Przejdź do zawartości

Ewa Kuklińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Kuklińska
Ilustracja
Imię i nazwisko

Ewa Elżbieta Kuklińska

Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1951
Gdańsk

Zawód

aktorka, tancerka, piosenkarka, choreograf

Odznaczenia
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Ewa Elżbieta Kuklińska (ur. 26 grudnia 1951 w Gdańsku) – polska aktorka, tancerka, choreograf i piosenkarka, współzałożycielka formacji Naya-Naya i Sabat[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Gdańsku[2]. Wychowywała się w Szczawnicy Zdroju, gdzie jej ojciec był naczelnym lekarzem i dyrektorem uzdrowiska[1]. Jeden z pacjentów, Jerzy Waldorff, nakłonił jej rodziców, by zapisali córkę do szkoły baletowej w Warszawie, którą ukończyła. Została zaangażowana na trzy lata do Teatru Wielkiego Opery i Baletu[1]. Przez pięć lat tańczyła w najpopularniejszych grupach baletowych Naya-Naya i Sabat. Prywatne lekcje śpiewu pobierała u prof. Olgi Lady. Sztukę estradową doskonaliła na studiach w Paryżu (L'Academie Internationale de la Danse, Schola Cantorum de Paris), jako stypendystka rządu francuskiego[3].

19 listopada 1977 zadebiutowała jako piosenkarka w programie Telewizji Polskiej Bardzo przyjemny wieczór[4].

W latach 1979–1997 związana była z Teatrem Syrena w Warszawie, gdzie zagrała w ponad trzydziestu tytułach, kreując główne i znaczące role m.in. w Czarnej Mańce, Szalonych latach, Broadway - róg Litewskiej, Ostrym makijażu - make up i Manierach miłosnych. Jako choreograf przygotowała ponad 15 sztuk, m.in. Sprawę Romana K., Taniec kogutów czy Cafe pod Minogą[3].

Nagrała kilka płyt oraz koncertowała w Europie, Ameryce Północnej i Australii. Jako piosenkarka, tancerka i aktorka reprezentowała Polskę w programach realizowanych przez telewizje w Hamburgu, Berlinie, Pradze, Belgradzie, Toronto, Chicago i Nowym Jorku[3].

W TV Polonia prowadziła program Schody, pióra, brylanty. Wzięła udział w ponad 100 widowiskach, takich jak np. Kabaret Starszych Panów[5], Melodie wielkiego ekranu czy Muzyka lekka, łatwa i przyjemna[3].

Grała w przedstawieniach impresaryjnych: Dieta cud (2011) Jana Jakuba Należytego w reż. Piotra Dąbrowskiego w warszawskim Teatrze Palladium, Zwariowany komisariat (2013) Leszka Kwiatkowskiego w reż. Zbigniewa Lesienia, Czysta komercja (2014) Katarzyny Wojtaszak w reż. Wojciecha Dąbrowskiego we Wrocławskim Teatrze Komedia oraz Randka w ciemno na dwie pary (2014) Norma Fostera w reż. Mirosława Połatyńskiego w Teatrze Palladium.

1 października 2015 ukazała się książka Anny Morawskiej Twarze depresji, w której Kuklińska opowiedziała o swoim życiu[6].

W 1995 otrzymała odznaczenie „Zasłużony Działacz Kultury”.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Trzykrotnie rozwiedziona[7][8]. Pozostawała także w nieformalnym związku m.in. z aktorem Tomaszem Stockingerem i przedsiębiorcą Arturem Krajewskim[9].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ewa Orłoś (2012-04-09): Ewa Kuklińska: Miłość igra ze mną!. Planeta Kobiet. [dostęp 2019-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-11)]. (pol.).
  2. Personalidade: Ewa Kuklińska (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2019-08-11]. (port.).
  3. a b c d Ewa Kuklińska - kobieta kameleon. Wirtualna Polska. [dostęp 2019-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-11)]. (pol.).
  4. Rozmowa Gdańskiego Klub Szaradzistów Neptun z Alicją Majewską. interia.pl. [dostęp 2017-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-03)].
  5. Ewa Kuklińska: Podoba mi się moje życie. interia.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-10)]. (pol.).
  6. Ewa Kuklińska próbowała popełnić samobójstwo. Plejada.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-23)]. (pol.).
  7. Dorota Wellman („Gala” Nr 9, 2005-02-28): Moi wielbiciele przychodzą do dziś. Onet.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-23)]. (pol.).
  8. Ewa Kuklińska chciała popełnić samobójstwo. Fakt.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-10)]. (pol.).
  9. Ewa Kuklińska ma trudną przeszłość. Jej były mąż okazał się bigamistą [online], fakt.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  10. a b Ewa Kuklińska. AllMusic. [dostęp 2019-08-11]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]