Airbus A318
Airbus A318 w barwach rumuńskich linii TAROM | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
styczeń 2002 |
Lata produkcji |
2003–2013 |
Liczba egz. |
80 w tym aktywnych 60 (stan na 22 kwietnia 2022)[1] |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 x silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney PW6000 lub 2 x CFM International CFM56 |
Ciąg |
192–212 kN (2 x 96–106 kN) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
34,10 m |
Długość |
31,44 m |
Wysokość |
12,56 m |
Powierzchnia nośna |
122,6 m² |
Masa | |
Własna |
39 500 kg |
Startowa |
68 000 kg |
Zapas paliwa |
24 210 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. | |
Prędkość przelotowa |
0,78 Ma (828 km/h) |
Pułap |
12 000 m |
Zasięg |
5750 km |
Rozbieg |
1355 m |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
132 | |
Użytkownicy | |
Air France (Francja), TAROM (Rumunia) | |
Rzuty | |
Airbus A318 – najmniejszy w rodzinie A320 samolot pasażerski firmy Airbus produkowany od stycznia 2002 roku. Potrafi przewieźć jednorazowo 132 pasażerów. Maszyna lata z prędkością do 871 km/h, a jej maksymalny zasięg wynosi 5750 km. Szerokość kadłuba wynosi 3,95 metra, a kabiny 3,70 metra. Maksymalna masa startowa to około 68 ton[2]. Do czasu nabycia przez Airbus 50,01% udziałów w programie CSeries w październiku 2017 roku był to najmniejszy samolot pasażerski produkowany przez koncern.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Airbus rozpoczął prace nad tym modelem w 1999 roku. Pierwszy prototyp, wyposażony w dwa silniki Pratt and Whitney PW6000 wzbił się w powietrze w styczniu 2002 roku. Później wyposażany był w silniki CFM o ciągu 96-106 kN. Pierwszy lot komercyjny odbył się w lipcu 2003 roku. Samolot został zamówiony w liczbie 90 sztuk, a ostatecznie dostarczono 80 sztuk.
3 września 2009 Airbus dostarczył pierwszy z dwóch zamówionych Airbusów A318 z możliwością stromej ścieżki schodzenia do lądowania (steep approach). Dzięki temu British Airways stał się operatorem wszystkich czterech członków rodziny samolotów A320. Funkcja stromej ścieżki schodzenia do lądowania sprawia, że A318 to samolot dobrze nadający się do obsługi górskich lub ograniczonych przestrzennie lotnisk, jak lotniska w miastach, gdzie dodatkowo samolot ten spełnia restrykcyjne normy emisji hałasu. A318 dla British Airways zostaną wyposażone w dwa silniki CFM 56-5B9/3.[3]
Operatorzy
[edytuj | edytuj kod]Operatorzy Airbusa A318, w tym ACJ318 (stan na wrzesień 2023 r.)[4]:
- Air France – 7 egzemplarzy
- Alpha Star – 1 egzemplarz
- Business Aviation Asia – 1 egzemplarz
- Constellation Aviation Services – 1 egzemplarz
- DC Aviation Malta – 1 egzemplarz
- Fortress Transportation – 5 egzemplarzy
- Gama Aviation – 1 egzemplarz
- Global Jet Luxembourg – 1 egzemplarz
- Kalair – 1 egzemplarz
- North-West Air Company – 1 egzemplarz
- Rząd Turcji – 1 egzemplarz
- Saudi Royal Flight – 1 egzemplarz
- TAG Aviation Asia – 1 egzemplarz
- TAG Aviation San Marino – 1 egzemplarz
- TAROM – 4 egzemplarze
- Universal Entertainment – 1 egzemplarz
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Airbus A318 linii Air France lądujący w Porcie lotniczym Frankfurt
-
Airbus A318 należący do Alpha Star
-
Airbus A318 w barwach British Airways podchodzący do lądowania w Porcie lotniczym Johna F. Kennedy’ego w Nowym Jorku
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Airbus orders & deliveries
- ↑ A318 [online], www.airbus.com [dostęp 2023-09-14] (ang.).
- ↑ Airbus: Pierwszy A318 z możliwością stromej ścieżki schodzenia do lądowania
- ↑ Airbus A318 Operators [online], www.planespotters.net [dostęp 2023-09-14] .