Przejdź do zawartości

Antonio Marziale Carracci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonio Carracci
Antonio Marziale Carracci
Ilustracja
Portret olejny młodego Antonia Carracciego, pędzla jego ojca Agostina Carracciego, ok. 1587-1593
Data i miejsce urodzenia

1583[a]
Wenecja

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1618
Rzym

Zawód, zajęcie

malarz

Antonio Marziale Carracci (ur. w 1583 w Wenecji, zm. 8 kwietnia 1618 w Rzymie) – włoski malarz okresu wczesnego baroku, syn Agostina Carracciego[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze znanej rodziny włoskich malarzy. Był nieślubnym synem Agostina Carracciego i weneckiej kurtyzany Isabelli[2][3][1]. Już we wczesnym dzieciństwie przejawiał duży talent plastyczny. Jego nauczycielem początkowo był ojciec i jego kuzyn Ludovico Carracci[4]. Studiował w Accademia degli Incamminati w Bolonii[5]. Po śmierci ojca (1602) przeprowadził się do Rzymu i pracował pod kierunkiem stryja Annibala Carracciego[2][3].

W 1603–1604 prawdopodobnie asystował stryjowi podczas wykonywania fresków w Palazzo Farnese oraz przy malowidłach ściennych w Palazzo Aldobrandini, Herrera Chapel i w Palazzo Mattei di Giove (1606). Po śmierci stryja (1609) wyjechał do Bolonii, ale wkrótce wrócił do Rzymu i pozostał w nim aż do końca swojej krótkiej kariery[4].

W latach 1609–1610, pod nadzorem artystycznym Guida Reni, był współwykonawcą fresków w kaplicy Zwiastowania (La cappella dell’Annunziata) w Pałacu Kwirynalskim. A krótko potem ozdobił freskiem (Bóg Ojciec ze Świętymi) plafon w zakrystii bazyliki św. Sebastiana za Murami (ok. 1611)[4][2].

W tym czasie Carracci zyskał potężnego protektora w osobie kardynała Michelangela Tontiego, Prodatariusza Jego Świątobliwości papieża Pawła V. W latach 1611–1615 wykonał na zamówienie kardynała palę (Św. Antoni adorujący klęcząc) oraz freski w trzech małych kaplicach bazyliki św. Bartłomieja na Wyspie Tyberyjskiej, poświęcone Męce Chrystusa, Matce Boskiej i św. Karolowi Boromeuszowi[4][2].

Otrzymywał też publiczne zamówienia na dekorację malowidłami ściennymi takich rzymskich świątyń, jak bazylika Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu, Chiesa di Santa Maria in Monticelli i Chiesa di San Girolamo degli Schiavoni. W 1616 Carracci ponownie otrzymał zamówienie na freski w Kwirynale. Namalował wtedy dla papieża Pawła V sceny ze starego testamentu w Stanza del Diluvio[6][4].

Antonio Carracci uprawiał nie tylko malarstwo ścienne, ale także olejne sztalugowe[2][4]. W 1613 lub 1614 został wyróżniony członkostwem w Akademii Świętego Łukasza. Jednak przed 1616 nie był notowany jako samowystarczalny i niezależny artysta. W twórczości Antonio Carraccigo można zauważyć tendencję do caravaggionizmu, a także odniesienia do klasycyzmu Domenichina. Jest też wyraźny zwrot ku formalnemu językowi późnego włoskiego manieryzmu[5].

Wybrane obrazy olejne

[edytuj | edytuj kod]
  • Chrystus uzdrawiający choregoGalleria Estense, Modena
  • Madonna z Dzieciątkiem i św. Franciszkiem1605, 21 × 17,5 cm, Muzea Kapitolińskie, Rzym
  • Męczeństwo św. Szczepanaok. 1610, 64 × 50 cm, National Gallery w Londynie
  • Aleksander i Poros[b]ok. 1616, prywatna kolekcja
  • Pejzaż z kąpiącymi sięok. 1616, 40,5 × 61 cm, Museum of Fine Arts w Bostonie
  • Potop[c]1616–1618, 166 × 247 cm, Luwr, Paryż
  • Chrystus uzdrawiający choregoGalleria Estense, Modena
  • Leta i jej dzieci Apollo i Diana79 × 123,5 cm, Whitfield Fine Art, Londyn
  • Porwanie EuropyPinacoteca Nazionale, Bolonia
  • Śmierć św. CecyliiMusée Fabre, Montpellier

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zdaniem Belloriego urodził się w 1589.
  2. Obraz zamówiony przez kardynała Alessandro Peretti de Montalto.
  3. a b Jest to olejna wersja fresku wykonanego w 1616 w Stanza del Diluvio w Kwirynale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Carracci. [w:] Art, A Brief History: Arts, Art history [on-line]. [dostęp 2017-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-14)]. (ang.).
  2. a b c d e f Antonio Marziale Carracci. [w:] Revolvy [on-line]. [dostęp 2017-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-14)]. (ang.).
  3. a b Antonio Marziale Carracci. [w:] Catholic Encyclopedia [on-line]. [dostęp 2017-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-05)]. (ang.).
  4. a b Antonio Carracci. [w:] Ketterer Kunst [on-line]. [dostęp 2017-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-14)]. (niem.).
  5. Sala del Diluvio. [w:] Palazzo Quirinale [on-line]. [dostęp 2017-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-14)]. (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]