Przejdź do zawartości

Corona civica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Corona civica – jedno z wojskowych odznaczeń starożytnego Rzymu w postaci wieńca z liści dębowych.

Przyznawano je żołnierzowi, który podczas walki ocalił życie obywatelowi Rzymu. Pierwotnie nadawane przez uratowanego; warunek stanowiło zgładzenie w walce przynajmniej dwóch wrogów, utrzymanie pozycji i niewycofanie się z boju. W późniejszym czasie odstąpiono od ostatniego warunku[1]. Wieńce wojskowe były kategorią odznaczeń przyznawanych od okresu Republiki[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mieczysław S. Popławski: Bellum Romanum. Sakralność wojny i prawa rzymskiego. Lublin: KUL, 2011, ISBN 978-83-7702-356-3, s. 165, 166.
  2. Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008, s. 29-30.