Antioch Kantemir
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 września 1708 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 kwietnia 1744 |
| Ambasador Rosji we Francji | |
| Okres |
od 1736 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Antioch Dmitriewicz Kantemir (Kantiemir, ros. Антиох Дмитриевич Кантемир; ur. 21 września 1708 w Konstantynopolu, zm. 11 kwietnia 1744 w Paryżu) – poeta rosyjski związany z dworem Piotra I, dyplomata.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem wielkiego pisarza i zarazem hospodara mołdawskiego Dymitra Kantemira, współpracującego z Rosją podczas wojny rosyjsko-tureckiej 1710-1713, później osiadłego w Rosji. Był orędownikiem klasycyzmu i apologetą osoby Piotra I, popierał zbliżenie kultury rosyjskiej z kulturą europejską. W roku 1731 został rosyjskim posłem w Londynie, a od 1738 w Paryżu, gdzie zetknął się z Monteskiuszem i jego twórczością.
Jest uznawany za protoplastę literatury klasycystycznej w Rosji, jego twórczość jednak nie miała szerokiego wpływu i ograniczała się do wąskich kręgów arystokracji. Pisał klasycystyczne satyry, tłumaczył też na rosyjski literaturę obcą (z łaciny, greki i francuskiego). Jest też autorem nieukończonego apologetycznego poematu wychwalającego czyny Piotra I Petrida oraz drobnych epigramatów i bajek. Był zwolennikiem wiersza sylabicznego i przeciwnikiem reform wersyfikacyjnych Wasilija Triediakowskiego.
Ważniejsze utwory
[edytuj | edytuj kod]- 9 satyr – bardziej znane to:
- Do rozumu swego (К уму своему 1743)
- Na zawiść i hardość szlachciców nieobyczajnych (На зависть и гордость дворян злонравных)
- poemat epicki Petrida (Петрида), nieukończony
- bajki, epigramaty
Ważniejsze tłumaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Utwory Anakreonta (z greki)
- Utwory Horacego (z łaciny)
- Rozmowy o wielości światów Bernarda Fontenelle’a (z francuskiego)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bogusław Mucha: Historia literatury rosyjskiej od początków do czasów najnowszych. Wrocław: Ossolineum, 2002. ISBN 83-04-04628-8.