Siergiej Ponomarienko
Marina Klimowa i Siergiej Ponomarienko (1989) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Reprezentacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
173 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Konkurencja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Partner sportowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
Spartak Moskwa | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zakończenie kariery |
1992 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Siergiej Władilenowicz Ponomarienko, ros. Серге́й Владиленович Пономаренко (ur. 6 października 1960 w Moskwie) – radziecki łyżwiarz figurowy, startujący w parach tanecznych z żoną Mariną Klimową. Mistrz olimpijski z Albertville (1992)[1], wicemistrz olimpijski z Calgary (1988)[2], brązowy medalista olimpijski z Sarajewa (1984)[3], trzykrotny mistrz świata (1989, 1990, 1992), czterokrotny mistrz Europy (1989–1992) oraz pięciokrotny mistrz Związku Radzieckiego. Karierę amatorską zakończył w 1992 roku, zaś po profesjonalną w 1996 roku i został trenerem łyżwiarstwa w San Jose.
W 1987 roku Klimowa i Ponomarienko po raz pierwszy wykonali Golden Waltz, który później Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU) przyjęła jako jeden ze wzorów tańca obowiązkowego tzw. pattern dance wykonywany przez pary taneczne[4].
Życiorys
Kariera
Ponomarienko rozpoczynał swoją karierę łyżwiarską w klubie Spartak Moskwa, a jego pierwszą partnerką sportową była Tatjana Durasowa z którą zdobył dwa tytuły mistrzów świata juniorów w 1978 i 1979 roku.
W 1980 roku jej partnerem sportowym został Siergiej Ponomarienko. Podczas debiutu olimpijskiego na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Sarajewie Ponomarienko miał 24 lata, zaś Klimowa niespełna 18 i tuż przed igrzyskami zostali brązowymi medalistami mistrzostw Europy. Klimowa i Ponomarienko wywalczyli brązowy medal również na igrzyskach ustępując na podium Brytyjczykom Jayne Torvill i Christopherowi Deanowi oraz swoim rodakom Natalji Biestiemjanowej i Andriejowi Bukinowi. W kolejnym sezonie 1984/1985, już jako małżeństwo, nie zajęli miejsca poniżej drugiego stopnia podium przez kolejne osiem sezonów, czyli aż do zakończenia kariery amatorskiej w 1992 roku. W latach 1985–1988 zdobyli osiem srebrnych medali na zawodach mistrzowskich: trzykrotnie zostali wicemistrzami Europy, czterokrotnie zdobyli wicemistrzostwo świata i zostali wicemistrzami olimpijskimi na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Calgary ustępując jedynie Biestiemjanowej i Bukinowi.
Od sezonu 1988/1989 Klimowa i Ponomarienko byli utrzymywali się w czołówce par tanecznych przegrywając jedynie na mistrzostwach świata w 1991 roku z francuską parą, rodzeństwem Isabelle Duchesnay i Paulem Duchesnay. To właśnie w 1991 roku Klimowa i Ponomarienko stali się uczestnikami skandalu dopingowego. Po wygraniu mistrzostw Europy w styczniu 1991 roku w Sofii ogłoszono, że test antydopingowy Klimowej okazał się być pozytywny[5]. Ta informacja była szokiem dla całego środowiska sportowego, jednak Klimowa i Ponomarienko konsekwentnie odpierali zarzuty. Z kolei radziecki wiceminister sportu zasugerował sabotaż, gdyż wynik pozytywny dotyczył jedynie próbki „A”, a wiadomość o pozytywnym wyniku testu została ogłoszona przed badaniem próbki „B”. Przez kolejne 30 dni Klimowa i Ponomarienko zaprzestali treningów i czekali na ogłoszenie wyników próbki „B”, która okazała się być negatywna. Klimową oczyszczono z zarzutów przyjmowania substancji niedozwolonych, jednak odbyło się to dopiero na dwa tygodnie przed mistrzostwami świata. Po wyjaśnieniu zajścia podkreślono, że jednostka kontroli antydopingowej w Sofii, która była odpowiedzialna za badanie próbki „A” nie miała odpowiedniej akredytacji[5].
W latach 1988–1992 Klimowa i Ponomarienko zdobyli cztery tytułu mistrzów Europy, trzy tytuły mistrzów świata, a zwieńczeniem ich kariery był udział w trzecich i ostatnich w ich karierze Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992 w Albertville. Wystąpili na nich pod flagą Wspólnoty Niepodległych Państw i zostalimistrzami olimpijskimi pokonując rodzeństwo Duchesnay oraz rodaków, Majię Usową i Aleksandra Żulina[6]. Ich taniec dowolny do kompozycji Bacha i Chopina, który dał im złoty medal jest uważany jako jeden z najbardziej romantycznych występów olimpijskich wśród par tanecznych[7]. Wszystkich dziewięciu sędziów przyznało im porównywalne wyniki za prezentację: 5,8, 5,9 lub perfekcyjną notę 6,0. W zakresie umiejętności technicznych ośmiu sędziów przyznało im notę 5,7 lub 5,8, sędzia z ich kraju przyznał im 5,9, zaś od sędziego z Francji otrzymali jedynie notę 5,5. Ten sposób oceniania sędziego z Francji był uznany później jako rażąca próba wsparcia rodzeństwa Duchesnay z Francji[8]. Ostatecznie Klimowa i Ponomarienko zdobyli złoto olimpijskie i zostali pierwszą parą taneczną, która w swoim dorobku medalowym ma wszystkie trzy kolory medalu olimpijskiego. Para zakończyła karierę amatorską w 1992 roku.
Do 1996 roku Klimowa i Ponomarienko występowali jako łyżwiarze profesjonalni dwukrotnie zdobywając srebrne medale na mistrzostwach świata profesjonalistów w 1995 i 1996 roku. Następnie obydwoje zajęli się pracą trenerską ucząc łyżwiarstwa figurowego dzieci i młodzież w San Jose. Ponadto byli również pierwszymi trenerami ich syna Anthony'ego[9].
Życie prywatne
We wrześniu 1984 roku Ponomarienko ożenił się ze swoją partnerką sportową Mariną Klimową[10]. Po zakończeniu kariery sportowej osiedlili się w Morgan Hill w stanie Kalifornia[11]. Mają dwóch synów: Timothy'ego (ur. 1998) i Anthony'ego (ur. 2001), który jest łyżwiarzem figurowym i reprezentuje Stany Zjednoczone w konkurencji par tanecznych z Christiną Carreirą[9].
Osiągnięcia
Z Mariną Klimową
ZSRR | WNP WNP | ||||||||||||||||
Zawody | 80–81 | 81–82 | 82–83 | 83–84 | 84–85 | 85–86 | 86–87 | 87–88 | 88–89 | 89–90 | 90–91 | 91–92 | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Międzynarodowe[10][12][13][14] | |||||||||||||||||
Igrzyska olimpijskie | 3 | 2 | 1 | ||||||||||||||
Mistrzostwa świata | 4 | 2 | 2 | 2 | 2 | 1 | 1 | 2 | 1 | ||||||||
Mistrzostwa Europy | 4 | 3 | 2 | 2 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | ||||||||
Golden Spin Zagrzeb | 2 | ||||||||||||||||
Prize of Moscow News | 3 | 1 | 2 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||
Nebelhorn Trophy | 1 | 1 | |||||||||||||||
Grand Prix International St. Gervais | 1 | 1 | |||||||||||||||
Fujifilm Trophy | 1 | ||||||||||||||||
Ennia Challenge Cup | 2 | 1 | 1 | ||||||||||||||
Igrzyska dobrej woli | 1 | ||||||||||||||||
Krajowe[14] | |||||||||||||||||
Mistrzostwa ZSRR | 8 | 6 | 5 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||
Spartakiada | 3 |
Z Tatjaną Durasową
Zawody | 77–78 | 78–79 | 79–80 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Międzynarodowe[15] | ||||||||||||||||||
Nebelhorn Trophy | 3 | |||||||||||||||||
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[16][17] | ||||||||||||||||||
Mistrzostwa świata juniorów | 1 | 1 |
Nagrody i odznaczenia
- Światowa Galeria Sławy Łyżwiarstwa Figurowego – 2000[18]
- Zasłużony Mistrz Sportu – 1988
- Medal „Za pracowniczą wybitność”
Przypisy
- ↑ Figure Skating at the 1992 Albertville Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-16)]. (ang.).
- ↑ Figure Skating at the 1988 Calgary Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-20)]. (ang.).
- ↑ Figure Skating at the 1984 Sarajevo Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)]. (ang.).
- ↑ Golden Waltz. ice-dance.com. [dostęp 2019-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (ang.).
- ↑ a b Phil Hersh: Ice Dance`s Glow Slip-sliding Away. Chicago Tribune, 1991-03-13. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-13)]. (ang.).
- ↑ Figure Skating at the 1992 Albertville Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. (ang.).
- ↑ Ruth Dunley: Figure skating’s most romantic programs and couples. Figure skating’s most romantic programs and couples, 2014-02-14. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-13)]. (ang.).
- ↑ Michael Janofsky: Albertville; Klimova-Ponomarenko Dance to Gold. The New York Times, 1992-02-18. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-24)]. (ang.).
- ↑ a b Elvin Walker: Ponomarenko continues a family tradition. IFS Magazine, 2017-06-15. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-24)]. (ang.).
- ↑ a b Sports Reference – Sergei Ponomarenko. Sports Reference. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-31)]. (ang.).
- ↑ Elliott Almond: Son of famous Olympians ascends in ice dancing. The Mercury News, 2018-01-04. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-16)]. (ang.).
- ↑ Skate Canada Results Book – Volume 2 – 1974–current. skatecanada.ca. [dostęp 2020-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-20)]. (ang.).
- ↑ Skate Canada Results Book – Volume 1 – 1896–1973. skatecanada.ca. [dostęp 2020-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-22)]. (ang.).
- ↑ a b FSkate – Пономаренко Сергей Владиленович. fskate.ru. [dostęp 2021-01-23]. (ros.).
- ↑ FSkate – Дурасова Татьяна. FSkate. [dostęp 2020-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-07)]. (ros.).
- ↑ World Junior Championships 1978. Megéve, France. skating.bplaced.net. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-02)]. (ang.).
- ↑ World Junior Championships 1979. Augsburg, Fed.Rep.Germany. skating.bplaced.net. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-02)]. (ang.).
- ↑ World Hall of Fame Members. World Figure Skating Museum and Hall of Fame. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
Bibliografia
- Sports Reference – Sergei Ponomarenko. Sports Reference. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-31)]. (ang.).
- FSkate – Пономаренко Сергей Владиленович. fskate.ru. [dostęp 2021-01-23]. (ros.).
- Radzieccy łyżwiarze figurowi
- Radzieccy medaliści olimpijscy
- Trenerzy łyżwiarstwa figurowego
- Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1992
- Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988
- Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984
- Członkowie Światowej Galerii Sławy Łyżwiarstwa Figurowego
- Odznaczeni Medalem „Za pracowniczą wybitność”
- Ludzie związani z San Jose (Kalifornia)
- Ludzie urodzeni w Moskwie
- Urodzeni w 1960