Przejdź do zawartości

Alfons XII

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfons XII
Ilustracja
ilustracja herbu
Faksymile
Książę Asturii
Okres

od 1857
do 1868

Król Hiszpanii
Okres

od 1874
do 1885

Poprzednik

Republika Amadeusz I Sabaudzki (poprzedni król)

Następca

Alfons XIII

Dane biograficzne
Dynastia

Burbonowie

Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1857
Madryt

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1885
Pałac Królewski El Pardo

Ojciec

Franciszek de Asís de Borbón

Matka

Izabela II

Żona

1. María de las Mercedes Orleańska
2. Maria Krystyna Austriacka

Dzieci

María de las Mercedes,
María Teresa,
Alfons XIII

Odznaczenia
Order Złotego Runa (Hiszpania) Łańcuch Orderu Karola III (Hiszpania) Łańcuch Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Order św. Ferdynanda - Krzyż Wielki (Hiszpania) Krzyż Wielki Zasługi Wojskowej z Odznaką Czerwoną (Hiszpania) Krzyż Wielki Zasługi Morskiej z Odznaką Czerwoną (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Świętego Hermenegilda (Hiszpania) Order Kalatrawy (Hiszpania) Order Alcántara (Hiszpania) Order św. Jakuba od Miecza (Hiszpania) Order Montesy (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Kamehamehy I (Hawaje) Order Podwiązki (Wielka Brytania) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch

Alfons XII (ur. 28 listopada 1857 w Madrycie, zm. 25 listopada 1885 w El Pardo) – król Hiszpanii w latach 1874–1885 z dynastii Burbonów, zwany El Pacificador ("Rozjemca").

Dzieciństwo i młodość

[edytuj | edytuj kod]
Alfons XII wieku 13 lat

Urodził się 28 listopada 1857 w Madrycie jako czwarte dziecko królowej Izabeli II Hiszpańskiej i Franciszka de Asís, hrabiego Kadyksu. Był potomkiem królów Karola III, Karola IV i Ferdynanda VII. Dzieciństwo spędził na dworze u boku rodziców. Nie otrzymał dobrego wychowania ani nie został dobrze przygotowany do objęcia tronu. Jego edukacja ograniczała się właściwie do nauki szermierki i religii[1]. W wieku jedenastu lat, po wybuchu rewolucji w 1868 udał się wraz z matką na wygnanie. Mieszkał w Paryżu, a następnie Londynie. Uczęszczał do Kolegium Stanisława w Paryżu. Potem pobierał lekcje u prywatnych korepetytorów w Genewie. Studiował w Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiedniu. Podczas pobytu w Anglii wstąpił jako elew do Royal Military Academy w Sandhurst.

U władzy

[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1874 brygadier Arsenio Martínez Campos przeprowadził zamach stanu. Na czele kilku pułków dołączył do armii centralnej stacjonującej w Sagunto i zajął Walencję. Wkrótce potem ogłosił koniec Pierwszej Republiki Hiszpańskiej i zaproponował, aby koronę oddać Burbonom. 29 grudnia 1874 Kortezy ofiarowały koronę księciu Alfonsowi[1]. W ciągu kilku dni książę przybył do Madrytu, odwiedziwszy najpierw Barcelonę i Walencję. W ten sposób został królem jako „Alfonso XII”, mimo że żaden monarcha zjednoczonej Hiszpanii nie nosił imienia „Alfonso XI” (monarchia hiszpańska była jednak uważana za kontynuację starej, już nieistniejącej monarchii Kastylii i Leónu, którą władało jedenastu królów o imieniu Alfons).

Panowanie

[edytuj | edytuj kod]

Wraz z objęciem przez niego tronu rozpoczął się nowy okres w historii Hiszpanii, nazwany okresem Restauracji. Król poparł projekt konstytucji zakładający, że system polityczny w okresie hiszpańskiej Restauracji opierać się będzie na istnieniu dwóch partii politycznych, które naprzemiennie będą sprawować po sobie władzę. Każda z partii stawiała sobie za cel obronę monarchii i konstytucji oraz idei scentralizowanego państwa. Alfons XII odziedziczył trudne problemy w polityce zagranicznej. Do rozwiązania pozostawała sprawa Maroka. Nastąpił wzrost napięć w stosunkach z Francją. Król uchodził za germanofila. Podczas wizyty w Niemczech występował u boku cesarza Wilhelma I. Obserwował wielkie manewry wojskowe[1]. Obiecał cesarzowi pomoc Hiszpanii na wypadek konfliktu między Francją a Niemcami.

Alfons XII z drugą żoną

Małżeństwo i potomstwo

[edytuj | edytuj kod]

25 stycznia 1878 poślubił księżniczkę Maríę de las Mercedes, córkę Antoniego Orleańskiego, księcia Montpensier i swojej ciotki – Ludwiki Ferdynandy Hiszpańskiej. Mercedes zmarła jednak sześć miesięcy po ślubie.

29 listopada 1879 poślubił arcyksiężniczkę Marię Krystynę Habsburżankę, córkę arcyksięcia Karola Ferdynanda i arcyksiężnej Elżbiety Franciszki. Miał z nią troje dzieci:

Choroba i śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Król bardzo lubił polować. W lipcu 1884 podczas polowania na kozice w Asturii po raz pierwszy wymiotował krwią. Zdiagnozowano gruźlicę. Choroba rozwinęła się. Alfons XII zmarł 25 listopada 1885 w pałacu Pardo. Miał 28 lat.

Wywód przodków

[edytuj | edytuj kod]

Alfons XII był owocem małżeństwa rodzeństwa ciotecznego, a wszyscy jego dziadkowie byli bliskimi kuzynami:

4. Francisco de Paula de Borbón
książę Kadyksu
     
    2. Francisco de Asís de Borbón
5. Ludwika Charlotta Burbon-Sycylijska        
      1. Alfons XII
6. Ferdynand VII Hiszpański    
    3. Izabela II Hiszpańska    
7. Maria Krystyna Sycylijska      
 

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, Warszawa 2007, s. 102

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, tłum. Grażyna i Jacek Schimerowie, Warszawa 2007
  • Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz, Historia Hiszpanii, Wrocław 2009