Przejdź do zawartości

Anzelm Czyż

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anzelm Czyż
Franciszek Czysch
Data i miejsce urodzenia

10 października 1910
Wisła Wielka

Data i miejsce śmierci

24 maja 1958
Trzebnica

Miejsce pochówku

Cmentarz Komunalny przy ul. Panewnickiej w Katowicach

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Franciszkanie

Śluby zakonne

1932

Prezbiterat

1934

Anzelm Franciszek Czyż OFM (ur. 10 października 1910 w Wiśle Wielkiej, zm. 24 maja 1958 pod Trzebnicą) – polski franciszkanin, filolog, rektor seminarium duchownego, tłumacz, więzień KL Auschwitz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Franciszek Czyż urodził się w Wiśle Wielkiej w powiecie pszczyńskim 10 października 1910 w rodzinie Anny z domu Osińskiej i Filipa. Rodzinną parafią była parafia św. Jana Ewangelisty w Białej Nyskiej[1]. W 1922 wstąpił do juwenatu w Prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach. Uczęszczał do Państwowego Męskiego Zreformowanego Gimnazjum Klasycznego, gdzie zdobył pierwsze szlify lingwistyczne. Po maturze w 1928 wstąpił do nowicjatu w klasztorze w Wieluniu, obierając imię Anzelm. Studia przygotowujące do przyjęcia sakramentu kapłaństwa odbył w klasztorze we Wronkach w powiecie szamotulskim. Święcenia kapłańskie przyjął w Poznaniu w 1934.

Studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W czasie studiów odbył praktyki nauczycielskie w Liceum im. Marii Magdaleny i Colegium Marianum. W 1937 obronił pracę magisterską z filologii klasycznej Czas powstania późnogreckiego poematu zachowanego w „Anthologia Palatina” IX, 361. W 1938 rozpoczął nauczanie języków klasycznych w Niższym Seminarium Duchownym w klasztorze franciszkanów w Kobylinie.

Niemcy w grudniu 1939 nakazali mu przeniesienie się do Generalnego Gubernatorstwa. Zatrzymał się w klasztorze franciszkanów w Radomiu, gdzie uczył kleryków łaciny i greki. Nauczał też młodzież na tajnych kompletach. Zatrzymany przez niemieckie władze okupacyjne, został osadzony na Pawiaku w Warszawie w grudniu 1941. W lipcu roku następnego przeniesiono go do Radomia. We wrześniu 1942 osadzono go w KL Auschwitz, nr obozowy 63662. W lipcu 1944 przewieziono go do Buchenwaldu, gdzie trafił do podobozu Harzungen. Opuścił go 8 maja 1945, już po wyzwoleniu przez Amerykanów.

Po powrocie do Polski o. Czyż podjął znów nauczanie języków klasycznych w niższym seminarium franciszkanów w Nysie oraz angielskiego w Państwowym Gimnazjum Koedukacyjnym w Nysie. W latach 1950–1952 pracował w niższym seminarium franciszkanów przy klasztorze w Jarocinie. Gdy seminarium zostało zamknięte przez władze państwowe, został wykładowcą w seminarium duchownym swojej macierzystej prowincji zakonnej w klasztorze w Opolu, gdzie mieszkał od 1951 do 1955. Gdy zezwolono na otwarcie niższego seminarium prowincji przy klasztorze w Kobylinie, został jego pierwszym rektorem. O. Czyż tłumaczył i wydawał książki religijne. Zmarł na skutek ran powypadkowych pod Trzebnicą 24 maja 1958. Został pochowany w kwaterze zakonnej na cmentarzu przy ul. Panewnickiej w Katowicach Ligocie[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Biała Nyska - Parafia św. Jana Ewangelisty. www.nasza-wiara.pl. [dostęp 2011-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  2. Iwona Pietrzyk. Memini tui memento mei. Nekropolia ojców franciszkanów w Katowicach-Ligocie. „Szkoła Seraficka”. 1, s. 234, 2008. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. ISSN 1898-7842. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]