Przejdź do zawartości

Edmund Zalewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Zalewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1883
Pułtusk

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1962
Warszawa

Minister sprawiedliwości
Okres

od 31 grudnia 1944
do 2 maja 1945

Przynależność polityczna

Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Jan Czechowski

Następca

Henryk Świątkowski

Minister kultury i sztuki
Okres

od 2 maja 1945
do 28 czerwca 1945

Przynależność polityczna

Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Wincenty Rzymowski

Następca

Władysław Kowalski

Odznaczenia
Medal za Warszawę 1939–1945 Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób ministra Edmunda Zalewskiego na Starych Powązkach w Warszawie

Edmund Zalewski (ur. 14 listopada 1883 w Pułtusku, zm. 1 stycznia 1962 w Warszawie) – polski działacz spółdzielczy i polityk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w pułtuskiej mieszczańskiej rodzinie Andrzeja (1837–1908) i Ludwiki z Henrykowskich (1848–1907). Studiował w Szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie, następnie odbył studia malarskie m.in. w Warszawie, Paryżu i Moskwie.

W okresie I wojny związał się z ruchem spółdzielczym. Był członkiem PPS–Frakcji Rewolucyjnej, następnie PSL „Wyzwolenie”, od 1931 Stronnictwa Ludowego, a od 1949 należał do ZSL. Podczas wojny od 1942 był w Batalionach Chłopskich.

W latach 1944–1947 był posłem do Krajowej Rady Narodowej. Od 31 grudnia 1944 do 2 maja 1945 był ministrem sprawiedliwości, a następnie – do 28 czerwca 1945 – ministrem kultury i sztuki w rządzie Edwarda Osóbki-Morawskiego. W latach 1945–1948 był posłem RP w Bułgarii.

Pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 315-3-3)[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cmentarz Stare Powązki: Maria Zgórska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-21].
  2. M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.
  3. M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 23 lutego 1955 r. nr 0/327 - na wniosek Naczelnego Komitetu Wykonawczego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
  4. Bułgarski order zasługi za współpracę polsko-bułgarską [w:] "Trybuna Robotnicza", nr 350, 20 grudnia 1946, s. 2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]