Tinariwen
 Grupa podczas koncertu w Wiedniu w 2011 roku | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie |
|
| Gatunek | |
| Aktywność |
1979-nadal |
| Powiązania |
Ali Farka Touré, Toumani Diabate, Rokia Traore, Boubacar Traore, Afel Bocoum |
| Skład | |
| Ibrahim ag Alhabib (gitara, wokal) Kiddou (gitara, wokal) Mohamed ag Itlal "Japonais" (gitara, wokal) Foy Foy (gitara, wokal) Alhousseini ag Abdoulahi "Abdallah" (gitara, gitara basowa, wokal) Hassan (gitara, perkusja, wokal) Saïd ag Ayad (perkusja) Nina (wokal drugoplanowy) Anini (wokal drugoplanowy) Bogness (wokal drugoplanowy) Eyadou (gitara, wokal) | |
| Strona internetowa | |
Tinariwen (w języku tamaszek ⵜⵏⵔⵓⵏ, tinariwén, czyli Pustynie) – malijski zespół muzyczny założony w 1979 grający muzykę należącą do gatunku tishoumaren, będącego połączeniem tradycyjnej muzyki Tuaregów oraz bluesa, w którym ważną rolę spełniają również teksty dot. aspiracji niepodległościowych Tuaregów[1][2][3][4].
Życiorys
Zespół został założony w 1979 roku w obozie tuareskich rebeliantów w Libii[5]. Grupa aktywnie wspiera długoletnią walkę tego saharyjskiego ludu o niezależne państwo[6], koncertując regularnie w krajach Europy i Ameryce Północnej. Część utworów zespołu powstała w języku francuskim.
Choć Tinariwen wydał swój pierwszy studyjny album na płycie kompaktowej dopiero w 2002 roku, w swoim dorobku ma sporą liczbą amatorsko nagrywanych kaset, których posiadanie było w Mali poważnym wykroczeniem przez wiele lat, w związku z powstaniem Tuaregów pod koniec lat 80. – niektórzy muzycy brali w nim czynny udział[7]. Płyta Amassakoul (dosłownie "Podróżnik") z 2004 roku dała grupie międzynarodowy rozgłos: zespół zagrał m.in. na festiwalu w Roskilde, brał udział w inicjatywie Live 8, a na swoje koncerty zaprosili ich Carlos Santana i The Rolling Stones[8]. Formacja otrzymała również w 2005 prestiżową nagrodę radia BBC – BBC Radio 3 Awards for World Music w kategorii Afryka. Kolejny album Tinariwena ukazał się w 2006 roku. Aman Iman to w języku tamaszek "Woda Życia". Od tamtej pory zespół wydał jeszcze pięć albumów. 1 lipca 2010 r. wystąpili w Polsce na Heineken Open'er Festival odbywającym się w Gdyni na lotnisku Kosakowo. W
Tematyka poruszana w kompozycjach Tinariwena dotyka ważnych problemów społecznych współczesnych Tuaregów, związanych z porzucaniem wędrownego trybu życia, masową migracją do miast północnego Sahelu i zatracaniem narodowej tożsamości koczowników. Miejscowy polityk Iyad Ag Ghali sponsorował nawet grupę w podziękowaniu za jej wkład w popularyzację wiedzy o kulturze Tuaregów na świecie[9]. Formacja wykonuje tradycyjną muzykę afrykańskich Berberów, pomimo wykorzystania nowoczesnych instrumentów. Tinariwen uważa się za pierwszy tuareski zespół, który zastosował w swojej muzyce gitary elektryczne, a jedyną osobą, która pojawiła się na jego płytach z typowo berberyjskim instrumentem, był Anglik Justin Adams[10]. Obecnie jest on głównym menedżerem grupy.
Dyskografia[11]
Albumy studyjne
- The Radio Tisdas Sessions (2002)
- Amassakoul (2004)
- Aman Iman (2007)
- Imidiwan (2009)
- Tassili (2011)
- Emmaar (2014[12])
- Elwan (2017)
Minialbumy
- Inside/outside Joshua Tree Acoustic Sessions (2014)
Albumy koncertowe
- Live In Paris (2015)
Przypisy
- ↑ Rock Paper Scissors - Tinariwen, Amassakoul (World Village) - Tinariwen: From Guns to Guitars [online], 6 października 2016 [dostęp 2016-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-06].
- ↑ Blogarama - #1 Blog directory [online], 6 października 2016 [dostęp 2016-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-06].
- ↑ Tishoumaren (aka Tichumaren, Desert Blues, Tuareg Blues, Ishumar Music) - Music Genres - Rate Your Music [online], pl.rateyourmusic.com [dostęp 2016-10-06].
- ↑ Tichumaren - Desert Blues | Learning the Tuareg guitar styles [online], 6 października 2016 [dostęp 2016-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-06].
- ↑ BBC NEWS | Entertainment | Saharan musicians win Uncut award [online], 6 października 2016 [dostęp 2016-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-06].
- ↑ Główny wokalista i kompozytor utworów Tinariwen, Ibrahim ag Alhabib był liderem ruchu separatystycznego Tuaregów w krajach Afryki Zachodniej (1)
- ↑ Patrz punkt 1
- ↑ Dane z angielskiej wikipedii (5)
- ↑ Recenzja płyty Amassakoul (2)
- ↑ Artykuł w serwisie afryka.org (3)
- ↑ Tinariwen Discography at Discogs [online], 6 października 2016 [dostęp 2016-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-06].
- ↑ Dyskografia Tinariwen – Oficjalna strona zespołu. tinariwen.com. [dostęp 2015-01-25]. (ang.).