Pomoc Kościołowi w Potrzebie

Pomoc Kościołowi w Potrzebie
Kirche in Not / Ostpriesterhilfe
	; Papieskie Stowarzyszenie „Pomoc Kościołowi w Potrzebie” (PKWP)
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Data założenia	1947
Nr KRS	0000320529
Data rejestracji	2005
Dziedzina	pomoc humanitarna
Dyrektor Sekcji Polskiej PKWP	ks. prof. UKSW dr hab. Waldemar Cisło
Adres	ul. Wiertnicza 142, 02-952 Warszawa
	Położenie na mapie Warszawy Pomoc Kościołowi w Potrzebie
	Położenie na mapie Polski Pomoc Kościołowi w Potrzebie
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Pomoc Kościołowi w Potrzebie
	52°10′39,386″N 21°04′32,388″E/52,177607 21,075663
	Strona internetowa

Papieskie stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie (PKWP) – międzynarodowa organizacja pozarządowa związana z Kościołem katolickim powstała w 1947 r., z siedzibą główną w Königstein im Taunus w Niemczech oraz 23 oddziałami krajowymi, w tym w Polsce. Założył ją Werenfried van Straaten pomaganie cierpiącemu, ubogiemu, prześladowanemu Kościołowi uczynił celem swego życia. Swoimi odważnymi działaniami przynosił ulgę wszędzie tam, gdzie, jak mawiał: „Bóg płacze krwawymi łzami w prześladowanych braciach i siostrach”. Jego dzieło urosło do rozmiarów międzynarodowej organizacji charytatywnej ufundowanej na prawie papieskim, która wspiera chrześcijan tam, gdzie są prześladowani, uciskani lub w potrzebie duszpasterskiej, a także podejmuje wysiłki upowszechniania wiedzy ten temat przez liczne publikacje, przede wszystkim raport o wolności religijnej na świecie i raport o chrześcijanach prześladowanych za wiarę, a także programy telewizyjne, w tym emisję „Tam, gdzie Bóg płacze”. PKWP kieruje się zasadą „informacja, modlitwa i działanie”. PKWP każdego roku odpowiada na ponad 6000 próśb o pomoc od biskupów i przełożonych zakonnych w około 150 krajach wyłącznie dzięki środkom pochodzącym z darowizn, ponieważ nie otrzymuje dofinansowania ze środków publicznych,

Historia

Początki: pojednanie i solidarność

Papieskie Stowarzyszenie Pomocy Kościołowi w Potrzebie zrodziło się z potrzeby pojednania i solidarności. Ojciec Werenfried van Straaten, holenderski norbertanin, podjął dzieło pojednania i niesienia humanitarnej pomocy egzystencjalnej Niemcom po II Wojnie Światowej. W nocy 7 grudnia 1947 r. napisał artykuł świąteczny pod tytułem „Nie było miejsca w gospodzie”, w którym nawoływał Belgów do udzielania pomocy pokonanym okupantom i do pojednania z nimi. Zaczął od organizowania żywności i odzieży oraz opieki duszpasterskiej dla milionów niemieckich przesiedleńców. Jego bezkompromisowe zaangażowanie wzbudziło ogromne echo. Ludzie pomagali chętnie, chociaż sami byli wyniszczeni wojną. Aby przyjść z pomocą dawnym wrogom przynosili dary w naturze: ubrania i produkty żywnościowe, a szczególnie słoninę. Wkrótce ojciec Werenfried stał się znany jako „Ojciec Słonina”. Aby dotrzeć z Ewangelią do potrzebujących o. Werenfried rozpoczął akcję „Pojazd dla Boga”, dzięki której wiele mobilnych kaplic, urządzonych w używanych autobusach i ciężarówkach, ruszyło w świat. W 1953 r. powołał również do istnienia Międzynarodowy Zakon Budowniczych, aby pomagać w odbudowie zniszczonych przez wojnę domów^[1].

Pomoc Księżom na Wschodzie (Ostpriesterhilfe)

Po znacznym złagodzeniu losu wypędzonych w nowo założonej Republice Federalnej Niemiec jego troską stał się prześladowany Kościół w zdominowanej przez komunistów Europie Wschodniej. W latach 50. XX wieku rozpoczęła się zimna wojna, o. Werenfried podjął zatem kampanię charytatywną mającą na celu wsparcie prześladowanego Kościoła katolickiego w krajach za żelazną kurtyną, zwłaszcza po powstaniu na Węgrzech w 1956 r. Troska o narody zniewolone przez dyktaturę sowiecką miała duże znaczenie dla Kościoła w Polsce. Po spotkaniu o. Werenfrieda i Stefana Kardynała Wyszyńskiego, do którego doszło w 1957 r., siostry, kapłani i świeccy prześladowani przez reżim socjalistyczny otrzymali niezbędną pomoc. W późniejszym okresie pomoc objęła również budowę kościołów i sal katechetycznych wraz z wyposażeniem, kościelnych drukarni i mediów oraz stypendia. Zainspirowany osobistą prośbą św. Jana Pawła II o podjęcie trudu na rzecz pojednania ekumenicznego z Kościołem prawosławnym, po upadku reżimu sowieckiego o. Werenfried podjął działania pomocowe na rzecz dialogu ekumenicznego.

Kościół w Potrzebie (Kirche in Not)

Założona przez o. Werenfrieda organizacja charytatywna szybko poszerzyła horyzonty wsparcia. Już w latach 60., ze względu na ponawiane prośby, zaczęła udzielać pomocy Kościołowi w Azji, Ameryce Łacińskiej oraz Afryce i na Bliskim Wschodzie. Tak powstała międzynarodowa organizacja „Kirche in Not”, czyli dzisiejsza Pomoc Kościołowi w Potrzebie.

Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie (PKWP)

Dzisiaj Papieskie Stowarzyszenie Pomocy Kościołowi w Potrzebie (Pontifical Foundation Aid to the Church in Need) ma na całym świecie ok. miliona przyjaciół i darczyńców, za pomocą których realizuje swoją misję, gdyż nie otrzymuje dofinansowania ze środków publicznych. Dzięki środkom pochodzącym z darowizn PKWP odpowiada na ponad 6000 próśb o pomoc od biskupów i przełożonych zakonnych w około 150 krajach, działając zgodnie z zasadą „informacja, modlitwa i działanie". PKWP pomaga w następujących projektach:

pomoc Kościołowi prześladowanemu (np. „Dzień solidarności z Kościołem prześladowanym”, „Noc świadków”, „Czerwony tydzień”, „Wolni-Niewolni”)
budowa kościołów i infrastruktury kościelnej (np. „Razem wybudujmy kościół”)
formacja kapłanów i osób konsekrowanych
działalność duszpasterska, ewangelizacyjna i misyjna (np. „Pomogę, bo mogę”, „Szkoła marzeń”, „Puchar świata ‘IM’”)
media i literatura religijna (Biblia dla dzieci, Katechizm, YouCat, „Nasza droga do Boga”)
pomoc w utrzymaniu kapłanów przez stypendia mszalne
pomoc egzystencjalna dla żeńskich zgromadzeń zakonnych (np. „Cicha i wierna obecność”)
środki transportu na potrzeby misji („Samochód dla sióstr”, „Łódź-kaplica”).

Pomoc Kościołowi prześladowanemu na świecie

Podstawowym celem PKWP jest szeroko pojęta pomoc prześladowanemu Kościołowi w świecie. 300 mln chrześcijan mieszka na obszarach, gdzie trwają prześladowania, a co siódmy, ze wszystkich na świecie, był świadkiem naruszenia wolności religijnej. W ok. 50 krajach chrześcijanie są prześladowani i żyją w śmiertelnym zagrożeniu, zaś w ok. 70 krajach na świecie ciepią z powodu ograniczeń wyznawania wiary i zmuszania do jej porzucenia oraz są dyskryminowani w życiu społecznym. PKWP przychodzi im z pomocą materialną i duszpasterską. Wsparcie, działania dyplomatyczne, jak również orędownictwo PKWP na rzecz pokoju ocaliły obecność chrześcijan na ziemiach rdzennie do nich należących, które są kolebką wiary chrześcijańskiej na Bliskim Wschodzie. W czasie pogromu chrześcijan, PKWP pospieszyła na ratunek dotkniętemu wojną i prześladowaniem Kościołowi szczególnie w Iraku i w Syrii. Program PKWP „Niniwa Chrześcijan”-„Powrót do korzeni” (Plan Marshalla dla doliny Niniwy)^[2]^[3]^[4]^[5]^[6] uzyskał międzynarodowe wsparcie finansowe i umożliwił odbudowę domów prywatnych oraz infrastruktury Kościoła w Iraku. Dzięki tej inicjatywie blisko połowa wysiedlonych rodzin chrześcijańskich mogła powrócić do swoich mieszkań. Podobnie w Syrii, działalność charytatywna i ekumeniczna PKWP dzięki realizacji programów: „Mleko dla Aleppo”^[7]^[8], „Tornister dla Aleppo”^[9]^[10], „Świece dla pokoju w Syrii”^[11], „Różaniec pokoju”^[12]^[13], „Pocieszajcie mój lud”^[14]^[15] i „Peregrynacji ikony Matki Bożej Bolesnej, Pocieszycielki Syryjczyków”^[16]^[17]^[18] pomogła chrześcijanom przetrwać najgorsze i zachować nadzieję. PKWP prowadzi także stały program wsparcia chrześcijan w Izraelu i Autonomii Palestyńskiej „S.O.S. dla Ziemi Świętej”^[19]^[20].

Ze względu na swoją misję PKWP bada i analizuje stan wolności religijnej i w cyklu dwuletnim wydaje „Raport o wolności religijnej na świecie”^[21]^[22]^[23]^[24]^[25], który swoim zakresem obejmuje wszystkie kraje oraz wyznania i jest jedynym niezależnym od struktur państwowych raportem tego typu. PKWP szczególnie monitoruje sytuację chrześcijan w tym zakresie, skupiając się na występowaniu dyskryminacji i prześladowania, o czym informuje w raporcie „Prześladowani i zapomniani” („Persecuted and Forgotten?”)^[26]^[27]^[28], wydawanym naprzemiennie z raportem o wolności religijnej. PKWP wspiera też produkcję programu telewizyjnego pt. „Tam, gdzie Bóg płacze” („Where God Weeps”)^[29]^[30]^[31]^[32]^[33]^[34]^[35]^[36]^[37]^[38]^[39]^[40]^[41]^[42]^[43]^[44]^[45], który przekazuje informacje o sytuacji Kościoła powszechnego w różnych częściach globu. PKWP informuje wszystkich chrześcijan o losie ich Sióstr i Braci oraz budzi solidarność z potrzebującymi. Cotygodniowy program jest produkowany przez „Katolicką Sieć Radiową i Telewizyjną” (CRTN) i transmitowany przez nadawców katolickich na całym świecie.

Aby wspomagać duszpasterstwo, nową ewangelizację i ugruntowywanie wiary na terenach misyjnych PKWP jest dziś obecna w 23 krajach, w tym od 2006 r. w Polsce. Według Ojca Werenfrieda nie można działać i rozwijać chrześcijańskiej duchowości bez modlitwy. Dlatego PKWP prosi o wsparcie modlitewne i solidarność materialną z chrześcijanami, którzy cierpią i potrzebują pomocy.