Przejdź do zawartości

Błękit Thénarda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błękit Thénarda
Próbka błękitu Thénarda
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Co(AlO
2
)
2

Inne wzory

Co[Al
2
O
4
]
, (CoO·Al
2
O
3
)

Masa molowa

176,89 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

1345-16-0

Błękit Thénarda, błękit kobaltowy[a] (nazwa Stocka: glinian kobaltu(II)), Co(AlO
2
)
2
nieorganiczny związek chemiczny z grupy glinianów, zawierający kobalt na II stopniu utlenienia. Po raz pierwszy został opisany w latach 1775–1777 niezależnie przez Josepha Leithnera, Johana Gottlieba Gahna i Carla Friedricha Wenzela[1]. W 1803 roku udoskonaloną procedurę otrzymywania pigmentu opracował francuski chemik Louis Jacques Thénard[1][2][3]. W malarstwie jest to kolor najbardziej zbliżony do czystego niebieskiego (Hex #0300FD) zapisany w RGB o wartościach 3,0,253[potrzebny przypis].

Tworzy się podczas prażenia związków kobaltu z tlenkiem glinu[4] lub podczas stapiania tlenku glinu Al
2
O
3
z tlenkiem kobaltu(II) CoO[5].

Stosowany jest w analizie chemicznej do wykrywania glinu oraz jako niebieski pigment, używany do wyrobu farb używanych do malowania szkła i porcelany[6].

  1. Błękitem kobaltowym bywają nazywane też inne błękitne pigmenty zawierające kobalt[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Nicholas Eastaugh, Pigment Compendium. A Dictionary and Optical Microscopy of Historical Pigments, Routledge, 2008, s. 118–119, ISBN 978-0-7506-8980-9.
  2. Willy Herbst i inni, Industrial Organic Pigments: Production, Properties, Applications, wyd. 3, Wiley-VCH Verlag, s. 3, DOI10.1002/3527602429, ISBN 978-3-527-30576-6.
  3. Industrial Inorganic Pigments, Gunter Buxbaum (red.), Gerhard Pfaff (red.), wyd. 3, Wiley-VCH Verlag, s. 7, DOI10.1002/3527603735, ISBN 978-3-527-30363-2.
  4. błękit Thénarda, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2011-05-19].
  5. Błękit Thénarda. Encyklopedia WIEM. [dostęp 2011-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-09)].
  6. Thenarda błękit. Encyklopedia Interia. [dostęp 2011-05-19].