Przejdź do zawartości

Artur II Bretoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur II Bretoński
ilustracja
ilustracja herbu
Książę Bretanii
Okres

od 18 listopada 1305
do 27 sierpnia 1312

Poprzednik

Jan II

Następca

Jan III Dobry

Dane biograficzne
Dynastia

Kapetyngowie

Data urodzenia

2 lipca 1262

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1312
Château de L'Isle

Ojciec

Jan II Bretoński

Matka

Beatrycze Plantagenet

Żona

Maria de Limoges
Jolanta de Dreux

Dzieci

Jan III Dobry
Gwidon de Penthievre
Jan IV Bretoński

Artur II (ur. 2 lipca 1262, zm. 27 sierpnia 1312 w Château de L'Isle), książę Bretanii, najstarszy syn księcia Jana II i Beatrycze, córki Henryka III Plantageneta, króla Anglii.

Władzę w Bretanii objął po śmierci ojca w 1305 r. Swojemu młodszemu bratu Janowi przekazał angielski tytuł parowski hrabiego Richmond. Jako książę Bretanii prowadził niezależną od Francji politykę. Podzielił kraj na osiem okręgów – Leon, Kernev, Landreger, Penteur, Gwened, Naoned, Roazhon i Sant Malou. W 1309 r. zwołał pierwsze stany generalne, zalążek bretońskiego parlamentu. Po raz pierwszy uczestniczyli w nich przedstawiciele stanu trzeciego.

W 1275 r. Artur poślubił Marię, wicehrabinę de Limoges (12601291), córkę Gwidona VI, wicehrabiego de Limoges, i Małgorzaty, pani de Molinot, córki Hugona IV, księcia Burgundii. Artur i Maria mieli razem trzech synów:

W maju 1294 r. książę poślubił Jolantę (ok. 12652 sierpnia 1330), wdowę po królu Szkocji Aleksandrze III, córkę Roberta IV, hrabiego de Dreux, i Beatrycze, córki Jana, hrabiego de Montfort. Artur i Jolanta mieli razem syna i pięć córek:

Artur zmarł w 1312 r. Został pochowany w klasztorze w Vannes. Jego grób został sprofanowany podczas rewolucji francuskiej. Później został jednak odrestaurowany.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]