Przejdź do zawartości

Edward Kokoszko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Kokoszko
Ilustracja
Edward Kokoszko (1939)
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1900
Izdebno Kościelne

Data i miejsce śmierci

12 maja 1962
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Edwarda Kokoszki na cmentarzu Powązkowskim

Edward Kokoszko (ur. 24 sierpnia 1900 w Izdebnie Kościelnym, zm. 12 maja 1962 w Warszawie) – polski artysta malarz, członek Bractwa św. Łukasza oraz Spółdzielni Artystów ŁAD.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Franciszka i Józefy z Włodarczyków[1]. Ukończył gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie. W latach 1918–1921 służył ochotniczo w Wojsku Polskim. Studiował na wydziale humanistycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej[2] oraz malarstwo w Miejskiej Szkole Rysunkowej w Warszawie u Miłosza Kotarbińskiego i Jana Kauzika, w latach 1921–1922 w prywatnej szkole Konrada Krzyżanowskiego, w 1926 w Szkole Sztuk Pięknych u Tadeusza Pruszkowskiego. Studiował też grafikę u Władysława Skoczylasa. Po ukończeniu studiów wyjechał na trzy lata do Francji.

Przystąpił do Bractwa św. Łukasza i uczestniczył w jego wystawach.

W 1929 rozpoczął pracę pedagogiczną w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (potem Akademii Sztuk Pięknych), równocześnie od 1934 był profesorem Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarskich, gdzie pracował do 1947. Był współorganizatorem i przez kilka lat prezesem powstałego w 1934 Bloku Zawodowych Artystów Plastyków. W latach 1935–1938 publikował w miesięczniku „Plastyka”.

W czasie okupacji pracował jako nauczyciel w szkolnictwie zawodowym. Po wojnie objął profesurę w reaktywowanej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (przekształconej później w Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych). W 1947 został powołany na profesora Akademii Sztuk Pięknych.

Uprawiał głównie malarstwo portretowe. Projektował witraże i polichromie dla kościołów. Wraz z Janem Zamoyskim stworzył fryz w siedzibie Polskiej Akademii Nauk i plafon w teatrze dziecięcym w Pałacu Kultury i Nauki.

Był żonaty dwukrotnie: z małżeństwa z Wandą Nowacką miał syna Jerzego (1928–1944), który zginął w powstaniu warszawskim. Z drugą żoną (ślub 1942), Janiną Rajkowską (1908–1992), miał córkę Annę (ur. 1944)[3].

Zmarł 12 maja 1962[4], spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (Aleja Zasłużonych-1-118)[5].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Metryka chrztu w parafii Izdebno Kościelne, akt nr 34, 2 września 1900.
  2. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 145–146. [dostęp 2021-08-02].
  3. Edward Kokoszko [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-08-02].
  4. Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Kod-Kol » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2021-08-02] (pol.).
  5. Cmentarz Stare Powązki: EDWARD KOKOSZKO, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-08-02].
  6. M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  7. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Edward Kokoszko, wstęp Danuta Wróblewska, oprac. graf. Bolesław Penciak, Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, Warszawa 1962.
  • Jan Zamoyski, Łukaszowcy: Malarze i malarstwo Bractwa św. Łukasza, Zbigniew Florczak, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1989, ISBN 83-221-0436-7, OCLC 69583247.