Przejdź do zawartości

Siergiej Ponomarienko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mboro (dyskusja | edycje) o 20:21, 22 mar 2021. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 22 mar 2021, była oparta na tej wersji.
Siergiej Ponomarienko
Ilustracja
Marina Klimowa i Siergiej Ponomarienko (1989)
Reprezentacja

 ZSRR
Wspólnota Niepodległych Państw / Wspólnota Niepodległych Państw WNP

Data i miejsce urodzenia

6 października 1960
Moskwa

Wzrost

173 cm

Konkurencja

Pary taneczne

Partner sportowy

Marina Klimowa
Tatjana Durasowa

Klub

Spartak Moskwa

Zakończenie kariery

1992

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Albertville 1992 pary taneczne
srebro Calgary 1988 pary taneczne
brąz Sarajewo 1984 pary taneczne
Mistrzostwa świata
złoto Oakland 1992 pary taneczne
złoto Halifax 1990 pary taneczne
złoto Paryż 1989 pary taneczne
srebro Monachium 1991 pary taneczne
srebro Budapeszt 1988 pary taneczne
srebro Cincinnati 1987 pary taneczne
srebro Genewa 1986 pary taneczne
srebro Tokio 1985 pary taneczne
Mistrzostwa Europy
złoto Lozanna 1992 pary taneczne
złoto Sofia 1991 pary taneczne
złoto Leningrad 1990 pary taneczne
złoto Birmingham 1989 pary taneczne
srebro Sarajewo 1987 pary taneczne
srebro Kopenhaga 1986 pary taneczne
srebro Göteborg 1985 pary taneczne
brąz Budapeszt 1984 pary taneczne
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Augsburg 1979 pary taneczne
złoto Megève 1978 pary taneczne
Odznaczenia
Medal „Za pracowniczą wybitność” (ZSRR)
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Siergiej Władilenowicz Ponomarienko, ros. Серге́й Владиленович Пономаренко (ur. 6 października 1960 w Moskwie) – radziecki łyżwiarz figurowy, startujący w parach tanecznych z żoną Mariną Klimową. Mistrz olimpijski z Albertville (1992)[1], wicemistrz olimpijski z Calgary (1988)[2], brązowy medalista olimpijski z Sarajewa (1984)[3], trzykrotny mistrz świata (1989, 1990, 1992), czterokrotny mistrz Europy (1989–1992) oraz pięciokrotny mistrz Związku Radzieckiego. Karierę amatorską zakończył w 1992 roku, zaś po profesjonalną w 1996 roku i został trenerem łyżwiarstwa w San Jose.

W 1987 roku Klimowa i Ponomarienko po raz pierwszy wykonali Golden Waltz, który później Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU) przyjęła jako jeden ze wzorów tańca obowiązkowego tzw. pattern dance wykonywany przez pary taneczne[4].

Życiorys

Kariera

Ponomarienko rozpoczynał swoją karierę łyżwiarską w klubie Spartak Moskwa, a jego pierwszą partnerką sportową była Tatjana Durasowa z którą zdobył dwa tytuły mistrzów świata juniorów w 1978 i 1979 roku.

W 1980 roku jej partnerem sportowym został Siergiej Ponomarienko. Podczas debiutu olimpijskiego na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Sarajewie Ponomarienko miał 24 lata, zaś Klimowa niespełna 18 i tuż przed igrzyskami zostali brązowymi medalistami mistrzostw Europy. Klimowa i Ponomarienko wywalczyli brązowy medal również na igrzyskach ustępując na podium Brytyjczykom Jayne Torvill i Christopherowi Deanowi oraz swoim rodakom Natalji Biestiemjanowej i Andriejowi Bukinowi. W kolejnym sezonie 1984/1985, już jako małżeństwo, nie zajęli miejsca poniżej drugiego stopnia podium przez kolejne osiem sezonów, czyli aż do zakończenia kariery amatorskiej w 1992 roku. W latach 1985–1988 zdobyli osiem srebrnych medali na zawodach mistrzowskich: trzykrotnie zostali wicemistrzami Europy, czterokrotnie zdobyli wicemistrzostwo świata i zostali wicemistrzami olimpijskimi na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Calgary ustępując jedynie Biestiemjanowej i Bukinowi.

Od sezonu 1988/1989 Klimowa i Ponomarienko byli utrzymywali się w czołówce par tanecznych przegrywając jedynie na mistrzostwach świata w 1991 roku z francuską parą, rodzeństwem Isabelle Duchesnay i Paulem Duchesnay. To właśnie w 1991 roku Klimowa i Ponomarienko stali się uczestnikami skandalu dopingowego. Po wygraniu mistrzostw Europy w styczniu 1991 roku w Sofii ogłoszono, że test antydopingowy Klimowej okazał się być pozytywny[5]. Ta informacja była szokiem dla całego środowiska sportowego, jednak Klimowa i Ponomarienko konsekwentnie odpierali zarzuty. Z kolei radziecki wiceminister sportu zasugerował sabotaż, gdyż wynik pozytywny dotyczył jedynie próbki „A”, a wiadomość o pozytywnym wyniku testu została ogłoszona przed badaniem próbki „B”. Przez kolejne 30 dni Klimowa i Ponomarienko zaprzestali treningów i czekali na ogłoszenie wyników próbki „B”, która okazała się być negatywna. Klimową oczyszczono z zarzutów przyjmowania substancji niedozwolonych, jednak odbyło się to dopiero na dwa tygodnie przed mistrzostwami świata. Po wyjaśnieniu zajścia podkreślono, że jednostka kontroli antydopingowej w Sofii, która była odpowiedzialna za badanie próbki „A” nie miała odpowiedniej akredytacji[5].

W latach 1988–1992 Klimowa i Ponomarienko zdobyli cztery tytułu mistrzów Europy, trzy tytuły mistrzów świata, a zwieńczeniem ich kariery był udział w trzecich i ostatnich w ich karierze Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992 w Albertville. Wystąpili na nich pod flagą Wspólnoty Niepodległych Państw i zostalimistrzami olimpijskimi pokonując rodzeństwo Duchesnay oraz rodaków, Majię Usową i Aleksandra Żulina[6]. Ich taniec dowolny do kompozycji Bacha i Chopina, który dał im złoty medal jest uważany jako jeden z najbardziej romantycznych występów olimpijskich wśród par tanecznych[7]. Wszystkich dziewięciu sędziów przyznało im porównywalne wyniki za prezentację: 5,8, 5,9 lub perfekcyjną notę 6,0. W zakresie umiejętności technicznych ośmiu sędziów przyznało im notę 5,7 lub 5,8, sędzia z ich kraju przyznał im 5,9, zaś od sędziego z Francji otrzymali jedynie notę 5,5. Ten sposób oceniania sędziego z Francji był uznany później jako rażąca próba wsparcia rodzeństwa Duchesnay z Francji[8]. Ostatecznie Klimowa i Ponomarienko zdobyli złoto olimpijskie i zostali pierwszą parą taneczną, która w swoim dorobku medalowym ma wszystkie trzy kolory medalu olimpijskiego. Para zakończyła karierę amatorską w 1992 roku.

Do 1996 roku Klimowa i Ponomarienko występowali jako łyżwiarze profesjonalni dwukrotnie zdobywając srebrne medale na mistrzostwach świata profesjonalistów w 1995 i 1996 roku. Następnie obydwoje zajęli się pracą trenerską ucząc łyżwiarstwa figurowego dzieci i młodzież w San Jose. Ponadto byli również pierwszymi trenerami ich syna Anthony'ego[9].

Życie prywatne

We wrześniu 1984 roku Ponomarienko ożenił się ze swoją partnerką sportową Mariną Klimową[10]. Po zakończeniu kariery sportowej osiedlili się w Morgan Hill w stanie Kalifornia[11]. Mają dwóch synów: Timothy'ego (ur. 1998) i Anthony'ego (ur. 2001), który jest łyżwiarzem figurowym i reprezentuje Stany Zjednoczone w konkurencji par tanecznych z Christiną Carreirą[9].

Osiągnięcia

Z Mariną Klimową

 ZSRR  WNP
Wspólnota Niepodległych Państw WNP
Zawody 80–81 81–82 82–83 83–84 84–85 85–86 86–87 87–88 88–89 89–90 90–91 91–92
Międzynarodowe[10][12][13][14]
Igrzyska olimpijskie 3 2 1
Mistrzostwa świata 4 2 2 2 2 1 1 2 1
Mistrzostwa Europy 4 3 2 2 2 1 1 1 1
Golden Spin Zagrzeb 2
Prize of Moscow News 3 1 2 1 1 1
Nebelhorn Trophy 1 1
Grand Prix International St. Gervais 1 1
Fujifilm Trophy 1
Ennia Challenge Cup 2 1 1
Igrzyska dobrej woli 1
Krajowe[14]
Mistrzostwa ZSRR 8 6 5 1 1 1 1 1
Spartakiada 3

Z Tatjaną Durasową

Zawody 77–78 78–79 79–80
Międzynarodowe[15]
Nebelhorn Trophy 3
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[16][17]
Mistrzostwa świata juniorów 1 1

Nagrody i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Figure Skating at the 1992 Albertville Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-16)]. (ang.).
  2. ↑ Figure Skating at the 1988 Calgary Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-20)]. (ang.).
  3. ↑ Figure Skating at the 1984 Sarajevo Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)]. (ang.).
  4. ↑ Golden Waltz. ice-dance.com. [dostęp 2019-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (ang.).
  5. ↑ a b Phil Hersh: Ice Dance`s Glow Slip-sliding Away. Chicago Tribune, 1991-03-13. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-13)]. (ang.).
  6. ↑ Figure Skating at the 1992 Albertville Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. (ang.).
  7. ↑ Ruth Dunley: Figure skating’s most romantic programs and couples. Figure skating’s most romantic programs and couples, 2014-02-14. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-13)]. (ang.).
  8. ↑ Michael Janofsky: Albertville; Klimova-Ponomarenko Dance to Gold. The New York Times, 1992-02-18. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-24)]. (ang.).
  9. ↑ a b Elvin Walker: Ponomarenko continues a family tradition. IFS Magazine, 2017-06-15. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-24)]. (ang.).
  10. ↑ a b Sports Reference – Sergei Ponomarenko. Sports Reference. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-31)]. (ang.).
  11. ↑ Elliott Almond: Son of famous Olympians ascends in ice dancing. The Mercury News, 2018-01-04. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-16)]. (ang.).
  12. ↑ Skate Canada Results Book – Volume 2 – 1974–current. skatecanada.ca. [dostęp 2020-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-20)]. (ang.).
  13. ↑ Skate Canada Results Book – Volume 1 – 1896–1973. skatecanada.ca. [dostęp 2020-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-22)]. (ang.).
  14. ↑ a b FSkate – Пономаренко Сергей Владиленович. fskate.ru. [dostęp 2021-01-23]. (ros.).
  15. ↑ FSkate – Дурасова Татьяна. FSkate. [dostęp 2020-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-07)]. (ros.).
  16. ↑ World Junior Championships 1978. Megéve, France. skating.bplaced.net. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-02)]. (ang.).
  17. ↑ World Junior Championships 1979. Augsburg, Fed.Rep.Germany. skating.bplaced.net. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-02)]. (ang.).
  18. ↑ World Hall of Fame Members. World Figure Skating Museum and Hall of Fame. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).

Bibliografia

Mistrzowie olimpijscy w łyżwiarstwie figurowym
Soliści
Solistki
Pary sportowe
Pary taneczne
Drużynowo
Mistrzowie świata w łyżwiarstwie figurowym – pary taneczne
Mistrzowie Europy w łyżwiarstwie figurowym – pary taneczne
Mistrzowie świata juniorów w łyżwiarstwie figurowym – pary taneczne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Siergiej_Ponomarienko&oldid=62742115”