Przejdź do zawartości

Aum Shinrikyō

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Była główna kwatera sekty w tokijskiej dzielnicy Aoyama
Protest przeciwko Aum Shinrikyō, listopad 2009

Aum Shinrikyō (jap. オウム真理教 Ōmu Shinrikyō) (także pisownia: Om Shin Rikyo); polska nazwa: „Aum – Najwyższa Prawda” (ang. „Supreme Truth”); obecna nazwa: „Aleph” – japońska sekta religijna założona w 1987 przez Shōkō Asaharę (prawdziwe nazwisko: Chizuo Matsumoto). W marcu 1995 roku mała grupa członków sekty dokonała w tokijskim metrze zamachu przy pomocy sarinu. Śmierć poniosło 13 osób, a blisko 6 tys. odniosło poważne obrażenia z powikłaniami na długie lata.

Nazwa sekty

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa sekty składa się z czterech elementów:

  • świętej sylaby hinduizmu „Aum”, wymawianej: „Om” (sanskryt: ॐ), a postrzeganej jako dźwięk powstania Wszechświata;
  • znaku kanji 真 „shin” oznaczającego: „prawdę”, „realność”, „rzeczywistość”, „prawdziwość”, „sektę buddyjską”[1][2];
  • znaku 理 „ri” oznaczającego: „rozum”, „zasadę”, „logikę”, „sprawiedliwość”; w znaczeniu buddyjskim: „zasadę generalną”, jako przeciwieństwo „pojedynczego, konkretnego zjawiska”; w neokonfucjanizmie – podstawowe zasady kosmosu[1][2]; słowo-złożenie „shinri” (真理) znaczy „prawda”[1];
  • znaku 教 „kyō” oznaczającego: „naukę”, „nauczanie”, „wiarę”, „doktrynę”[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki i rozwój sekty

[edytuj | edytuj kod]

W 1987 prawie całkowicie niewidomy (od czasów dzieciństwa) Shōkō Asahara udał się w Himalaje, aby poznać buddyzm i hinduizm. Spotkał tam wielu przywódców religijnych, włącznie z Dalajlamą[3].

Po powrocie do Japonii oznajmił, że udało mu się osiągnąć nirwanę, że jest w posiadaniu prawdy absolutnej i jest pierwszym „oświeconym” od czasów Buddy[4][5]. Swoją wizję świata oparł na połączeniu treści zawartych m.in. w pismach buddyjskich, hinduistycznych, biblijnej Apokalipsie i przepowiedniach Nostradamusa[6]. Idee te pozyskiwały zaufanie wyznawców, przekonanych o zbliżaniu się końca świata. Według Asahary, mieli ocaleć jedynie wyznawcy Aum. Dowodził także, że to Stany Zjednoczone przyspieszą nuklearny Armageddon, rozpoczynając III wojnę światową z Japonią[3].

W 1989 sekta Asahary została zalegalizowana jako ugrupowanie religijne. Środki finansowe uzyskiwała z działalności m.in. w dziedzinie elektroniki i prowadzenia restauracji. Członkowie grupy byli zobowiązani do przepisywania swoich majątków na własność sekty. Aum docierała do osób wykształconych i majętnych. Sekta umiejętnie prezentowała się w mediach. Posiadała własną stronę internetową oraz wykorzystywała niezwykłą w Japonii popularność anime i mangi[7]. Sekta prowadziła również działalność polityczną, nawołując do walki z materializmem społeczeństwa i korupcją. W wyborach parlamentarnych w 1990 roku Asahara i jego zwolennicy kandydowali do parlamentu. Udział w wyborach jednak zakończył się porażką. Lider sekty zdobył w wyborach 1700 głosów, a 25 z nim kandydujących miało jeszcze słabsze wyniki. Na skutek porażki uznał, że wybory zostały sfałszowane przez władze[7].

W lutym 1989 za próbę opuszczenia sekty zamordowany został Shuji Taguchi. Za pomocą gazu VX zabito 20 członków sekty próbujących opuścić jej szeregi[7].

4 listopada 1989 członek sekty Kazuaki Okazaki dokonał w Jokohamie zabójstwa adwokata Tsutsumi Sakamoto, jego żony i rocznego dziecka[8].

W 1998 za zbrodnię został skazany na karę śmierci[8].

W połowie lat 90. ruch religijny liczył ok. 10 tys. członków (głównie w Japonii i Rosji)[9].

W 1993 przy pomocy jadu kiełbasianego sekta usiłowała zamordować rodzinę cesarską[10].

1 lutego 1994 za próbę opuszczenia sekty na terenie siedziby został powieszony jej członek Kotarō Ochida[8].

W tym samym roku Shōkō Asahara został pozwany do sądu. W odpowiedzi na pozew 27 czerwca 1994 członek sekty Takashi Tomitsu rozpylił sarin przy pomocy furgonetki w dzielnicy miasta Matsumoto, w której mieszkali sędziowie mający wydać niekorzystny wyrok dla sekty. Na skutek ataku zginęło 7 osób, a 144 uległo zatruciu[8].

Atak w metrze tokijskim

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Atak w tokijskim metrze.

Siła przekonywania Asahary była tak znaczna, że członkowie sekty posłusznie wykonywali jego polecenia, dokonując także zamachów kryminalnych przy użyciu środków biologicznych i chemicznych. Większość z nich była nieudana i przeprowadzona na niewielką skalę[11]. Dopiero „akcja” w metrze tokijskim w dniu 20 marca 1995 roku doprowadziła do tragicznych masowo skutków. Zamach został dokonany przy pomocy sarinu w płynie. Gaz został umieszczony w butelkach i pudełkach śniadaniowych, wniesionych do wagonów trzech linii metra, pociągów zmierzających do stacji Kasumigaseki w dzielnicy rządowej[3]. O umówionym dokładnie czasie sprawcy przebili pakunki parasolami, pozostawiając je w wagonach pełnych pasażerów, w czasie porannego szczytu. Ulatniający się gaz spowodował masowe zatrucia. Był to najpoważniejszy atak terrorystyczny we współczesnej Japonii[3].

Po 1995

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 roku specjalna komisja rządowa zdelegalizowała Aum Shinrikyō[12]. Proces sekty trwał osiem lat, w wyniku którego Asahara i 11 członków grupy zostało skazanych na karę śmierci. Apelacja Asahary została odrzucona w 2006 roku[9].

W 2000 roku sekta zmieniła nazwę na Aleph[11]. Opierający się głównie na buddyzmie i hinduizmie ruch Aleph, którego przywódcą jest Fumihiro Jōyū, ma około 1500 wyznawców[13]. Organizacja Aleph jest nadzorowana przez Japońską Agencję Bezpieczeństwa Publicznego[14].

W 2007 część członków (ok. 160 osób), nieprzekonanych, że Aleph wystarczająco zdystansowała się od Asahary i jego zbrodni, opuściła grupę i stworzyła nową organizację o nazwie „Hikari-no Wa” (jap. 光の輪), czyli „Pierścień Światła”[3][15].

31 grudnia 2011 roku jeden z członków sekty, 46-letni Makoto Hirata, po latach ukrywania się oddał się w ręce policji. Hirata był jedną z osób odpowiedzialnych za rozpylenie sarinu w tokijskim metrze w 1995 roku[16]. W ciągu następnego pół roku dzięki informacjom uzyskanym po wyznaczeniu nagród od 3 do 10 mln jenów, aresztowano troje pozostałych poszukiwanych członków sekty[17][18][19].

18 stycznia 2018 japoński Sąd Najwyższy wydał ostatni wyrok w sprawie członka sekty odpowiedzialnego za dokonanie ataku na tokijskie metro, umożliwiając przeprowadzenie egzekucji[20].

Japońskie Ministerstwo Sprawiedliwości poinformowało w dniu 6 lipca 2018 roku, że tego samego dnia w godzinach porannych został wykonany wyrok śmierci na założycielu sekty i sześciu jej członkach, którzy zorganizowali atak gazowy w Tokio w 1995 roku[21]. 31 lipca wykonano egzekucje na pozostałych członkach sekty[22].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Kenkyusha’s New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1371, 1542, 1558. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. a b c Japanese-English Character Dictionary. Tokyo: Charles E. Tuttle Compnay:Publishers, 1999, s. 274, 375, 397. ISBN 0-8048-2037-6.
  3. a b c d e Aum Shinrikyo (Japan, cultists, Aleph, Aum Supreme Truth). cfr.org, 2008-05-28. [dostęp 2018-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-11)]. (ang.).
  4. James Walsh: Shoko Asahara: The making of a Messiah. time.com, 1994-04-03. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  5. Tokyo Sarin attack: Aum Shinrikyo cult leaders executed. bbc.com, 2018-07-06. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  6. pod redakcją Wendell G. Johnson: End of Days: An Encyclopedia of the Apocalypse in World Religions. ABC-CLIO, 2017, s. 240.
  7. a b c Wschodnia myśl realizowana zachodnią przemocą. Aum Shinrikyō jako organizacja terrorystyczna. academia.edu. [dostęp 2019-03-22]. (pol.).
  8. a b c d NAJWYŻSZA PRAWDA – NAJWIĘKSZA KOMPROMITACJA. opoka. [dostęp 2019-03-12].
  9. a b Profile: Shoko Asahara. bbc.com, 2004-02-27. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  10. Shoko Asahara: Mesjasz z Japonii. rp. [dostęp 2019-03-12].
  11. a b Jamison Charles McKay, Ian Trevor Quinn Atkins: History of Aum Shinrikyo. scalar.usc.edu. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  12. Alicja Stańco: Terroryści jako celebryci. Uniwersytet Mikołaja Kopernika Wydział Politologii i Studiów Międzynarodowych, 2013. s. 62. [dostęp 2018-07-09].
  13. Aleph, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-07-09] (ang.).
  14. Aum Shinrikyo. moj.go.jp. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  15. Hikari no Wa – Circle of Rainbow Light. apologeticsindex.org. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  16. Japonia: Słynny terrorysta już nie chce uciekać. wiadomosci.gazeta.pl, 2012-01-02. [dostęp 2018-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-25)].
  17. Ex-Aum Shinrikyo fugitive pair hid out for 17 years. ajw.asahi.com, 2012-01-11. [dostęp 2018-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  18. Last Aum cult fugitive Katsuya Takahashi arrested in Japan. bbc.com, 2016-06-15. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  19. Justin McCurry: Aum Supreme Truth: last Tokyo subway attack suspect is arrested. theguardian.com, 2012-06-15. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  20. Olimpia Widowska-Wielandt: Koniec orzeczeń w sprawach członków Aum Shinrikyō?. japoniaonline.pl, 2018-01-27. [dostęp 2018-01-27].
  21. AUM Shinrikyo cult founder Asahara, 6 ex-followers executed at once. Mainichi Shimbun, 2018. [dostęp 2018-07-06]. (ang.).
  22. Ewa Kubasik: EGZEKUCJA POZOSTAŁYCH SKAZANYCH NA ŚMIERĆ Z AUM SHINRIKYŌ. 2018-07-31. [dostęp 2018-08-06].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]