Przejdź do zawartości

Dionizy Zbirujski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dionizy Zbirujski
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1603
Chełm

Prawosławny biskup chełmski
Okres sprawowania

1586–1596

Unicki biskup chełmski
Okres sprawowania

1596–1603

Wyznanie

prawosławne
katolicyzm

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański
unicki

Nominacja biskupia

1586

Chirotonia biskupia

1586

Dionizy Zbirujski (zm. 18 listopada 1603) – prawosławny, a następnie pierwszy unicki biskup chełmski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny prawosławnych mieszczan krasnostawskich. Pełnił funkcję pisarza mytnego w Krasnymstawie. Żonaty z córką prawosławnego biskupa chełmskiego Zachariasza Iljaszewicza, miał syna Michała. W 1586 mianowany prawosławnym biskupem chełmskim. W 1590 wyraził swoje poparcie dla idei unii między Kościołem katolickim a Kościołem prawosławnym, przy zachowaniu zwierzchności papieża[1]. W czerwcu 1595 podpisał się pod listem do papieża Klemensa VIII, w którym część prawosławnych biskupów metropolii kijowskiej prosiła o zawarcie unii kościelnej. W 1596 złożył swój podpis pod dokumentami unii brzeskiej, stając się tym samym pierwszym ordynariuszem unickiej diecezji chełmskiej[2]. Decyzja biskupa spotkała się z negatywnym odbiorem znacznej części wiernych, którzy albo pozostali wierni prawosławiu, albo nie uświadamiali sobie znaczenia i konsekwencji aktu unijnego. 28 października 1596 r. biskup Zbirujski decyzją króla Zygmunta III otrzymał w administrację monaster leszczyński w powiecie pińskim. Decyzja ta nie weszła w życie, ponieważ mnisi wraz z dotychczasowym przełożonym nie zaakceptowali postanowień unijnych[3]. Biskup Zbirujski znany był z porywczego charakteru, o czym świadczą skargi o pobicie wnoszone przez duchownych chełmskich. Według XIX-wiecznego historyka rosyjskiego, Fiodora Korałłowa, jego naganny tryb życia i negatywne cechy charaktery nie sprzyjały przyjmowaniu unii przez wiernych eparchii chełmskiej[4]. Zmarł w Chełmie 18 listopada 1603 r.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jakowlenko N.: Historia Ukrainy. Od czasów najdawniejszych do końca XVIII wieku. Lublin: Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, 2000, s. 162. ISBN 83-85854-54-1.
  2. Błażejowśkyj D.: Ijerarchija Kyjiwśkoji cerkwy (861-1996). Lwów: Kameniar, 1996, s. 300.; A. Gil, Chełmska diecezja unicka 1596-1810. Dzieje i organizacja, Lublin 2005, s. 49-50
  3. A. Gil, Chełmska diecezja unicka 1596-1810. Dzieje i organizacja, Lublin 2005, s. 53
  4. A. Gil, Chełmska diecezja unicka 1596-1810. Dzieje i organizacja, Lublin 2005, s. 54, 58

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Акты, издаваемые Виленскою Археографическою коммиссіею, 1892. С. CLIV-CLV.
  • Dmytro Błażejowśkyj, Ієрархія Київської церкви (861-1996). – Львів: Каменяр, 1996. – С. 300.
  • A. Gil, Chełmska diecezja unicka 1596-1810. Dzieje i organizacja, Lublin 2005, s. 44-59.