Chevrolet

Chevrolet
	; Logo Chevroleta
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Michigan
Siedziba	Detroit
Data założenia	1911
Prezes	Mary Barra
Udziałowcy	General Motors (100%)
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Chevrolet – amerykański producent samochodów osobowych, SUV-ów, samochodów sportowych, vanów i pickupów z siedzibą w Detroit działający od 1911 roku. Należy do amerykańskiego koncernu General Motors.

Historia

Spółka Chevrolet założona została 3 listopada 1911 przez Louisa Chevroleta, urodzonego w Szwajcarii kierowcę wyścigowego i mechanika, oraz Williama C. „Billy’ego” Duranta, amerykańskiego pioniera motoryzacyjnego. Siedziba przedsiębiorstwa mieściła się w Detroit, w Stanach Zjednoczonych. W roku powstania przedsiębiorstwa zaprezentowany został pierwszy model samochodu osobowego – Classic Six serii C z dużym, sześciocylindrowym silnikiem 4.9L, który sprzedawany był w cenie 2150 USD. W 1915 Durant wykupił udziały Chevroleta w spółce, a w 1916 pakiet kontrolny General Motors^[1].

General Motors

W 1916 Durant wykorzystał sukces Chevroleta do odzyskania kontroli nad General Motors i ponownie został prezesem spółki. Wtedy też spółka Chevrolet stała się częścią General Motors. W 1917 Chevrolet posiadał swoje fabryki w Nowym Jorku, Tarrytown (stan Nowy Jork), Flint (stan Michigan), Toledo (Ohio), St. Louis (Missouri), Oakland (Kalifornia), Fort Worth (Teksas) i w Oshawa (Ontario)^[2].

Pod koniec lat 20. Chevrolet był wiodącą globalną marką samochodową, której zakłady produkcyjne mieściły się w wielu krajach. W 1928 powstał oddział General Motors w Indiach, dzięki czemu w Bombaju rozpoczął się montaż samochodów, półciężarówek i autobusów Chevroleta^[3]. W tym samym roku rozpoczęła się produkcja aut w nowo otwartej fabryce General Motors w Warszawie.

Chevrolet współcześnie

Od samego początku istnienia Chevrolet oferował samochody osobowe i półciężarowe w przystępnych cenach, ale z wykorzystaniem rozwiązań technologicznych zarezerwowanych dla samochodów droższych. W kolejnych dziesięcioleciach XX wieku w samochodach Chevroleta wprowadzono między innymi szkło bezodpryskowe, wtrysk paliwa, nieblokujące się hamulce, elektroniczne układy stabilizacji toru jazdy i silnik V8 small-block^[4].

W 2011, czyli sto lat i ponad 209 milionów samochodów osobowych i użytkowych później, Chevrolet dostępny był na ponad 140 rynkach na świecie. Był czwartą co do wielkości marką motoryzacyjną pod względem rocznego wolumenu sprzedaży^[5].

W 2011 firma sprzedała 4,76 mln pojazdów na całym świecie, ustanawiając tym samym globalny rekord sprzedaży. Najwyższy poziom sprzedaży został zanotowany w Stanach Zjednoczonych, w których z salonów wyjechało 1 775 812 pojazdów marki, Brazylii – 632 201 oraz Chinach – 595 068. Inne rynki, na których zanotowano duży wzrost sprzedaży to między innymi Wietnam (79%), Rosja (49%), Turcja (30%) oraz Niemcy (21%).

W Europie, w której marka została ponownie wprowadzana na rynek w 2005, zanotowano zaś sprzedaż na poziomie 517 800 samochodów^[6].

W grudniu 2013 General Motors zapowiedział całkowite wyjście Chevroleta z rynków Europy (z wyjątkiem Rosji i WNP) do końca 2015^[7]. Jeszcze w 2012 Chevrolet podpisał siedmioletnią umowę sponsorską z angielskim klubem piłkarskim Manchester United F.C. o rekordowej wartości 530 mln USB (47 mln GBP rocznie), która zaczęła obowiązywać w 2014^[8]. W momencie wycofania z rynku europejskiego w ofercie Chevroleta znajdowały się takie modele jak Cruze, Aveo, Spark, Malibu i Orlando, crossovery Trax i Captiva, a także sportowe modele Camaro i Corvette oraz elektryczny Volt. Na rynku amerykańskim dostępne były także Impala, SUVy Equinox, Traverse, Tahoe i Suburban oraz pickupy Colorado i Silverado.

Historia Chevroleta w Polsce

Chevrolet przed II wojną światową

Samochody marki Chevrolet trafiły do Polski najprawdopodobniej wraz z Błękitną Armią Hallera. W latach 1922–1923 wojsko sprzedało cywilom kilkanaście swoich Chevroletów. General Motors Export Co. sprowadził do Polski pierwsze auta osobowe i użytkowe w 1924 roku, aby trzy lata później rozpocząć podbój polskiego rynku samochodowego. W 1927 roku sprzedano 1205 Chevroletów, co uplasowało markę na drugim miejscu wśród marek samochodów zarejestrowanych przez urzędy.

W lipcu 1928 roku na terenie warsztatów firmy „Elibor” Ł.J.Borkowski w Warszawie przy ul. Wolskiej 101/105 ruszyła produkcja karoserii Chevroletów. Jesienią rozpoczęto montaż podwozi, łącznie z nitowaniem ram. Do końca roku w polskiej montowni wyprodukowano 2098 samochodów osobowych i podwozi autobusowych oraz ciężarowych. Łącznie w 1928 roku w Polsce sprzedano 3554 auta marki Chevrolet. Ze względu na światowy kryzys montownia została zamknięta w 1931 roku^[9]^[10].

W 1936 General Motors rozpoczął współpracę ze spółką Lilpop, Rau i Loewenstein (LRL), dzięki czemu w tym samym roku uruchomiony został montaż samochodów m.in. marki Chevrolet w zakładach przy ul. Bema 65 w Warszawie. Wśród montowanych samochodów osobowych znalazły się Master Sedan, Master De Luxe, Imperial i Sedan Taxi. W fabryce montowane były także pojazdy użytkowe, takie jak dostawcze Chevrolet 112, ciężarowe Chevrolet 121, 131, 157 oraz autobusy miejskie – model 183. Model 157 używany był m.in. przez Pocztę Polską i Polskie Radio, zaś „Autobus Bielany”, czyli model 183 wykorzystywany był przez Autobusy Miejskie w Warszawie. W zakładach przy ul. Bema 65 w 1937 roku wyprodukowano 3700 samochodów, a w 1938–4680^[11]. Wielkie plany na kolejne lata pokrzyżowała II wojna światowa.

Chevrolet w czasie II wojny światowej

W okresie II wojny światowej LRL zaprzestał produkcji pojazdów cywilnych Chevrolet i przestawił zakłady produkcyjne na produkcję uzbrojenia. Samochody Chevrolet 157 brały udział między innymi w Warszawskiej Brygadzie Pancerno-Motorowej, zaś samochód osobowy Chevroleta był używany między innymi przez biskupa polowego Wojska Polskiego, Józefa Gawlinę i dowódcę Warszawskiej Brygady pancerno-motorowej, płk Stefana „Grota” Roweckiego^[12].

Samochód pancerny „Kubuś” powstał zaś w sierpniu 1944 roku na bazie podwozia ciężarowego Chevroleta i służył armii podczas Powstania Warszawskiego. Obecnie znajduje się w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie i jest najstarszym zachowanym samochodem pancernym polskiej konstrukcji^[13].

W 1945 roku oddziały Ludowego Wojska Polskiego posiadały kilkaset ciężarowych Chevroletów, a II Armia Wojska Polskiego 204 samochody tej marki. Do połowy września tego roku Polska otrzymała także 800 samochodów od dowództwa armii amerykańskiej i kanadyjskiej^[14].

Chevrolet w czasach PRL

Podczas II wojny światowej fabryki samochodów, w tym zakłady Lilpopa, zostały zniszczone, dlatego też General Motors miał nadzieję na otwarcie własnego przedstawicielstwa. Okazało się to niemożliwe ze względu na scentralizowanie zakupów przez instytucje kierowane przez nowe państwo.

Centralny Zarząd Przemysłu Metalowego poprzez Centralny Zarząd Motoryzacji prowadził rozmowy na temat zakupu licencji m.in. z Chevroletem i Fiatem. Ostatecznie marka amerykańska nie została wybrana, gdyż nie uznano jej za „politycznie słuszną”^[15]. Mimo to w latach 1946–1956 rząd kupił od duńskiej montowni około 1500 osobowych Chevroletów Fleetmaster, Stylemaster, Fleetline i Bel Air, które zostały przydzielone najważniejszym urzędom PRL (w tym władzom PZPR), stąd Chevroleta Fleetmastera nazywano gwarowo „demokratką”. W latach 60. samochody te trafiły do indywidualnych użytkowników, którzy mogli je odkupić od spółdzielni transportowych lub wygrać na loterii.

Chevrolet w Polsce w XXI wieku

W Polsce auta marki Chevrolet pojawiły się powtórnie w maju 2005 roku, początkowo były to wyłącznie przebrandowane produkty GM Daewoo^[16]. 11 listopada 2007 roku w fabryce FSO w Warszawie na Żeraniu wyprodukowano pierwszego Chevroleta Aveo, do lutego 2011 roku wyprodukowano 126 622 sztuki^[17]^[18]. Produkcję w FSO zakończono 22 lutego 2011^[19]. Produkcję Aveo w 2013 roku uruchomiono w Rosji^[20]. W 2011 i pierwszym półroczu 2012 roku spośród oferowanych modeli w Polsce największym zainteresowaniem cieszyły się Chevrolety Aveo, Spark i Cruze. Łącznie w Polsce w pierwszym półroczu 2012 sprzedano 6500 sztuk Chevroletów, dzięki czemu firma znalazła się w pierwszej dziesiątce najczęściej wybieranych marek samochodów^[21].

W grudniu 2013 roku General Motors poinformował, że do końca 2015 roku Chevrolet zostanie wycofany z rynków europejskich (z wyjątkiem Rosji i WNP), w tym również z Polski. Ostatecznie zakończenie sprzedaży aut Chevrolet w Polsce nastąpiło już na początku 2014 roku^[22]. W 2013 Chevrolet zanotował około 1,2% udział w rynku europejskim przy 6,7% Opla/Vauxhalla^[23]. GM swoją decyzję uzasadniało trudną sytuacją ekonomiczną na kontynencie oraz skupieniem się w Europie na markach Opel, Vauxhall i Cadillac^[24]. Na wybranych rynkach europejskich kontynuowano sprzedaż modeli sportowych Corvette i Camaro^[22], w Polsce jednak modele te również nie są dostępne. Także i ich sprzedaż zakończyła się w ramach oficjalnej sprzedaży w 2019 roku.

Sprzedaż w Polsce

2007 – 5204
2008 – 5899
2009 – 5698^[25]
2010 – 6170
2011 – 7782
2012 – 10 524^[26]
2013 – 10 685^[27]
2014 – 1817^[28]

Historia logo Chevroleta

W 1914 po raz pierwszy Chevrolet zaprezentował logo w kształcie „muszki”. Zostało ono zaprojektowane pod nadzorem Williama Duranta. Istnieje wiele różnych wersji historii powstania tego znaku. Według oficjalnych materiałów Chevroleta pt. The Chevrolet Story of 1961, Durant zainspirował się wzorem na tapecie we francuskim hotelu, w którym zatrzymał się podczas podróży w 1908. Durant miał oderwać kawałek tapety, aby pokazać ją znajomym z myślą, że będzie to dobry znak rozpoznawczy dla marki samochodów.

W książce Lawrence R. Gustin pt. „Billy Durant” wdowa po Durancie – Catherine, stwierdziła, że pomysł na logo powstał podczas pobytu pary na wakacjach w Hot Springs, w stanie Wirginia w 1912. Według tej wersji, Durant podczas czytania gazety miał wykrzyknąć: „Myślę, że to byłoby dobre logo dla Chevroleta”.

Inną koncepcję powstania logo przedstawił Ken Kaufmann, historyk i redaktor „The Chevrolet Review”. Dziewięć dni po utworzeniu spółki Chevrolet, czyli 12 listopada 1911, w gazecie „The Constitution”, wydawanej w Atlancie, ukazała się reklama firmy Coalettes. Ken Kaufmann zauważył podobieństwa między logo Coalettes i Chevroleta (np.: początkowa litera „C”, dziewięć liter, ciemne tło z białym obramowaniem i białymi literami). Wersje logo różniły się jednak od siebie liczbą wyróżnionych liter (Coalettes wyróżniło pośrodku trzy, Durant żadnej) oraz czcionka (Coalettes wybrało lekkie, pochylone litery, zaś Durant bardziej formalny, rzymski krój czcionki)^[29].

W 1914 „muszka” została po raz pierwszy zaprezentowana w reklamie oraz na nowych, bardziej przystępnych cenowo modelach marki^[30].

Od 2004 Chevrolet wprowadził „muszkę” w złotej wersji, która stanowi aktualnie znak rozpoznawczy marki na całym świecie^[31].

Chevrolet WTCC

Chevrolet obecny jest na Mistrzostwach WTCC od 2005. Kierowcami Chevroleta byli wtedy Alain Menu, Nicola Larini i Robert Huff. Pierwsze zwycięstwo dla Chevroleta zdobył Alain Menu w 2006.

W kolejnym roku pasmo sukcesów nie miało końca – Chevrolet zdobył swoje pierwsze pole position (Menu w Zandvoort), pierwsze podwójne zwycięstwo (1. miejsce – Menu, 2. miejsce – Larini, Zandvoort), pierwszego hat tricka (pole position, zwycięstwo, najlepszy czas okrążenia – Menu w Pau), a także pierwsze potrójne zwycięstwo (Menu – 1. miejsce, Huff – 2. miejsce, Larini – 3. miejsce w Porto). W 2007 zespół odniósł ogółem siedem zwycięstw. W 2008 Chevrolet zdobył trzecie miejsce w końcowym rankingu WTCC, dzięki pięciu kolejnym zwycięstwom. W 2009 na wyścigu zadebiutował nowy Cruze, a Huff i Larini odnieśli dwa kolejne zwycięstwa.

W 2010 nastąpiła zmiana kierowców – Yvan Muller zastąpił Nicolę Lariniego. W tym samym roku Chevrolet świętował podwójne zwycięstwo – Yvan Muller zdobył tytuł mistrzowski w kategorii kierowców WTCC, zaś sam Chevrolet tytuł mistrzowski w kategorii konstruktorów^[32]. W 2011 zespół Chevroleta odniósł łącznie 21 zwycięstw w 24 wyścigach, a także zdobyły 12 miejsc pole position w 12 rundach. Yvan Muller wywalczył tytuł mistrza świata WTCC 2011 w klasyfikacji kierowców, a Robert Huff wicemistrza.

W 2012 zespół Chevroleta znów dominował na podium – Robert Huff zdobył tytuł mistrza świata WTCC, Alain Menu wicemistrza, trzecie miejsce zajął zaś Yvan Muller. Chevrolet uzyskał również po raz kolejny mistrzowski tytuł w kategorii konstruktorów. Na początku lipca 2012 Chevrolet ogłosił wycofanie się z wyścigów WTCC. W ciągu ośmiu lat zespół wywalczył trzy podwójne tytuły mistrzowskie (w kategorii konstruktorów i kierowców) oraz zwyciężył w aż 68 wyścigach. Chevrolet będzie nadal obecny w globalnych sportach motorowych w innych seriach wyścigowych, w tym w wyścigach IndyCar i serii GT.

Modele samochodów

Chevrolet na przestrzeni lat rozwinął swoje lokalne działy na pięciu kontynentach, wkraczając na kilkaset rynków z całego świata. Szczytowym okresem był przełom XX i XXI wieku, kiedy to marka sprzedawała swoje i zapożyczone w ramach badge engineering konstrukcje w większości regionów. Druga i trzecia dekada XXI wieku to z kolei okres gwałtownej restrukturyzacji, w ramach której marka opuściła kilkanaście dużych rynków samochodowych, koncentrując się na Ameryce Północnej i Ameryce Łacińskiej, Chinach oraz Bliskim Wschodzie^[33].

Chevrolet w Ameryce Północnej

Stany Zjednoczone to rodzimy rynek Chevroleta, posiadając niemal identyczną ofertę modelową z sąsiednią Kanadą. Pozostaje on krajem gdzie marka jest najdłużej obecna w nieprzerwanej formie od czasu założenia w 1911 roku. W 2011 roku marka świętowała stulecie sprzedaży samochodów w Stanach Zjednoczonych^[34]. Na przestrzeni lat amerykańska oferta Chevroleta ulegała fazowym zmianom – w pierwszej połowie XX wieku oferta modelowa składała się z automobili i półotwartych samochodów o typowej dla przedwojennej motoryzacji budowie, następnie ewoluowała w latach 50. i 60. w kierunku dużych samochodów osobowych oraz pickupów.

W latach 70. samochody przyjęły bardziej zwarte, kanciaste kształty, a pod koniec lat 80. amerykański oddział Chevroleta po raz pierwszy zaczął poszerzać lokalne portfolio o modele powstałe w ramach badge engineering – jak model Nova zbudowany we współpracy z Toyotą. Na przełomie lat 90. i 00. XXI wieku, ofertę marki poszerzyły modele importowane z Korei Południowej w ramach współpracy z ówczesnym GM-Daewoo, a także z Japonii w ramach sojuszu z Suzuki.

Przełomowym momentem okazał się listopad 2018 roku, kiedy to Mary Barra, prezeska General Motors, ogłosiła decyzję o stopniowym wycofywaniu samochodów osobowych z północnoamerykańskiej oferty marki na rzecz zwiększenia obecności SUV-ów i crossoverów^[35]. Decyzję tę motywowano spadającym popytem i zmianami upodobań amerykańskich konsumentów^[36]. Decyzja ta była kolejną tego typu, jaką pół roku wcześniej ogłosił amerykański oddział Forda i wywołała kontrowersje^[37].

W 2019 roku Chevrolet opuścił na rodzimym rynku segment samochodów kompaktowych po raz pierwszy od momentu debiutu Corvaira w 1959 roku, kończąc w lutym 2019 roku produkcję modelu Volt^[38], w czerwcu – Cruze^[39]. W lutym 2020 roku z taśm w Hamtramck zjechała ostatnia sztuka obecnego na rynku ponad 50 lat modelu Impala^[40], z kolei w lipcu tego samego roku producent kontynuował politykę wycofywania się z kolejnych segmentów klasycznych samochodów osobowych poprzez zakończenie produkcji miejskiego Sonika^[41].

Początek lat 20. XXI wieku to okres intensywnej elektryfikacji oferty Chevroleta w Ameryce Północnej, poszerzając ją najpierw w 2021 roku o niewielkiego crossovera Bolt EUV, a w styczniu 2022 roku podczas targów CES w Las Vegas zapowiadając poszerzenie gamy o pierwsze modele oparte na modułowej architekturze Ultium. W ten sposób w 2023 do sprzedaży trafi crossover Equinox EV i pickup Silverado EV^[42].

Obecnie produkowane

SUV-y i crossovery

Samochody elektryczne

Pickupy

Samochody sportowe

Corvette

Samochody dostawcze

Express

Historyczne

Classic Six (1911–1914)
Light Six (1914–1915)
Series H (1914–1916)
Series F (1917)
Series 490 (1915–1922)
Series D (1917–1918)
Series FA (1917–1918)
Series FB (1919–1922)
Superior (1923–1926)
Series M (1923)
Series AA (1927)
Series AB (1928)
Series AC (1929)
Series AD (1930)
Series AE (1931)
Series BA (1932)
Eagle (1933)
Standard Six (1933–1936)
G/S (1937 – 1939)
H/T (1939 – 1941)
Master (1933–1942)
Fleetline (1941–1942)
AK-Series (1941–1947)
Fleetmaster (1946–1948)
Stylemaster (1946–1948)
Deluxe (1941–1952)
Advance Design (1947–1955)
150 (1953–1957)
210 (1953–1957)
Delray (1954–1958)
Yeoman (1957–1958)
Task Force (1955–1959)
Apache (1955–1959)
Cameo (1955–1959)
Parkwood (1959–1961)
Lakewood (1961–1963)
Greenbrier (1961–1965)
Chevy II (1961–1967)
Corvair (1960–1969)
Townsman (1953–1972)
Nomad (1955–1972)
Brookwood (1958–1972)
Kingswood (1959–1972)
Biscayne (1957–1975)
Chevelle (1964–1977)
Vega (1971–1977)
Nova (1967–1979)
Monza (1975–1980)
Bel Air (1950–1981)
Malibu (1978–1983)
Citation (1979–1984)
Citation II (1984–1985)
El Camino (1959–1987)
Chevette (1975–1987)
Nova (1984–1988)
LUV (1972–1988)
Spectrum (1984–1988)
Celebrity (1981–1990)
K5 Blazer (1969–1994)
Sprint (1984–1994)
Van (1964–1995)
Sportvan (1964–1995)
Caprice (1965–1996)
Corsica (1987–1996)
Beretta (1987–1996)
Lumina APV (1989–1996)
Impala SS (1994–1996)
S-10 EV (1997–1998)
C/K (1960–2001)
Lumina (1990–2001)
Metro (1998–2001)
Prizm (1998–2001)
Camaro (1966–2002)
S-10 (1982–2004)
S-10 Blazer (1983–2005)
Tracker (1989–2004)
Venture (1997–2004)
Cavalier (1981–2005)
Astro (1985–2005)
Classic (2003–2005)
TrailBlazer EXT (2002–2006)
SSR (2003–2006)
Epica (2004–2006)
Monte Carlo (1969–2007)
Malibu MAXX (2003–2007)
TrailBlazer (2001–2008)
Uplander (2004–2008)
Cobalt (2005–2010)
Aveo (2003–2011)
HHR (2005–2011)
Avalanche (2001–2013)
Orlando (2011–2014)
Spark EV (2013–2016)
Caprice PPV (2011–2017)
SS (2014–2017)
City Express (2014–2018)
Cruze (2008–2019)
Volt (2010–2019)
Impala (1957–2020)
Sonic (2011–2020)
Spark (2012–2022)
Bolt (2016–2023)
Bolt EUV (2021–2023)
Malibu (1997–2024)
Camaro (2008–2023)

Chevrolet w Europie

Aż do lat 90. XX wieku Chevrolet nie był zainteresowany rynkiem europejskim, gdyż dostęp do tego regionu zapewniały należące wówczas do General Motors marki Opel i Vauxhall. Polityka ta uległa zmianie w 1997 roku, kiedy to podjęto decyzję o sprzedawaniu modelu Pontiac Trans Sport jako Chevrolet Trans Sport na wybranych rynkach Europy Zachodniej^[43]. W 1999 roku importowano m.in. do Francji, Belgii i Szwajcarii także model Oldsmobile Alero jako Chevrolet Alero^[44].

W 2004 roku z powodu bankructwa koreańskiego Daewoo, General Motors podjęło decyzję o przemianowaniu całej dotychczasowej oferty firmy na Chevrolety. Tym samym, marka ta po raz pierwszy w historii otworzyła oficjalne, ogólnoeuropejskie przedstawicielstwo. Chevrolet był pozycjonowany jako tańsza alternatywa dla Opla (Vauxhalla w Wielkiej Brytanii)^[45]. W kolejnych latach Chevrolet sprzedawał w Europie kolejne generacje konstrukcji opracowanych przez biuro w Korei Południowej. Jednakże w 2005 i 2008 roku ofertę wzbogacono o modele pochodzące z północnoamerykańskiej gamy – Corvette i HHR, które dostępne były w wybranych krajach w małoseryjnej produkcji. Z kolei w 2010 i 2012 roku do regularnej sprzedaży trafiły kolejne modele opracowane w Ameryce Północnej – Camaro i Malibu^[46].

W grudniu 2013 roku, bez wcześniejszych zapowiedzi, General Motors ogłosiło likwidację europejskiego oddziału Chevroleta i całkowite wycofanie tej marki z regionu, z wyjątkiem Rosji i Ukrainy^[47]. Argumentem było wytwarzanie zbyt dużej wewnętrznej konkurencji dla Opla^[48]. Początkowo Chevrolet miał wygasić swoją sieć dealerską do końca 2015 roku, jednak proces ten przeprowadzono już w połowie 2014 roku^[49]. Niezależnie od tej decyzji, w wybranych krajach europejskich oferowano przez niezależnych dealerów modele Camaro i Corvette, jednak i te modele zniknęły z rynku pod koniec 2019 roku, oznaczając całkowite wycofanie Chevroleta ze sprzedaży w Europie^[50].

Historyczne

Alero (1999–2001)
Blazer (1997–2004)
Trans Sport (1997–2004)
TrailBlazer (1999–2004)
Evanda (2004–2006)
Kalos (2004–2006)
Rezzo (2004–2008)
Tacuma (2004–2008)
Lacetti (2004–2009)
Matiz (2004–2009)
Nubira (2004–2009)
HHR (2009–2010)
Epica (2006–2011)
Aveo (2005–2014)
Spark (2005–2014)
Captiva (2006–2014)
Cruze (2008–2014)
Volt (2011–2014)
Orlando (2011–2014)
Malibu (2011–2014)
Trax (2012–2014)
Corvette (2005–2019)
Camaro (2008–2019)

Chevrolet w Chinach

General Motors rozpoczęło oficjalną działalność w Chinach w 1997 roku, tworząc spółkę GM Shanghai. W pierwszej kolejności na rynek trafiła marka Buick, a Chevrolet otworzył oficjalne chińskie przedstawicielstwo 7 lat później, w 2004 roku. Od tego czasu oferta marki była systematycznie rozbudowywana o kolejne konstrukcje, najpierw opracowane przez południowokoreański oddział GM i produkowane w większości w Chinach. Od drugiej dekady XXI wieku lokalne portfolio było stopniowo poszerzane przez modele zbudowane specjalnie z myślą o Chinach, uzupełniając je o modele importowane ze Stanów Zjednoczonych^[51]. Przełom drugiej i trzeciej dekady przyniósł z kolei sukcesywnie redukowanie gamy modelowej, wycofując się z miejskich samochodów, a następnie także minivanów i segmentu modeli sportowych. Rok 2022 firma zamknęła z rekordową stratą, oddając generalnie spadek popularności produktów General Motors w Chinach^[52].