Kacper Bażanka
| Data urodzenia |
ok. 1680 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
|
Domek loretański w Krakowie | |
Kacper Bażanka, Kasper Bażanka (ur. ok. 1680 przypuszczalnie na Podlasiu, zm. 21 stycznia 1726 w Tarnowie) – polski architekt epoki baroku. Specjalizował się w architekturze sakralnej.
Życiorys
Nie wiadomo dokładnie, kiedy rozpoczął studia w Akademii św. Łukasza w Rzymie ani czyim był uczniem. Pewne jest, że w 1704 roku brał udział w II konkursie klementyńskim, w którym zdobył pierwszą nagrodę. Przez pewien czas kształcił się w pracowni Andrea del Pozzo. Po powrocie do Polski w 1711 roku rozpoczął prace nad największym swoim dziełem – odbudową kościoła i klasztoru Norbertanek w Imbramowicach. Bażanka działał głównie w Krakowie, w kościele św. św. Piotra i Pawła oraz na Wawelu. Ponadto w Krakowie wykonał szereg dzieł, jak domek loretański przy klasztorze Kapucynów oraz kościół Misjonarzy. Pochowany jest w krakowskim kościele pw. św. św. Piotra i Pawła pod ołtarzem św. Michała.
Bażanka jest twórcą iluzjonistycznych rozwiązań wywodzących się z architektury Francesco Borrominiego, często stosował lustra odbijające światło oraz malowidła iluzjonistyczne.
Podobno cierpiący na padaczkę artysta wypadł w mroźny wieczór nieprzytomny z sań. Nim go odszukano – zamarzł, nie odzyskawszy przytomności[1].
Główne dzieła
- 1711 – kościół i klasztor Norbertanek w Imbramowicach (w kościele Norbertanek występują iluzjonistyczne malowidła naśladujące freski w kościele Sant'Ignazio w Rzymie);
- 1711 – nagrobek wojewody podlaskiego Stefana Branickiego w farze białostockiej;
- 1712 – Domek Loretański przy klasztorze Kapucynów w Krakowie;
- 1716 – nagrobek rodziny Brzechffów w kościele św. św. Piotra i Pawła w Krakowie;
- 1716 – 1717 – współudział w restauracji katedry w Sandomierzu: epitafium kanonika Stefana Żuchowskiego, posadzka w kościele
- 1718 – hełm wieży zegarowej katedry krakowskiej;
- 1718 – 1728 – kościół Pijarów w Krakowie (fasada F. Placidi);
- 1719 – 1728 – kościół Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie;
- 1720 – nagrobek rodziny Branickich w kościele św. św. Piotra i Pawła w Krakowie;
- 1721 – 1722 – ogrodzenie kościoła św. św. Piotra i Pawła w Krakowie;
- ok. 1724 – ołtarz główny w kościele katedralnym we Fromborku;
- 1726 – ołtarz Zwiastowania w kościele Mariackim w Krakowie.
Przypisy
- ↑ Mariusz Karpowicz: Sztuka Polska XVIII w.. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985, s. 14. ISBN 83-221-0184-8.
Bibliografia
- Kościół ss. norbertanek w Imbramowicach pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła. Wydane przez ss. norbertanki.