Alicja Nagórko
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1947 |
| Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych | |
| Specjalność: językoznawstwo polonistyczne, slawistyka, językoznawstwo zachodniosłowiańskie | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1977 |
| Habilitacja |
1986 |
| Nauczycielka akademicka | |
| uczelnia |
Uniwersytet Warszawski; Wydział Polonistyki; Instytut Języka Polskiego |
Alicja Teresa Nagórko (ur. 1947[1]) – polska językoznawczyni[2]. Zajmuje się słowotwórstwem polskim i słowiańskim, semantyką i pragmatyką w ujęciu kontrastywnym, etnolingwistyką, teolingwistyką, metaleksykografią, kontaktami językowymi oraz polityką językową[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jest absolwentką polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat uzyskała w 1977 na podstawie pracy Motywacja słowotwórcza rzeczowników we współczesnym języku polskim (analiza ilościowo-jakościowa)[3]. Habilitowała się w 1986[4][5]. Jej rozprawa habilitacyjna poruszała zagadnienia derywacji przymiotników[6].
W latach 1988–1990 jako profesor gościnny wykładała na Uniwersytecie Wileńskim, w okresie 1994–1995 pełniła tę funkcję na Uniwersytecie Humboldtów[3]. W 1991 została powołana na stanowisko profesora w Uniwersytecie Warszawskim, a w latach 1990–1994 była prodziekanem Wydziału Polonistyki[6]. W 1996 powołano ją na katedrę językoznawstwa zachodniosłowiańskiego w Instytucie Slawistyki HU[3]. W latach 2006–2008 była dyrektorem Instytutu[6]. Od 1 października 2012 w stanie spoczynku[6].
Jest członkinią Komisji Słowotwórczej (od 1996) i Komisji Socjolingwistycznej (od 2009) przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów oraz Rady Programowej germanistycznego rocznika „Convivium” i Rady Naukowej „Poradnika Językowego”. Należy do Polskiego Towarzystwa Językoznawczego (od 1972), Towarzystwa Societas Jablonoviana e.V. i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[6].
Wybrana twórczość
[edytuj | edytuj kod]- Zarys gramatyki polskiej, wyd. I PWN Warszawa, 1996.
- Zarys gramatyki polskiej (ze słowotwórstwem) (jako wyd. III. 1998, rozszerzone wyd. VII. 2003, liczne dodruki do 2009).
- Dystynktywny słownik synonimów (z M. Łazińskim i H. Burkhardt), Universitas Kraków 2004.
- Lexikologie des Polnischen, Olms, Hildesheim–Zürich–New York 2007.
- Podręczna gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 2010.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 69033182 [online], viaf.org [dostęp 2020-01-27] (ang.).
- ↑ Nagórko, Alicja [online], Databáze Národní knihovny ČR [dostęp 2020-01-25] (cz.).
- ↑ a b c d ALICJA NAGÓRKO [online], Katedra Lingwistyki Kulturowej i Socjolingwistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2020-01-25] (pol.).
- ↑ Wolters Kluwer, Stopnie naukowe doktora habilitowanego. [online], OpenLEX [dostęp 2020-01-25] (pol.).
- ↑ Prof. dr hab. Alicja Teresa Nagórko, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-01-19].
- ↑ a b c d e Alicja Nagórko, Towarzystwo Naukowe Warszawskie (pol.).