Boudeuse (1916)

Boudeuse
Klasa	awizo / kanonierka
Typ	Ardent
	Historia
Stocznia	Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée(inne języki), La Seyne-sur-Mer
Położenie stępki	1916
Wodowanie	1916
	Marine nationale
Wejście do służby	1916
Wycofanie ze służby	1920
Los okrętu	sprzedany Rumunii
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 310 ton; pełna: 410 ton
Długość	60,2 metra
Szerokość	7,2 metra
Zanurzenie	2,9 metra
	Napęd
	2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 1500–2200 KM; 2 kotły, 2 śruby
Prędkość	14–17 węzłów
Zasięg	2000 Mm przy prędkości 10 węzłów
	Uzbrojenie
	2 działa kal. 100 mm L/45 (2 x I); 2 zrzutnie bg
Załoga	55

Boudeuse – francuskie awizo (kanonierka do zwalczania okrętów podwodnych) z okresu I wojny światowej i dwudziestolecia międzywojennego, jeden z 23 zbudowanych okrętów typu Ardent. Jednostka została zwodowana w 1916 roku w stoczni Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée(inne języki) w La Seyne-sur-Mer i w tym samym roku wcielono ją do służby w Marine nationale. Okręt został skreślony z listy floty w 1920 roku, po czym sprzedany Rumunii na części.

Projekt i budowa

Awiza typu Ardent (klasyfikowane też jako kanonierki do zwalczania okrętów podwodnych) zostały zamówione na podstawie wojennego programu rozbudowy floty francuskiej z 1916 i 1917 roku^[1]^[2]. Okręty były w zasadzie identyczne z awizami typu Friponne, różniąc się głównie rodzajem siłowni: jednostki typu Ardent wyposażono w maszyny parowe (w wielu przypadkach zdemontowanych z wycofanych ze służby torpedowców), zaś na kanonierkach typu Friponne zastosowano silniki wysokoprężne^[2]^[3]. Wszystkie miały kliprowe dzioby, różniąc się kształtem nadbudówek i wyposażeniem^[1].

„Boudeuse” zbudowany został w stoczni Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée(inne języki)^[1]^[4]. Stępkę okrętu położono w 1916 roku i w tym samym roku został zwodowany^[5]^[4].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był kanonierką przeznaczoną do zwalczania okrętów podwodnych (we Francji klasyfikowaną jako awizo 2. klasy)^[1]^[4]. Długość całkowita kadłuba wynosiła 60,2 metra, szerokość 7,2 metra i zanurzenie 2,9 metra^[1]^[5]. Wyporność normalna wynosiła 310 ton, zaś pełna 410 ton^[1]^[4]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 1500–2200 KM, poruszające dwiema śrubami^[1]^[5]. Parę dostarczały dwa opalane węglem kotły systemu du Temple(inne języki) lub Normand^[1]^[4]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła od 14 do 17 węzłów^[1]^[5]. Okręt zabierał 85 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów^[1]^[4]^[a].

Uzbrojenie kanonierki składało się z dwóch pojedynczych dział kalibru 100 mm M1897 L/45 i dwóch zrzutni bomb głębinowych^[1]^[4].

Załoga okrętu liczyła 55 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1]^[5]^[b].

Służba

„Boudeuse” został wcielony do służby w Marine nationale w 1916 roku^[5]^[4]. Kanonierka służyła podczas wojny na Morzu Śródziemnym, operując w 1916 roku w Cieśninie Otranto, a w latach 1917–1918 na Morzu Egejskim^[1]^[2]. 7 października 1916 roku okręt przeprowadził atak na U-Boota SM U-35^[2]. Między 1918 a 1920 rokiem jednostkę przebudowano na trałowiec, dodając do wyposażenia trał mechaniczny^[2]^[4]. Okręt został wycofany ze służby w 1920 roku, po czym sprzedany Rumunii na części dla zakupionych w tym czasie dla Forțele Navale Române kanonierek typu Friponne^[1]^[2].

Uwagi

↑ Parkes 1933 ↓, s. 213 podaje, że zasięg okrętu wynosił 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów i 1600 Mm przy prędkości maksymalnej.
↑ Parkes 1933 ↓, s. 213 podaje, że załoga okrętu liczyła 65 osób.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 215.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 184.
↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 215-216.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Gogin 2022 ↓.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 180.

Bibliografia

Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Ivan Gogin: ARDENT 2nd class avisos (ASW gunboats) (1916 - 1917). Navypedia. [dostęp 2022-10-20]. (ang.).
Jane’s Fighting Ships 1933. Oscar Parkes (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1933. (ang.).
Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).

[6] Parkes 1933 ↓, s. 213 podaje, że zasięg okrętu wynosił 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów i 1600 Mm przy prędkości maksymalnej.

[7] Parkes 1933 ↓, s. 213 podaje, że załoga okrętu liczyła 65 osób.

[CITEREFGardinerGray1985215-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 215.

[CITEREFLabayle-Couhat1974184-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 184.

[CITEREFGardinerGray1985215-216-3] Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 215-216.

[CITEREFGogin2022-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Gogin 2022 ↓.

[CITEREFLabayle-Couhat1974180-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 180.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]

[b]