Fregaty rakietowe typu Halifax
_4.jpg)
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Wejście do służby | |
| Zbudowane okręty |
12 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 3800 t |
| Długość |
134 m |
| Szerokość |
16,4 m |
| Zanurzenie |
4,9 m |
| Napęd |
siłownia w układzie CODOG składająca się z 2 turbin gazowych General Electric LM2500, 1 silnik wysokoprężny, napędzających 2 śruby |
| Prędkość |
29 węzłów |
| Załoga |
225 |
| Uzbrojenie |
Dwie ośmioprowadnicowe pionowe wyrzutnie Sea Sparrow |
| Wyposażenie lotnicze |
1 śmigłowiec Sea King lub AW101 |
Fregaty rakietowe typu Halifax – kanadyjskie fregaty rakietowe budowane w latach 1988 - 1996. Zbudowano 12 jednostek, które stały się podstawą kanadyjskiej marynarki wojennej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1977 ministerstwo obrony Kanady ogłosiło decyzję o budowie w drugiej połowie lat 80 sześciu nowych okrętów określanych początkowo jako niszczyciele śmigłowcowe, a następnie jako fregaty śmigłowcowe. Okręty zaprojektowano aby spełniały różnorodne zadania: zwalczanie okrętów podwodnych i nawodnych, celów powietrznych a także patrolowanie wód przybrzeżnych Kanady. Miały one zastąpić starzejące się niszczyciele eskortowe typów: Saint Laurent, Restigouche, Mackenzie i Annapolis[1]. Szeroki zakres zastosowań jednostek sprawia, że są one oficjalnie klasyfikowane jako fregaty patrolowe.
W czerwcu 1983 leżąca w prowincji Nowy Brunszwik stocznia Saint John Shipbuilding Ltd. zdobyła kontrakt na budowę pierwszej fregaty nowego typu. Stocznia miała pełnić funkcję głównego wykonawcy który odpowiadał za całość prac związanych z projektowaniem budową i wprowadzaniem do eksploatacji nowych okrętów. Budowa prowadzona była w sposób modułowy[1]. Głównym podwykonawcą została stocznia Marine Industries Ltd z Sorel leżącym nad Rzeką św. Wawrzyńca. W stoczni tej zbudowano trzy jednostki.
W grudniu 1987 zamówiono kolejnych sześć jednostek stanowiących drugą serię. Wydatki na budowę serii 12 okrętów oszacowano na 6,2 mld dolarów kanadyjskich, co czyniło z tego projektu jeden z najkosztowniejszych programów zbrojeniowych realizowanych w okresie powojennym.
W 2007 roku zapowiedziano uruchomienie modernizacji fregat począwszy od 2010 roku, wiążącej się z wymianą systemów elektronicznych i uzbrojenia nowocześniejsze[2]. Modernizacja między innymi objęła zastąpienie 16 wyrzutni pionowych pocisków przeciwlotniczych RIM-7 Sea Sparrow (zasięg do 30 km) przez wyrzutnie RIM-162 Evolved Sea Sparrow o zasięgu do 45 km[3].
Zbudowane okręty
[edytuj | edytuj kod]| Nr burtowy | Nazwa | Położenie stępki | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|---|
 Royal Canadian Navy
| ||||
| 330 | Halifax | 19. 03. 1987 | 30. 04. 1988 | 29. 06. 1992 |
| 331 | Vancouver | 19. 05. 1988 | 08. 07. 1989 | 23. 08. 1993 |
| 332 | Ville de Québec | 17. 01. 1989 | 16. 05. 1991 | 14. 07. 1994 |
| 333 | Toronto | 24. 04. 1989 | 18. 12. 1990 | 27. 09. 1993 |
| 334 | Regina | 06. 10. 1989 | 25. 10. 1991 | 30. 09. 1994 |
| 335 | Calgary | 15. 06. 1991 | 28. 08. 1992 | 12. 05. 1995 |
| 336 | Montreal | 08. 02. 1991 | 28. 02. 1992 | 21. 07. 1994 |
| 337 | Fredericton | 25. 04. 1992 | 13. 03. 1993 | 12. 09. 1994 |
| 338 | Winnipeg | 19. 03. 1993 | 05. 12. 1993 | 23. 06. 1995 |
| 339 | Charlottetown | 05. 12. 1993 | 10. 07. 1994 | 09. 09. 1995 |
| 340 | St. John's | 24. 08. 1994 | 12. 02. 1995 | 26. 06. 1996 |
| 341 | Ottawa | 29. 04. 1995 | 22. 11. 1995 | 28. 09. 1996 |
Opis
[edytuj | edytuj kod]Fregaty typu Halifax ocenia się jako dobrze zaprojektowane okręty[1]. Ich kadłub charakteryzuje się ciągłym gładkim pokładem górnym oraz wysoką wolną burtą, co zapewnia dobre warunki do użycia uzbrojenia przy wyższych stanach morza[5]. Nadbudówki są niskie, dające wrażenie zwartej konstrukcji, a głównym wystającym elementem sylwetki jest kanciasty komin, kryjący systemy schładzania spalin[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Chała i Czajkowski 2008 ↓, s. 92.
- ↑ Chała i Czajkowski 2008 ↓, s. 93-94.
- ↑ Chała i Czajkowski 2008 ↓, s. 96.
- ↑ Chała i Czajkowski 2008 ↓, s. 97.
- ↑ a b Chała i Czajkowski 2008 ↓, s. 93.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jacek Krzewiński, Kanadyjskie fregaty typu Halifax, Morza Statki i Okręty nr1/1996, ISSN 1426-529X
- Marcin Chała, Dariusz Czajkowski. Nowe oblicze Halifaxów. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 8/2008, s. 92-98, sierpień 2008. Warszawa: Magnum X. ISSN 1230-1655.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- www.hazegray.org (ang.)