Przejdź do zawartości

Edmund Borowski (lekkoatleta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Borowski
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1945
Waitzdorf

Data śmierci

22 sierpnia 2022

Wzrost

162 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Europy
złoto Budapeszt 1966 sztafeta 4 × 400 m
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Praga 1967 sztafeta 4 × 2 okrążenia
srebro Madryt 1968 sztafeta 1+2+3+4okrążenia
srebro Wiedeń 1970 sztafeta 2+3+4+5 okrążeń

Edmund Borowski (ur. 23 stycznia 1945 w Waitzdorf, zm. 22 sierpnia 2022[1]) – polski lekkoatleta specjalizujący się w biegu na 400 metrów.

Jego największym osiągnięciem jest zdobycie złotego medalu na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie na sztafecie 4 × 400 metrów (wraz z Janem Wernerem, Stanisławem Grędzińskim i Andrzejem Badeńskim). W biegu indywidualnym na 400 m na tych mistrzostwach odpadł w eliminacjach[2].

Odnosił także sukcesy w zawodach halowych. Na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia (wraz z nim biegli Edward Romanowski, Jan Balachowski i Tadeusz Jaworski)[3], a w rok później na EIH w Madrycie wywalczył taki sam medal w sztafecie 1+2+3+4 okrążenia (partnerzy Marian Dudziak, Waldemar Korycki i Andrzej Badeński)[4]. Wreszcie kolejny srebrny medal zdobył na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu w sztafecie 2+3+4+5 okrążeń (ze Stanisławem Waśkiewiczem, Kazimierzem Wardakiem i Erykiem Żelaznym)[5].

Był rezerwowym zawodnikiem polskiej sztafety 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku.

Trzykrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski w sztafecie 4 × 400 m (1967, 1968 i 1971), dwukrotnie był wicemistrzem w tej konkurencji (1966 i 1969) i dwukrotnie brązowym medalistą w biegu na 400 metrów (w 1966 i 1967)[6]. Wystąpił w piętnastu meczach reprezentacji Polski, odnosząc 1 zwycięstwo indywidualne i 15 w sztafetach[7].

Rekordy życiowe:

Był zawodnikiem Zawiszy Bydgoszcz.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ''Nie żyje Edmund Borowski. Mistrz Europy walczył z chorobą'' [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-08-23] (pol.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 523, 527 [dostęp 2019-07-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. European Athletics Indoor Championships – Prague 1967 [online], European Athletics [dostęp 2019-07-14] (ang.).
  4. European Athletics Indoor Championships – Madrid 1968 [online], European Athletics [dostęp 2019-07-14] (ang.).
  5. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 416 [dostęp 2019-07-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  6. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 32, 263 i 264. ISBN 978-83-61233-20-6.
  7. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 309.