Przejdź do zawartości

Chris Berger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Berger
Ilustracja
Chris Berger w 1932
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1911
Amsterdam

Data i miejsce śmierci

12 września 1965
Amsterdam

Wzrost

183 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Mistrzostwa Europy
złoto Turyn 1934 bieg na 100 m
złoto Turyn 1934 bieg na 200 m
brąz Turyn 1934 sztafeta 4 × 100 m

Christiaan David (Chris) Berger (ur. 27 kwietnia 1911 w Amsterdamie, zm. 12 września 1965 tamże[1]) – holenderski lekkoatleta sprinter, dwukrotny mistrz Europy z 1934.

Początkowo był piłkarzem, ale skoncentrował się na lekkoatletyce po zdobyciu holenderskiego mistrzostwa w biegu na 100 metrów wśród piłkarzy. Szybko stał się czołowym lekkoatletą Holandii i miał nadzieję na dobry wynik podczas igrzysk olimpijskich w 1932 w Los Angeles, ale długa podróż (10 dni na statku i 7 dni w pociągu) źle wpłynęła na jego formę i odpadł w eliminacjach biegów na 100 metrów i na 200 metrów[1].

Najlepszy sezon Berger miał w 1934. Wówczas zdobył złote medale na 100 i na 200 metrów na pierwszych mistrzostwach Europy w Turynie. Na 100 metrów początkowo sędziowie ogłosili zwycięstwo Niemca Ericha Borchmeyera, ale po obejrzeniu filmu z biegu finałowego przyznali złoty medal Bergerowi. Berger zdobył również brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (razem z nim biegli Martinus Osendarp, Tjeerd Boersma i Bob Jansen)[2]. Później w 1934 Berger wyrównał rekord świata na 100 metrów wynikiem 10,3 s[3]. Był to także rekord Europy, przez kilkadziesiąt lat wynik ten był rekordem Holandii (w 1965 wyrównał go Rob Heemskerk)[4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie Berger nie był już w tak dobrej formie i odpadł w eliminacjach biegu na 100 metrów, a w finale sztafety 4 × 100 metrów zespół holenderski zgubił pałeczkę[1]. Berger był mistrzem Holandii na 100 metrów i na 200 metrów w 1930, 1931, 1933 i 1934. Zakończył karierę w 1943. Później był dyrektorem technicznym Stadionu Olimpijskiego w Amsterdamie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Chris Berger [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-08] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 485, 487 [dostęp 2020-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 26 [dostęp 2020-07-08] (ang.).
  4. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 16. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).