Przejdź do zawartości

Carlos Aguilera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carlos Aguilera
Pełne imię i nazwisko

Juan Carlos Aguilera Martín

Data i miejsce urodzenia

22 maja 1969
Madryt

Wzrost

174 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
San Cristóbal
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987–1988 Atlético Madryt B
1988–1993 Atlético Madryt 96 (7)
1993–1996 CD Tenerife 88 (6)
1996–2005 Atlético Madryt 269 (22)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1989–1990  Hiszpania U-21 5 (0)
1997–1998  Hiszpania 7 (0)
W sumie: 12 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Juan Carlos Aguilera Martín (ur. 22 maja 1969 w Madrycie) – piłkarz hiszpański, grający na pozycji prawego obrońcy.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Aguilera urodził się w Madrycie, a karierę piłkarską rozpoczął w tamtejszej szkółce piłkarskiej Atlético Madryt. Następnie występował w drużynie B, a w 1987 roku został włączony do kadry pierwszej drużyny. 26 marca 1988 roku zadebiutował w Primera División w przegranym 0:2 wyjazdowym spotkaniu ze Sportingiem Gijón. W swoim pierwszym sezonie zajął z Atlético 3. miejsce w lidze. W sezonie 1988/1989 coraz częściej wybiegał w pierwszym składzie, głównie jako skrzydłowy. Dopiero z czasem został przesunięty na prawą obronę. W 1991 roku zdobył swoje pierwsze trofeum – Puchar Króla. Natomiast w La Liga madrycki klub wywalczył wicemistrzostwo Hiszpanii. W 1992 roku znów został zdobywcą krajowego pucharu, a w lidze Atlético tym razem było trzecie. W zespole „Los Colchoneros” Aguilera występował także w sezonie 1992/1993, ale nie osiągnął w nim sukcesów.

Latem 1993 roku Aguilera przeszedł do innego hiszpańskiego pierwszoligowca, CD Tenerife. W jego barwach swój pierwszy mecz zaliczył 5 września przeciwko UE Lleida, wygrany przez wyspiarzy 1:0. W Tenerife był podstawowym zawodnikiem zespołu, a największy sukces osiągnął w sezonie 1995/1996, gdy zajął z tym klubem 5. miejsce w lidze, gwarantujące start w Pucharze UEFA. W zespole z Estadio de Tenerife był jedną z wiodących postaci obok Juana Antonia Pizziego, Juanele, Czecha Pavla Hapala czy Serba Slavišy Jokanovicia. W Tenerife spędził trzy sezony i zagrał w 88 meczach i zdobył 6 goli.

W 1996 roku Aguilera wrócił do Atlético, będącego wówczas mistrzem Hiszpanii. W tamtym sezonie występował w fazie grupowej Ligi Mistrzów i z zespołem tym dotarł do ćwierćfinału, w którym lepszy okazał się holenderski AFC Ajax. W Atlético przez kolejne lata był podstawowym graczem linii obrony, jednak nie osiągnął takich sukcesów, jak przed odejściem do Tenerife. W 2000 roku zespół zajął przedostatnią 19. pozycję w Primera División i spadł do Segunda División. W drugiej lidze Aguilera grał przez dwa sezony, a w latach 2002–2005 z powrotem grał w pierwszej lidze. W 2005 roku zakończył piłkarską karierę w wieku 36 lat. Wystąpił w 287 meczach dla stołecznego klubu i strzelił 15 goli.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1987/88 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 6 0
1988/89 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 21 4
1989/90 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 22 0
1990/91 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 4 0
1991/92 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 23 3
1992/93 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 20 0
1993/94 CD Tenerife Hiszpania  Primera División 34 1
1994/95 CD Tenerife Hiszpania  Primera División 15 0
1995/96 CD Tenerife Hiszpania  Primera División 39 5
1996/97 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 31 2
1997/98 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 36 2
1998/99 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 28 1
1999/00 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 29 1
2000/01 Atlético Madryt Hiszpania  Segunda División 39 6
2001/02 Atlético Madryt Hiszpania  Segunda División 39 8
2002/03 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 28 2
2003/04 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 24 1
2004/05 Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 15 0

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Hiszpanii Aguilera zadebiutował 24 września 1997 roku w wygranym 2:1 wyjazdowym spotkaniu ze Słowacją, rozegranym w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata we Francji. Rok później został powołany przez Javiera Clemente do kadry na ten turniej. Tam wystąpił we dwóch spotkaniach: zremisowanym 0:0 z Paragwajem i wygranym 6:1 z Bułgarią. W kadrze narodowej wystąpił łącznie w 7 spotkaniach.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]