Andrzej Machalski

Andrzej Machalski
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1942 ; Warszawa
	Senator I kadencji
Okres	od 18 czerwca 1989; do 25 listopada 1991
Przynależność polityczna	Obywatelski Klub Parlamentarny
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Machalski (ur. 13 marca 1942 w Warszawie) – polski przedsiębiorca, polityk, senator I kadencji.

Życiorys

Po powstaniu warszawskim zamieszkał z rodziną w Częstochowie. Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza. W 1965 po raz pierwszy został aresztowany za rozpowszechnianie publikacji Instytutu Literackiego i paryskiej „Kultury”^[1]. Ukończył w 1965 studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Był pracownikiem naukowym m.in. Politechniki Warszawskiej (1967–1968), zwolniono go po oprotestowaniu represji wobec studentów biorących udział w wydarzeniach marcowych. Pracował następnie w Ośrodku Dokumentacji i Studiów Społecznych, a także jako redaktor naczelny „Novim”. periodyku Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego.

W 1980 został członkiem NSZZ „Solidarność”, był wiceprzewodniczącym komisji zakładowej związku. W marcu 1981 brał udział w głodówce stanowiącej protest wobec działań władz ChSS, utrudniających działalność związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego został zwolniony z pracy. Redagował pisma drugiego obiegu („Głos Wolnego Hutnika”. „Głos Wolnego Robotnika”).

W sierpniu 1982 tymczasowo aresztowany, w maju 1983 skazany na karę dwóch lat pozbawienia wolności. Zwolniono go w sierpniu tego samego roku w związku z amnestią. Kontynuował działalność podziemną, m.in. organizując pomoc i ucieczkę za granicę dla ukrywającego się w Polsce dezertera z Armii Czerwonej. W 1984 był wśród założycieli Spółdzielni Pracy „Unicum”. w której zatrudniał osoby represjonowane i zwalniane z pracy^[1].

W latach 1989–1991 sprawował mandat senatora I kadencji, wybranego z ramienia Komitetu Obywatelskiego w województwie częstochowskim. Zasiadał w Komisji Ustawodawstwa Gospodarczego i w Komisji Gospodarki Narodowej^[2]. Krótko związany z Unią Polityki Realnej, brał w 1990 udział w zakładaniu Kongresu Liberalno-Demokratycznego (wchodził w skład prezydium tej partii). W połowie lat 90. wycofał się z działalności publicznej. W latach 1989–1993 był pierwszym prezydentem Konfederacji Pracodawców Polskich. Współtworzył także Krajową Izbę Gospodarczą^[1].

W 2011 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[3]^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Dorota Steinhagen: Częstochowscy posłowie sejmu kontraktowego – co dziś robią?. wyborcza.pl, 21 listopada 2015. [dostęp 2015-11-21].
↑ Informacje na stronie Senatu. [dostęp 2012-11-16].
↑ M.P. z 2011 r. nr 86, poz. 890
↑ Odznaczenia dla bohaterów opozycji demokratycznej. mazowieckie.pl, 11 maja 2012. [dostęp 2012-11-16].

Bibliografia

Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2012-11-16].

[gw2111-1] Dorota Steinhagen: Częstochowscy posłowie sejmu kontraktowego – co dziś robią?. wyborcza.pl, 21 listopada 2015. [dostęp 2015-11-21].

[2] Informacje na stronie Senatu. [dostęp 2012-11-16].

[3] M.P. z 2011 r. nr 86, poz. 890

[4] Odznaczenia dla bohaterów opozycji demokratycznej. mazowieckie.pl, 11 maja 2012. [dostęp 2012-11-16].

[1]

[2]

[3]

[4]