Przejdź do zawartości

Alcesta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alcesta
Alceste
ilustracja
Muzyka

Christoph Willibald Gluck

Libretto

Ranieri de’ Calzabigi

Liczba aktów

3

Język oryginału

włoski

Data powstania

1767

Prapremiera

26 grudnia 1767
Wiedeń

Premiera polska

1938
Poznań

Śmierć Alcestis w wizji Pierre’a Peyrona (1785)

Alcesta (wł. Alceste) – opera Christopha Willibalda Glucka, w trzech aktach, do której libretto napisał Ranieri de’ Calzabigi. Jej premiera miała miejsce w Wiedniu 26 grudnia 1767 roku, zaś wersję francuską tej opery wystawiono po raz pierwszy w Paryżu 23 kwietnia 1776 roku[1].

Opera oparta jest na micie o Alkestis.

  • Admetos, król Fer – tenor
  • Alcesta, jego żona – sopran
  • Eumelos i Aspazja, ich dzieci – soprany
  • Ewander – tenor
  • Ismena – sopran
  • Arcykapłan – baryton
  • Duch piekieł – bas
  • Herold – baryton
  • kapłani, kapłanki, duchy piekielne, lud[1]

Treść

[edytuj | edytuj kod]

Akcja rozgrywa się w Tesalii w czasach legendarnych[1].

Odsłona 1

[edytuj | edytuj kod]

Za umierającego króla Admetosa lud wznosi modły, do których dołącza się Alcesta z dziećmi.

Odsłona 2

[edytuj | edytuj kod]

W świątyni Apollina, gdzie wszyscy modlą się o zdrowie dla konającego władcy, rozlega się tajemniczy głos obwieszczający, że Admetos musi umrzeć, chyba że ktoś poświęci za niego własne życie. Alcesta podejmuje dramatyczną decyzję, by zginąć dla ocalenia męża.

Akt II

[edytuj | edytuj kod]

Odsłona 1

[edytuj | edytuj kod]

Alcesta udaje się do gaju śmierci wspominając swą miłość do Admetosa. Gotowa, by oddać za niego życie, prosi jednak władców podziemnego królestwa o możliwość pożegnania się z mężem i dziećmi.

Odsłona 2

[edytuj | edytuj kod]

Admetos nieoczekiwanie wraca do zdrowia, a jego przyjaciel Ewander wyjaśnia mu, na jakich warunkach się to stało. Boi się jednak zdradzić imię wybawcy króla. Alcesta sama wyjawia to mężowi w dramatycznej rozmowie.

Akt III

[edytuj | edytuj kod]

Alcesta czule żegna się z dziećmi i ze zrozpaczonym Admetosem, następnie umiera. Jej mąż z goryczy zamierza odebrać sobie życie, lecz nagle pojawia się bóg Apollon i oświadcza, że miłość Alcesty do męża, jak i Admetosa do swej małżonki, tak wzruszyła bogów, że pozwolili żyć obojgu[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Józef Kański: Przewodnik operowy. Wyd. XI. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2014, s. 222. ISBN 978-83-224-0962-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]