Dyskusja:Szkoci

Uzupełnienie bibliografii

Bogusław Andrzej Baczyński, Maria Nowrotek, Panny Szkotki w tarnowskim klasztorze „Przewielebnych Panien Zakonnych Pokutuiących Trzeciego Zakonu S. O. Franciszka”, „Dzieje Diecezji Tarnowskiej. Świadkowie wiary”, tom 6, s. 413-428;

Bogusław Andrzej Baczyński, Maria Nowrotek, Suplement do Leksykonu. Bernardynki Tarnowskie, „Nasza Przeszłość”, tom 130/2019, s. 229-262.

(BACZ)

W wyniku wielowiekowych procesów ukształtowały się dwie grupy społeczeństwa szkockiego: zanglicyzowani mieszkańcy nizin (Lowlanderzy) mówiący językiem szkockim lallans oraz górale podtrzymujący celtyckie tradycje (Highlanderzy) posługujący się językiem gaelickim.

To nie tak. Lowlanderzy posługujący się lallans są potomkami mieszkańców północnej części zniszczonej podczas podboju skandynawskiego jednego z królestw heptarchii - Northumbrii. po najeździe ta część - Bernicja, zachowała niezależność, a potem weszła w skład Szkocji. Wiec to nie tak że Lowlanderzy są zanglicyzowani, Northumbria była anglosaska, więc co najmniej od VI - VII wieku mówili językiem będącym pn wersją angielskiego. od początku XIV wieku ta pn wersja angielskiego zaczęła dominować w Szkocji, ale to nie tak że zanglicyzowano mieszkających tam Celtów, jak to wynika z powyższego tekstu. O ile to w VI w, ale o ile pamiętam z historii wysp brytyjskich, to Celtowie raczej opuszczali zdominowane/podbite przez Anglosasów tereny.

mat królowej

   Z tekstu wynika, że jest 101%. 70 + 30 + 1. Zapewne chodzi o to, że ten jeden procent mówiący po szkocku jest dwujęzyczny, ale to powinien poprawić ktoś kompetentny.G.Markuć (dyskusja) 00:11, 23 paź 2013 (CEST)