Przejdź do zawartości

Al-Mu’tadid

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Al-Mu’tadid
‏المعتمد‎
Abū al-ʿAbbās Aḥmad ibn Ṭalḥa ibn Jaʿfar ibn Muḥammad ibn Hārūn Al-Muʿtaḍid bi'Llāh
kalif
Okres

od 15 października 892
do 5 kwietnia 902

Poprzednik

Al-Mu’tamid

Następca

Al-Muktafi

Dane biograficzne
Dynastia

Abbasydzi

Data i miejsce urodzenia

854 lub 861
Samarra

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 902
tamże

Przyczyna śmierci

Zatrucie lub osłabione zdrowie

Miejsce spoczynku

Pałac Tahirydów, Bagdad

Ojciec

Al-Muwaffak

Matka

Dirar

Małżeństwo

Qatr al-Nada

Moneta
moneta
Złoty dinar kalifa Al-Mu’tadida

Abū al-ʿAbbās Aḥmad ibn Ṭalḥa ibn Jaʿfar ibn Muḥammad ibn Hārūn Al-Muʿtaḍid bi'Llāh (arab. ‏أبو العباس أحمد بن طلحة الموفق‎, znany lepiej pod tytułem królewskim al-Muʿtaḍid bi-llāh (arab. ‏المعتضد بالله‎, Szukający wsparcia u Boga[1]; ur. 854 lub 861 w Samarze, zm. 5 kwietnia 902 tamże) – szesnasty kalif Abbasydów.

Al-Mu’tadid występuje w Księdze tysiąca i jednej nocy[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Władza kalifatu w prowincjach załamała się podczas „anarchii w Samarze”, w wyniku czego w latach siedemdziesiątych IX wieku rząd centralny utracił faktyczną kontrolę nad większością kalifatu poza obszarem metropolitalnym Iraku. Większość Półwyspu Arabskiego została również utracona na rzecz lokalnych potentatów, podczas gdy w Tabaristanie władzę przejęła radykalna dynastia zajdycka Szyitów. Nawet w Iraku rebelia Zanj, afrykańskich niewolników przywiezionych do pracy na plantacjach Dolnego Iraku, zagroziła samemu Bagdadowi, a dalej na południe Karmaci byli rodzącym się zagrożeniem[3][4]. Gdy jego ojciec przyjął tytuł królewski al-Muwaffaq i stał się faktycznym władcą kalifatu, jego pozycja umocniła się, gdy w 882 roku, po nieudanej ucieczce Al-Mu’tamida do Egiptu, został uwięziony w areszcie domowym[5][6]. Rządy Al-Muwaffaqa były zatem ciągłą walką o uratowanie chwiejącego się kalifatu przed upadkiem[7].

Panowanie

[edytuj | edytuj kod]

Al-Mu’tadid, podobnie jak jego ojciec, opierał się na bliskich relacjach z wojskiem. Mówi się nawet, że doszedł on do tronu jako uzurpator[8]. Jego zainteresowania pochłaniały działania militarne, zwłaszcza że zazwyczaj osobiście dowodził swoją armią na kampaniach. Zyskał dzięki temu reputację wojownika-kalifa i obrońcy wiary islamskiej (arab. ‏غازي, ghāzī). Według historyka Michaela Bonnera, rola kalifa-ghāzī, wymyślona przez Haruna ar-Raszida i wzmocniona przez Al-Mu’tadida, miała swój największy występ w niestrudzonej kampanii Al-Mu’tadida[9][10].

Od początku swego panowania nowy kalif postawił sobie za cel odwrócenie rozbicia kalifatu Abbasydów, do czego dążył, łącząc siłę z dyplomacją[11]. Jak podaje history Hugh N. Kennedy, Al-Mu’tadid mimo, że był aktywnym i entuzjastycznym działaczem, był również zręcznym dyplomatą, zawsze gotowym na kompromis z tymi, którzy byli zbyt potężni, by ich pokonać[10].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Al-Mu’tadid zmarł w pałacu Hasain[12] 5 kwietnia 902 roku w wieku 40 lub 47 lat[13]. Według pogłosek został on otruty, ale bardziej prawdopodobnym powodem jego śmierci, były trudy spowodowane jego kampanii, w połączeniu z rozwiązłym życiem, które poważnie osłabiły jego zdrowie. W ostatnich latach życia, w trakcie choroby, odmówił nawet pomocy lekarskiej, a jednego ze swoich lekarzy kopał na śmierć[13][12].

Al-Mu’tadid był pierwszym kalifem Abbasydów, którego pochowano w mieście Bagdad. Podobnie jak jego synowie, został pochowany w dawnym Pałacu Tahirydów w zachodniej części miasta, który teraz służył kalifom jako druga rezydencja[14].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Drzewo genealogiczne dynastii Abbasydów w połowie i pod koniec IX wieku

Al-Mu’tadid urodził się jako Ahmed. Jego ojcem był Talha, który będąc później kalifem przyjął imię Al-Muwaffak (847–861). Matką Ahmeda była grecka niewolniczka Dirara, która zmarła we wrześniu 891 roku i została pochowana w Al-Rusafa[15]. Dokładna data jego narodzin nie jest znana; różne źródła podają, że w chwili wstąpienia na tron miał trzydzieści osiem lub trzydzieści jeden lat, zatem urodził się około roku 854 lub 861[16][13][17].

Al-Mu’tadid miał tylko jedną żonę, którą była Qatr al-Nada[18]. Dzieci Al-Mu’tadida były dziećmi jego konkubin. Jijak, niewolnica urodzona w Turcji była matką przyszłego kalifa, Al-Muktafika[19]. Shaghab, urodzona w Grecji była córką Muhammada ibn Abdallaha ibn Tahira, gubernatora Bagdadu z dynastii Tahirydów w latach 851–867[20] i matką Al-Muktadira[21][22]. Matką koljnego syna Al-Mu’tadida była Fitna. Ich wspólnym dzieckiem jest kalif Al-Kahir[22]. Dastanbuwayh była prawdopodobnie matką Haruna[21], który zmarł w 967 roku[23]. Al-Mu’tadid miał również córkę o imieniu Maymuna, która zmarła w 921[24].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bowen 1928 ↓, s. 25.
  2. Farag 1976 ↓, s. 202.
  3. Kennedy 2001 ↓, s. 148.
  4. Bonner 2010 ↓, s. 313-327.
  5. Kennedy 2001 ↓, s. 148-150.
  6. Bonner 2010 ↓, s. 323-324.
  7. Bonner 2010 ↓, s. 314.
  8. Kennedy 2003 ↓, s. 34.
  9. Bonner 2010 ↓, s. 332.
  10. a b Kennedy 2004 ↓, s. 181.
  11. Kennedy 1993 ↓, s. 759-760.
  12. a b Bowen 1928 ↓, s. 58.
  13. a b c Zetterstéen 1987 ↓, s. 777.
  14. Le Strange 1900 ↓, s. 194-195.
  15. Ibn al-Sa‘i 2017 ↓, s. 97.
  16. Bosworth i in. 1993 ↓, s. 759-760.
  17. Bowen 1928 ↓, s. 26.
  18. Ibn al-Sa‘i 2017 ↓, s. 59.
  19. Zetterstéen i Bosworth 1993 ↓, s. 542-543.
  20. Massignon 1994 ↓, s. 185.
  21. a b El Cheikh 2013 ↓, s. 168.
  22. a b El-Azhari 2019 ↓, s. 102.
  23. Massignon 1994 ↓, s. 186.
  24. El-Azhari 2019 ↓, s. 112.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]