Przejdź do zawartości

Aklamacja (liturgia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aklamacja – zawołanie, jakim zgromadzona wspólnota wiernych w liturgii niektórych kościołów chrześcijańskich wyraża swoją aprobatę i współudział. W liturgii Mszy Świętej Kościoła Rzymskokatolickiego wyróżnia się następujące aklamacje:

Aklamacja przed czytaniem Ewangelii

[edytuj | edytuj kod]

Wykonywana podczas liturgii słowa, przed odczytaniem Ewangelii. Aklamacja ta jest świadectwem przygotowania i chęci wiernych do wysłuchania Słowa Boga. Zwykle jest to dwukrotnie lub trzykrotnie powtórzone słowo Alleluja. Po aklamacji wykonuje się werset nawiązujący do czytanej Ewangelii, po czym powtarza się aklamację.

W okresie Wielkiego Postu nie odmawia się Alleluja. W miejsce tej aklamacji używa się:

Aklamacja i werset przed Ewangelią zasadniczo powinny być śpiewane (dopuszczalne jest ich wyrecytowanie[1]). Ponieważ nie jest to proklamacja Słowa Bożego, nie powinno się ich śpiewać z ambony[2]. Wszyscy, stojąc, wykonują aklamację pod przewodnictwem scholi albo kantora oraz ją powtarzają; werset zaś śpiewa schola albo kantor. Jeśli nie śpiewa się aklamacji i wersetu przed Ewangelią, można je opuścić.

W czasie uroczystych celebracji, po odczytaniu Ewangelii (szczególnie w mszach pod przewodnictwem biskupa, gdy ma miejsce przeniesienie Ewangeliarza do celebransa, by ten udzielił nim błogosławieństwa), można odśpiewać jeszcze raz samą aklamację, bez powtarzania wersetu[3].

 Osobny artykuł: Aklamacja po przeistoczeniu.

Wykonywana przez lud po Przeistoczeniu, w odpowiedzi na słowa celebransa. Obecnie używane są cztery fromuły:

1. K: Oto wielka tajemnica wiary. W: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie, i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.

2. K: Wielka jest tajemnica naszej wiary. W: Ile razy ten chleb spożywamy, i pijemy z tego kielicha głosimy śmierć Twoją, Panie, oczekując Twego przyjścia w chwale.

3. K: Uwielbiajmy tajemnicę wiary. W: Panie, Ty nas wybawiłeś, przez krzyż i zmartwychwstanie swoje, Ty jesteś Zbawicielem świata.

4. K: Tajemnica wiary. W: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci.

Święty

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Sanctus.

Aklamację tę wykonuje cały lud razem z kapłanem podczas Liturgii eucharystycznej, po prefacji.

Tę aklamację wykonuje się zawsze po akcie pokuty, chyba że wystąpiła w nim samym.

Aklamacja po czytaniu

[edytuj | edytuj kod]

Wypowiadane przez lektora po zakończeniu czytania słowa: Oto Słowo Boże, na które lud odpowiada: Bogu niech będą dzięki.

Chwała Tobie, Panie

[edytuj | edytuj kod]

Aklamacja wykonywana przez lud w odpowiedzi na słowa kapłana Słowa Ewangelii według św. N.

Chwała Tobie, Chryste

[edytuj | edytuj kod]

Aklamacja wykonywana przez lud w odpowiedzi na słowa kapłana po przeczytaniu Ewangelii: Oto słowo Pańskie

Aklamacja na przygotowanie darów

[edytuj | edytuj kod]

Gdy na przygotowanie darów nie wykonuje się śpiewu, ani nie gra na organach kapłan może wypowiedzieć głośno słowa błogosławieństwa (w przeciwnym razie mówi je cicho): Błogosławiony jesteś, Panie, zaś lud odpowiada aklamacją: Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.

Aklamacja po modlitwie Pańskiej

[edytuj | edytuj kod]

W odpowiedzi na słowa kapłana: Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego i obdarz nasze czasy pokojem. Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. lud wypowiada aklamację: Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.

Aklamacja Amen występuje w czasie Mszy św. najczęściej. Wyróżnia się Amen kończące kolektę (OWMR 54, 127), po modlitwie nad darami, po doksologii (Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie) (OWMR 79) oraz kończące modlitwę po Komunii (OWMR 89).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jacek Paczkowski: Alleluja z wersetem w liturgii mszalnej. Opiekun – dwutygodnik diecezji kaliskiej, 2016-11-03. [dostęp 2019-05-20].
  2. Piotr Lewandowski: Kościół. Duszpasterstwo Ministrantów Archidiecezji Katowickiej. [dostęp 2019-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-18)].
  3. Wskazania Episkopatu Polski po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego przyjęte na 331. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski dnia 9 marca 2005 r., nr 19.