Festiwal w Monterey
 Michelle Phillips w czasie festiwalu | |
| Termin |
16–18 czerwca 1967 |
|---|---|
| Państwo | |
| Miejscowość | |
| Tematyka | |
Monterey Pop Festival – amerykański festiwal muzyczny, który odbył się na stadionie w Monterey w Kalifornii w dniach 16–18 czerwca 1967.
Przebieg i znaczenie festiwalu[edytuj | edytuj kod]
Jego inspiratorami byli John Phillips, Alan Pariser, Paul Simon i Lou Adler. Był pierwszym wielkim festiwalem rockowym[1].
Festiwal organizowany był w niepewności czy w ogóle uda się zrobić festiwal bez supergwiazd. Udziału w nim odmówiły takie zespoły, jak The Beatles, The Rolling Stones czy The Beach Boys[2]. Mimo wszystko na festiwalu w Monterey narodziła się nowa społeczność, a nawet pewna wspólnota. Festiwal z kilku wykonawców uczynił supergwiazdy. Janis Joplin, Jimi Hendrix[3][4] i Otis Redding[5][1] odnieśli sukces, podobnie jak Hindus Ravi Shankar spoza kręgu zachodniego. Festiwal zgromadził prawdopodobnie do 100 tys. widzów[6]. Był zapowiedzią Woodstock. Festiwal ten wiąże się z rozkwitem ruchu hipisowskiego i jest wskazywany jako główne wydarzenie symbolizujące tzw. „lato miłości” 1967 roku[6]. Na podstawie nagrań z festiwalu D.A. Pennebaker nakręcił film dokumentalny Monterey Pop[2].
Wykonawcy[edytuj | edytuj kod]
Piątek, 16 czerwca[edytuj | edytuj kod]
Sobota, 17 czerwca[edytuj | edytuj kod]
- Canned Heat
- Janis Joplin i Big Brother and the Holding Company
- Country Joe and The Fish
- Al Kooper
- Paul Butterfield Blues Band
- Quicksilver Messenger Service
- Steve Miller Band
- The Electric Flag
- Moby Grape
- Hugh Masekela
- The Byrds
- Laura Nyro
- Jefferson Airplane
- Booker T. and the M.G.’s
- Otis Redding
Niedziela, 18 czerwca[edytuj | edytuj kod]
W niedzielę na festiwalu koncert dał m.in. zespół The Jimi Hendrix Experience. Zagrał 10 utworów a ich koncert trwał 43 minuty.
- „Introduction by Brian Jones” - 0:39
- „Killing Floor” – 3:14
- „Foxy Lady” – 3:28
- „Like a Rolling Stone” - 7:06
- „Rock Me Baby” – 3:37
- „Hey Joe” – 5:11
- „Can You See Me” – 2:37
- „The Wind Cries Mary” – 3:53
- „Purple Haze” – 5:34
- „Wild Thing” – 7:49
Poza grupą Hendrixa koncerty dali:
- Ravi Shankar
- The Blues Project
- Janis Joplin i Big Brother & The Holding Company
- The Group with No Name
- Buffalo Springfield
- The Who
- Grateful Dead
- Scott McKenzie
- The Mamas & the Papas
Dyskografia i wideografia[edytuj | edytuj kod]
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- The Monterey International Pop Festival. 4 CD. USA
- Monterey Pop '67. Twenty Years ago... Again. 5 CD. Włochy
DVD[edytuj | edytuj kod]
- The Complete Monterey Pop Festival. 3 DVD.
- Monterey Pop
- Jimi Plays Monterey. Shake! Otis at Monterey.
- Monterey Pop: The Outtake Performances.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Brian Hiatt, Why Monterey Pop Was a Turning Point for Sixties Rock [online], Rolling Stone, 12 lipca 2007 [dostęp 2024-07-08] (ang.).
- ↑ a b Revisit: Monterey International Pop Festival: Music, Love, and Flowers, 1967 – GRAMMY Museum [online], 26 czerwca 2020 [dostęp 2024-07-08] (ang.).
- ↑ Live at Monterey, wyd. DVD, film, Universal, Experience Hendrix, 2007 (ang.).
- ↑ Charles R. Cross: Pokój pełen luster. Biografia Jimiego Hendriksa. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2005, s. 169, 170. ISBN 978-83-245-9265-4. (pol.).
- ↑ Przewodnik rockowy: Monterey Pop Festival [online], Interia.pl, 11 czerwca 2012 [dostęp 2024-07-08] (pol.).
- ↑ a b Summer of Love. Przed pięćdziesięciu laty festiwal Monterey Pop rozpoczął karnawał hipisów znany jako Lato Miłości [online], wyborcza.pl, 2017 [dostęp 2024-07-08] (pol.).