Cegła

	Informacje w projektach siostrzanych
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Definicje słownikowe w Wikisłowniku

Cegły gotyckie ze zbiorów Muzeum w Chełmnie

Cegła – materiał budowlany w kształcie prostopadłościanu (także klina, wycinka pierścienia kołowego lub kształtki) uformowany z gliny, wapna, piasku, cementu (bloczki betonowe) lub innych surowców mineralnych, który wytrzymałość mechaniczną i odporność na wpływy atmosferyczne uzyskuje poprzez proces suszenia, wypalania lub naparzania parą wodną. Cegły służą m.in. do wznoszenia ścian, murów, filarów, słupów, a także fundamentów i ścian fundamentowych. Cegły mogą też być wypełnieniem stropów (strop Kleina).

Historia

Cegła jest jednym z najpopularniejszych materiałów stosowanych w budownictwie od czasów starożytnych. W kulturach starożytnego Wschodu znana już od V tysiąclecia p.n.e. Stosowana była początkowo jako cegła suszona na słońcu, wypalana z gliny pojawiła się w IV w.p.n.e., a silikatowa (cegła wapienno-piaskowa) w XIX wieku.

Od czasów babilońskich wytłaczano w cegłach napisy i stemple – znaki wytwórcy. Oznaczanie cegieł utrzymywało się w średniowieczu, renesansie i trwa do naszych czasów.

Wymiary

cegła romańska – przeciętne wymiary 26-28 × 12-13 × 7-9 cm
cegła gotycka – 28-30 × 13-14 × 7-9 cm
współczesna polska – 25 × 12 × 6,5 cm (stosowana przed wojną w Polsce: 27 × 13 × 6 cm)

Charakterystyka

Cegły produkuje się o różnych wymiarach, w których stosunek grubości do szerokości i długości wynosi najczęściej 1:2:4 (z uwzględnieniem grubości spoin). Najmniejsza powierzchnia prostopadłościanu cegły nazywana jest główką, wąska i długa powierzchnia to wozówka, największa powierzchnia to podstawa. Wcześniej cegły miały również kształt sześcianu.

Wytrzymałość mechaniczną cegieł określa za pomocą klasy, np. klasa 15 oznacza wyrób o wytrzymałości na ściskanie 15 MPa.