w latach 2005–2007 był kanclerzem Kurii arcybiskupiej[3][4][5]. Od 1992 wykładał prawo kanoniczne w genueńskiej sekcji Wydziału Teologicznego Północnych Włoch i w Wyższym Instytucie Nauk Religijnych[4].

Uroczystość inauguracji pontyfikatu papieża Franciszka, 19 marca 2013.
Marini jako ceremoniarz papieski przy Franciszku, 27 września 2015

Ogłosił wiele prac i artykułów z zakresu duchowości. Był także kierownikiem duchowym i duszpasterzem różnych grup młodzieżowych, jak również asystentem duchowym kilku żeńskich wspólnot zakonnych[5].

Od 1 października 2007 do 29 sierpnia 2021 sprawował urząd Mistrza Papieskich Ceremonii Liturgicznych[4][6][7]. W związku z tym, podczas konklawe w dniach 12-13 marca 2013 pełnił funkcję notariusza[8].

W przemówieniu ze stycznia 2010 poparł wezwania do „reformy reformy” liturgii. Powiedział: „Od kilku lat w kręgach kościelnych słychać było kilka głosów mówiących o konieczności nowej odnowy liturgicznej”, dodając, że nowy ruch odnowy byłby „zdolny do przeprowadzenia reformy reformy, a raczej posunąć się o krok do przodu w zrozumieniu autentycznego ducha liturgii i jej celebracji”[9].

19 lutego 2014 papież Franciszek mianował go członkiem Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich[10].

22 styczniaw 2019 papież powierzył mu opiekę nad chórem Kaplicy Sykstyńskiej[11].

Pytany, czy przebywanie blisko papieża zmieniło jego życie, wyznał, że przede wszystkim stało się to błogosławieństwem dla jego wiary[7].

Za każdym razem, gdy zbliżam się do tego ubranego na biało człowieka, ogarniają mnie uczucia nie tylko ludzkie, ale przede wszystkim związane z wiarą. Innym darem jest dostrzeżenie złożoności i wielkości Kościoła. Tu, na Zachodzie przeżywamy pewne zmęczenie, ale w innych częściach świata widać wielką żywotność i rozkwit; tam się rozumie, że Duch Święty działa.

29 sierpnia 2021 papież Franciszek mianował go biskupem diecezjalnym diecezji tortońskiej[12][13]. Święcenia biskupie otrzymał 17 października 2021 w bazylice św. Piotra na Watykanie. Głównym konsekratorem był papież Franciszek[14][15], a współkonsekratorami arcybiskupi Marco Tasca, metropolita Genui i Vittorio Viola, sekretarz Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów[16]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Emitte Spiritum Tuum” (Ześlij Ducha Twego). Ingres do katedry w Tortonie, w trakcie którego kanonicznie objął urząd, odbył się 7 listopada 2021[16].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Franciszek potwierdził. Ks. Guido Marini papieskim ceremoniarzem przez kolejne 5 lat. archwwa.pl, 2017-12-22. [dostęp 2021-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  2. a b c Mons. Guido Marini è il nuovo Vescovo di Tortona. diocesitortona.it, 2021-08-29. [dostęp 2021-09-11]. (wł.).
  3. a b c Andrea Tornielli: Il Papa conferma il suo cerimoniere Guido Marini. La Stampa, 2017-12-22. [dostęp 2021-09-11]. (wł.).
  4. a b c d Rinunce e nomine, 01.10.2007. vatican.va, 2007-10-01. [dostęp 2021-09-11]. (wł.).
  5. a b Rinunce e nomine, 29.08.2021. vatican.va, 2021-08-29. [dostęp 2021-09-11]. (wł.).
  6. Watykan: mistrz ceremonii liturgicznych zostaje. Franciszek podjął decyzję [online], deon.pl, 1 października 2018 [dostęp 2019-10-01].
  7. a b Papieski ceremoniarz: u Benedykta fascynowała mnie pokora, przy Franciszku rozbudzam wiarę. misyjne.pl, 2019-11-15. [dostęp 2021-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  8. Prałat Marini notariuszem w czasie konklawe [online], deon.pl, 10 marca 2013 [dostęp 2013-03-12].
  9. Jem Sullivan: Papal liturgist Marini backs liturgical 'reform of reform'. catholicnews.com, 2021-03-28. [dostęp 2021-09-11]. (ang.).
  10. Rinunce e nomine, 19.02.2014. vatican.va, 2014-02-19. [dostęp 2021-09-11]. (wł.).
  11. Cindy Wooden: Pope gives liturgical office oversight of Sistine Chapel Choir. ncronline.org, 2019-01-22. [dostęp 2021-09-11]. (ang.).
  12. Nomina del Vescovo di Tortona (Italia). vatican.va, 2021-08-29. [dostęp 2021-09-11]. (wł.).
  13. Master of Papal Liturgical Ceremonies named bishop of Tortona, I. vaticannews.va, 2021-08-29. [dostęp 2021-09-11]. (ang.).
  14. Santa Messa con Ordinazioni Episcopali, 17.10.2021. press.vatican.va. [dostęp 2021-10-17].
  15. Papież osobiście wyświęci swego mistrza ceremonii na biskupa. ekai.pl. [dostęp 2021-09-13].
  16. a b Guido Marini. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2021-10-17]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]