650 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

650 Dywizja Piechoty

Infanterie-Division 650

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	17 stycznia 1945
Rozformowanie	~5 maja 1945
Tradycje
Rodowód	rosyjscy kolaboranci Rzeszy z 427 Batalionu Wschodniego, 600 Batalionu Wschodniego, 642 Batalionu Wschodniego
Dowódcy
Pierwszy	Grigorij Zwieriew
Ostatni	Grigorij Zwieriew
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	poligon Heuberg
Formacja	de facto Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota

650 Dywizja Piechoty (niem. 650. Infanterie-Division ros. 2-я пехотная дивизия Вооруженных Сил КОНР) – związek taktyczny kolaboracyjnych „Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji” złożony z Rosjan, pod koniec II wojny światowej.

Historia

17 stycznia 1945 Naczelne Dowództwo Niemieckich Sił Zbrojnych (OKH) wydało rozkaz o utworzenie drugiej dywizji piechoty Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji gen. Andrieja A. Własowa. W nomenklaturze niemieckiej otrzymała ona nazwę 650 Dywizji Piechoty. Formowanie rozpoczęło się w marcu 1945 r. w V Okręgu Wojskowym na poligonie wojskowym Heuberg. W jej skład wchodzili żołnierze rosyjscy z rozwiązanych 427 Batalionu Wschodniego, 600 Batalionu Wschodniego, 642 Batalionu Wschodniego, 667 Wschodniego Batalionu Strzeleckiego, 851 Sapersko-Budowlanego Batalionu Wschodniego i III batalionu 714 Pułku Grenadierów oraz 621 Wschodniego Oddziału Artylerii, a także ochotnicy wywodzący się spośród robotników przymusowych i jeńców wojennych z Armii Czerwonej. Liczebność dywizji w marcu osiągnęła ok. 13 tys. ludzi. Dowództwo objął gen. mjr Grigorij A. Zwieriew. Dywizja miała osiągnąć pełną gotowość bojową w czerwcu. Ze względu na ofensywę Armii Czerwonej gen. G. A. Zwieriew wydał rozkaz o przejściu na teren Czech, gdzie było wyznaczone miejsce koncentracji wszystkich oddziałów „własowskich”. 2 Dywizja Piechoty 19 kwietnia wyruszyła z Heubergu. Brakowało dział i moździerzy, zaś wyposażenie w karabiny maszynowe było niepełne. Do dywizji dołączył szef sztabu Sił Zbrojnych KONR gen. Fiodor I. Truchin. Po połączeniu się z żołnierzami sił lotniczych Sił Zbrojnych KONR gen. Wiktora I. Malcewa i oddziałów rezerwowych została utworzona tzw. Południowa Grupa ROA, licząca ok. 22 tys. ludzi. Do 4 maja przemaszerowała ona w rejon Strakonic koło Pragi. 5 maja rozpoczęły się rozmowy ze stroną amerykańską o poddaniu wojsk. Amerykanie dali „własowcom” 36 godzin na dotarcie do wyznaczonego miejsca i zdania broni. Doszło na tym tle do konfliktu pomiędzy gen. G. A. Zwieriewem a gen. Michaiłem A. Mieandrowem, pełniącym funkcję komendanta szkoły oficerskiej ROA. Dowódca 2 DP Sił Zbrojnych KONR, którego żona popełniła samobójstwo, pozostał w miejscu koncentracji oddziałów „własowskich”, podczas gdy gen. M. A. Mieandrow szybkim marszem na czele części żołnierzy udał się w kierunku wyznaczonym przez Amerykanów. W rezultacie większość dywizji została wzięta do niewoli przez radziecką 297 Dywizję Strzelecką. Generał G. A. Zwieriew został ranny podczas wymiany ognia. Tylko jeden pułk poddał się Amerykanom w rejonie miasta Český Krumlov 8–10 maja. Żołnierze pułku zostali kilka miesięcy później wydani Sowietom.

Skład organizacyjny

• dowóca dywizji – gen. Grigorij A. Zwieriew
• szef sztabu dywizji – płk A. S. Bogdanow, a następnie płk Aleksiej A. Funtikow
• samodzielna kompania sztabowa – Konstantin I. Machnoryłow (Machnoryło)
• 1651 pułk piechoty – płk Michaił D. Baryszew
• 1652 pułk piechoty – mjr Kossowski, a następnie mjr Aleksiejew
• 1653 pułk piechoty – ppłk Michaił I. Gołowinkin
• 1650 pułk artylerii – płk Aleksiej A. Zubakin
• 1650 pułk zaopatrzenia – Boris W. Własow, a następnie ppłk S. I. Własienko
• 650 samodzielny batalion Rozpoznawczy – mjr Michaił B. Nikiforow
• samodzielny dywizjon kozacki – ppłk Zinowiew
• 1650 samodzielny dywizjon przeciwpancerny – mjr Zborowski
• 1650 samodzielny batalion saperów – mjr Moisiejenko
• 1650 samodzielny batalion łączności – por. Kutiepa
• samodzielny batalion budowlany – mjr Zołotnicki
• 1650 batalion zapasowy - kpt. Kurganski

Linki zewnętrzne

• Historia 2 Dywizji Piechoty Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji (jęz. rosyjski)
• Krótka historia 2 Dywizji Piechoty Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji (jęz. niemiecki)
• Historia i organizacja 2 Dywizji Piechoty Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji (jęz. rosyjski)
• Skład organizacyjny 2 Dywizji Piechoty Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji (jęz. rosyjski)

Bibliografia

• Joachim Hoffman, Rosyjscy sojusznicy Hitlera. Własow i jego armia, 2008
• Siergiej I. Drobiazko, Под знаменами врага. Антисоветские формирования в составе германских вооруженных сил 1941-1945, 2004