Przejdź do zawartości

Gazeta Sanocka – Autosan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gazeta Sanocka – Autosan
Ilustracja
Winieta czasopisma
Częstotliwość

dziesięciodniówka

Państwo

 Polska

Adres

ul. Kazimierza Lipińskiego w Sanoku 109,
38-500 Sanok

Wydawca

Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”

Tematyka

lokalna

Pierwszy numer

14 marca 1974

Ostatni numer

20 stycznia 1990

Redaktor naczelny

Wiesław Koszela

Średni nakład

6000 – 4500 egz.

Liczba stron

8

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy
Złota Odznaka Honorowa TPPR Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” Odznaka Zasłużony dla SFA

Gazeta Sanocka – Autosanpolskie czasopismo wydawane w Sanoku.

Biurowiec Autosanu przy ul. K. Lipińskiego 109 – siedziba redakcji

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pismo było wydawane w Sanoku przez Sanocką Fabrykę Autobusów „Autosan”. Pierwszy numer ukazał się w okresie PRL 14 marca 1974 jako ośmiostronicowy dwutygodnik z podtytułem „Pismo samorządu robotniczego Sanockiej Fabryki Autobusów”[1][2][3][4]. Pierwszy nakład pisma wynosił 5000 egzemplarzy[5], a cena wynosiła 1 zł. Od 1 stycznia 1978 do końca istnienia czasopismo było wydawane co 10 dni[6] (dziesięciodniówka wzgl. dekadówka[7]). Pod koniec lat 70. i w latach 80. nakład wynosił 6000 egz., a cena wynosiła 5 zł., od czerwca 1988 – 10 zł.[8], zaś w 1989 – 15 zł. Do powstania pisma przyczynili się działacze partyjni Mieczysław Goleń i Leonard Kabala (sekretarze Komitetu Zakładowego PZPR)[9].

Druk wykonywały Rzeszowskie Zakłady Graficzne. Redakcja gazety mieściła się w budynku siedziby Autosanu przy ul. Kazimierza Lipińskiego 109 w Sanoku.

W piśmie była poruszana głównie tematyka zakładu pracy Autosan. Ponadto było opisywane życie codzienne i wydarzenia miasta. Na łamach gazety ukazywały się artykuły historyczne oraz relacje sportowe, w tym doniesienia o działalności klubu sportowego Stal Sanok, wspieranego przez fabrykę. W składzie redakcyjnym działali: małżeństwo Wiesław Koszela (redaktor naczelny) i Bogumiła Koszela[10], Franciszek Hamerski, Emil Bańczak, Leonard Kabala, Jan Łuczyński, Mieczysław Majewski, Edward Zając, Wojciech Sołtys, Marian Struś, Józef Ząbkiewicz, Jan Skarbowski. Za opracowanie graficzne odpowiadał Zbigniew Osenkowski[11]. Na łamach pisma publikowali także: Marcin Drozd, historycy i pisarze Edward Zając, Andrzej Brygidyn, Stefan Stefański, Andrzej Tarnawski, Waldemar Bałda, Andrzej Olejko[12]. Przewodniczącym rady programowej pisma był Wiesław Skałkowski[13].

We wrześniu 1977 egzekutywa Komitetu Miejskiego PZPR w Sanoku pozytywnie oceniła dorobek i pracę redakcji „Gazety Sanockiej – Autosan” oraz dokonano omówienia zmian w kontekście przekształcenia w wydawniczy tryb dziesięciodniowy[14]. Po numerze 34 (234) z 10–20 grudnia 1981 i wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce 13 grudnia, wydawanie czasopisma zostało zawieszone, a jego kolejne wydanie ukazało się 20 maja 1982[15][16]. Pod koniec 1984 obchodzono jubileusz 10-lecia istnienia czasopisma[17][18]. Z tej okazji został wybity pamiątkowy medal w 1984[19]. 5 kwietnia 1989 odbyła się uroczystość w Osiedlowym Domu Kultury „Puchatek” z okazji 15-lecia istnienia czasopisma[20].

W 1984 został wybity medal upamiętniający o treści Gazeta Sanocka – Autosan. W X-lecie wydania pierwszego numeru (awers) 1974 1984 Sanok (rewers), wydany przez Mennicę Państwową, a zaprojektowany przez Zbigniewa Osenkowskiego[21].

Na początku siedemnastego roku działalności, 20 stycznia 1990 ukazał się ostatni (510) numer pisma[22][23]. U kresu działalności w 1990 „Gazeta Sanocka – Autosan” ukazywała się z podtytułem „Pismo samorządu robotniczego Sanockiej Fabryki Autobusów”, w nakładzie 4500 egzemplarzy i w cenie 100 zł.

Wydania „Gazety Sanockiej – Autosan” zostały zdigitalizowane i udostępnione w Sanockiej Bibliotece Cyfrowej.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Do czytelników. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 1 z 14 marca 1974. 
  2. O czym pisała prasa rzeszowska w ubiegłym tygodniu. „Nowiny”, s. 5, Nr 75 z 17 marca 1974. 
  3. Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 951.
  4. Jan Łuczyński, Edward Zając: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 71.
  5. Prasa RSW. „Nowiny”, s. 5, Nr 115 z 22-23 maja 1976. 
  6. 1-10 stycznia 1978. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 (94) z 1-10 stycznia 1978. 
  7. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 159. ISBN 978-83-935385-7-7.
  8. „Gazeta Sanocka – Autosan” droższa!. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 16 (451) z 1-10 czerwca 1988. 
  9. a b c Józef Ząbkiewicz. Jubileuszowa uroczystość „GS–A”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 12 (483) z 20-30 kwietnia 1989. 
  10. Franciszek Hamerski. Tak rodziła się nasza gazeta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (481) z 1-10 kwietnia 1989. 
  11. Do czytelników. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 z 14 marca 1974. 
  12. Andrzej Olejko. Powstanie i działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 18 (489) z 20-30 czerwca 1989. 
  13. Józef Ząbkiewicz. „Gazeta Sanocka – Autosan” od kuchni. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 10 (481) z 1-10 kwietnia 1989. 
  14. Egzekutywa Komitetu Miejskiego PZPR oceniła pracę naszej redakcji. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 18 (87) z 1-15 października 1977. 
  15. Naszym zdaniem. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 1 (235) z 20-30 maja 1982. 
  16. Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 955.
  17. a b 10 lat „Gazety Sanockiej – Autosan”. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 76 z 29 marca 1984. 
  18. Marian Struś. 10 lat naszej gazety. Uroczyste spotkanie w Urzędzie Miasta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (302) z 1-10 kwietnia 1984. 
  19. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 161. ISBN 978-83-935385-7-7.
  20. 15 lat „Gazety Sanockiej – Autosan”. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 80 z 6 kwietnia 1989. 
  21. Andrzej Romaniak: Medale, medaliony, plakiety. Katalog zbiorów. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2005, s. 93. ISBN 83-919305-8-0.
  22. Zespół redakcyjny „GS-A”. Być albo nie być „GS-A”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 3 (510) z 20-31 stycznia 1990. 
  23. Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 960.
  24. Wyróżnienie dla naszej Redakcji. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 18 (63) z 1-15 października 1976. 
  25. Sanocka panorama 1976. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 35 (164) z 10-20 grudnia 1979. 
  26. Odznaka „Zasłużony dla SFA” dla naszej redakcji. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 17 (110) z 10-20 czerwca 1978. 
  27. Zasadniczo Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” była przyznawana związanym z zakładem przynajmniej 10 lat. „Gazeta Sanocka – Autosan”, istniejąca w 1978 roku niespełna pięć lat, została wyróżniona odznaką w drodze wyjątku, zob. Wiesław Koszela. Jak minął rok?. „Nowiny”, s. 5, Nr 296 z 30-31 grudnia 1978 i 1 stycznia 1979. 
  28. Klub eksporterów. „Nowiny”, s. 2, Nr 13 z 16 stycznia 1987. 
  29. Wiesław Koszela. Złota odznaka TPPR dla GZ-A. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 4 (403) z 1-10 lutego 1987. 
  30. Być albo nie być „GS-A”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 3 (510) z 20-31 stycznia 1990. 
  31. Dzień zwycięstwa – dzień kombatanta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 15 (486) z 20–31 maja 1989. 
  32. Nagrody dla dziennikarzy prasy zakładowej. „Nowiny”, s. 2, Nr 106 z 14 maja 1979. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]