Przejdź do zawartości

Froggy Software

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Froggy Software
Państwo

Francja

Siedziba

Paryż

Data założenia

1984

Data likwidacji

1987

Prezes

Jean-Louis Le Breton
Fabrice Gille

brak współrzędnych

Froggy Software – awangardowa francuska wytwórnia gier komputerowych, założona w 1984 roku przez Jean-Louisa Le Bretona i Fabrice’a Gille’a, działająca do 1987 roku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Jean-Louis Le Breton, niegdysiejszy uczestnik protestów społecznych z maja 1968 roku i twórca jednej z pierwszych francuskich gier komputerowych Le Vampire fou (1982), połączył siły z młodym znajomym Fabrice’em Gille’em[1]. Obaj założyli spółkę Froggy Software, której przyświecały cztery hasła: „aventure, humour, décalage et déconnade” („przygoda, humor, dystans i prześmiewczość”)[2]. Na twórczości producenta mocno odcisnęły się idee maja 1968 roku[2].

Debiutancka produkcja Froggy Software, Paranoïak (1984) Le Bretona, zerwała z tematyką fantasy i science fiction, tak bardzo obecną w dotychczasowych grach komputerowych. Celem gry było wyleczenie głównego bohatera z różnych natręctw i chorób psychicznych. Za Paranoïak Le Breton otrzymał przyznawaną przez Apple nagrodę Pomme d’Or[1]. Jedna z późniejszych gier Le Bretona, Le Crime du parking (1985), poruszała temat narkomanii i homoseksualizmu, a jej głównym celem było rozstrzygnięcie, kto zabił młodą dziewczynę znalezioną nagą na parkingu. Le Crime du parking sprzedał się w liczbie 1600 kopii, okazując się najbardziej dochodową grą studia[1].

Inni współpracownicy Froggy Software również często nawiązywali do współczesności. Przykładowo Tristan Cazenave napisał grę Le Mur de Berlin va sauter (1985), odzwierciedlającą niepokoje związane z zimną wojną[1]. Z kolei François Lamoureux i Pascal Labrevois w grze Baratin blues (1986) wyśmiali plany ówczesnego mera Paryża, Jacques’a Chiraca, który zamierzał sprywatyzować firmy dostarczające wodę do Paryża. W Baratin blues, polegającej na powstrzymaniu terrorysty przed zatruciem Paryża, pojawiały się reklamy Coca-Coli, uznawanej z kolei przez twórców za prawdziwego truciciela miasta[1].

Le Breton współpracował również z kobietami: Clotilde Marion i Chine Lanzmann. Marion napisała scenariusz do gry Même les pommes de terre ont des yeux (1985), będącej satyrą na południowoamerykańskie dyktatury, z naciskiem na rządy Augusto Pinocheta[3]. La femme qui ne supportait pas les ordinateurs (1986) Lanzmann była z kolei jedną z pierwszych gier feministycznych, gdyż poruszała temat agresywności mężczyzn wobec kobiet na sieciowych forach dyskusyjnych[1].

Ponieważ gry wytwórni Froggy Software nie miały zabezpieczeń antypirackich, żadna z jej gier nie osiągnęła dochodów wystarczających do utrzymania produkcji[4]. Z powodów finansowych Froggy Software została zamknięta w 1987 roku. Twórczość wytwórni wywarła znaczący wpływ między innymi na wczesne utwory projektanta François Coulona, późniejszego artysty hipermedialnego[1].

Wykaz gier wytwórni

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Jankowski 2021 ↓.
  2. a b Donovan 2010 ↓, s. 128.
  3. Blanchet i Montagnon 2020 ↓, s. 343.
  4. Ribault 2019 ↓, rozdz. Introduction.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]